Ξέχνα τους κανόνες που ήξερες για το πρώτο ραντεβού

Το πρώτο ραντεβού με ένα πρόσωπο πιθανότατα δε θα το ξεχάσεις ποτέ. Ακόμα και αν δεν οδηγήσει σε σχέση, κάτι έχει να σου μάθει για την επόμενη φορά. Μέσα απ’ τις εμπειρίες πολλών ανθρώπων έχουν διαμορφωθεί κάποια κλισέ για το πρώτο ραντεβού, κάποιοι χρυσοί κανόνες που θεωρητικά πρέπει να ακολουθήσεις προκειμένου να θεωρείται πετυχημένο το ραντεβού και να ακολουθήσει επόμενο. Εξάλλου η πρώτη έξοδος είναι περισσότερο διερευνητική, προσπαθείς να καταλάβεις ποιον έχεις απέναντί σου, αν έχετε κοινά στον τρόπο σκέψης σας και σε περίπτωση που υπάρχουν αισθήματα αν είναι αμοιβαία.

Ποιος αποφάσισε όμως ποιοι θα ‘ναι οι κανόνες του ιδανικού ραντεβού; Κι εμείς γιατί τους αποδεχόμαστε με κλειστά μάτια, αφήνοντας τον εαυτό μας να επηρεάζεται από εμπειρίες και παθήματα τρίτων; Κάθε ραντεβού είναι μοναδικό, όπως άλλωστε και ο συνδυασμός δύο προσώπων, οπότε τα do’s και don’t δεν μπορούν παρά να είναι υποκειμενικά.

Το «Αν το πρόσωπο δε σε φιλήσει στο πρώτο ραντεβού, δε σε γουστάρει» είναι μεν χιλιοειπωμένο, αλλά κατά πόσο ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα; Μπορεί κάποιος να ντρέπεται, μπορεί να μη νιώθει ακόμα έτοιμος, να μην είναι βέβαιος αν το θέλεις, να προτιμά να το πάτε πιο αργά, να μη θέλει να σε φέρει σε δύσκολη θέση, να μη βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία να το κάνει. Γιατί λοιπόν πρέπει να πέσει φιλί υποχρεωτικά; Όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, θα έρθει και αυτό κι ας είναι και στο τρίτο και στο τέταρτο ραντεβού. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που φοβούνται μην τους απορρίψεις αν κάνουν κίνηση και προτιμούν να αφήσουν την πρωτοβουλία σε σένα. Τα φιλιά μας λοιπόν θα τα δίνουμε όποτε θέλουμε και τα φέρει η στιγμή κι όχι όποτε αποφασίσει ένας άγραφος κανόνας.

Ο πιο ψυχοφθόρος κανόνας είναι το προβλεπόμενο διάστημα αναμονής μετά το πρώτο ραντεβού. «Περίμενε τρεις μέρες για να στείλεις μήνυμα, μη νομίζει το πρόσωπο ότι ανυπομονείς και το εκμεταλλευτεί». Κάπου εδώ ξεκινάει η αναμονή πίσω από μια οθόνη που δεν προσφέρει απολύτως τίποτα. Αν δε σε ενδιαφέρει ο άλλος, μπορείς απλώς να το δείξεις ή να το εκφράσεις ευγενικά και τελείωσε η υπόθεση. Αν όμως υπάρχει ενδιαφέρον, γιατί πρέπει να θέσεις χρονικό όριο στο πότε θα στείλεις μήνυμα; Ο χρόνος είναι μια τιμή που καθορίζει τη μετάβαση από το παρελθόν στο μέλλον. Γιατί να καθυστερήσει κάτι που πρόκειται να γίνει κάποια στιγμή; Σύμφωνα με τον κανόνα μάλιστα, ο πρώτος που θα στείλει μήνυμα μετά το πρώτο ραντεβού θα είναι και ο χαμένος της υπόθεσης. Φυσικά αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, γιατί αυτός που θέλει πραγματικά να στείλει, θα στείλει χωρίς να μετράει μέρες και λεπτά, χωρίς να υπολογίζει κανόνες και να κάνει παιχνίδια. Ας καταρριφθεί επιτέλους αυτό το κλισέ, γιατί μέσα σε τρεις μέρες πολλά μπορούν να γίνουν και τελικά να μην κερδίσεις στο παιχνίδι της διεκδίκησης.

Κι αν όλα κυλήσουν ομαλά και όμορφα στο πρώτο ραντεβού, ο κανόνας λέει ότι έχεις βρει τον ιδανικό σύντροφο. Εδώ γελάμε! Κανένας κανόνας, τρίτος, φίλος, αδερφός, κολλητός δεν μπορεί να ξέρει εκ των προτέρων πώς θα έρθουν τα πράγματα. Κάθε άνθρωπος ξέρει μόνος του τι θέλει και τι ψάχνει. Το αν βρήκες το ιδανικό ταίρι θα φανεί στην πορεία και δεν μπορείς να το καταλάβεις μετά από ένα τρίωρο πρώτο ραντεβού. Η πρώτη συνάντηση είναι η αρχή και σε καμία περίπτωση δεν είναι ενδεικτική για το τι θα συμβεί στη συνέχεια.

Πέρα από αυτά τα κλισέ υπάρχουν κι άλλα τόσα και πολλοί προσπαθούν να τα ακολουθούν κατά γράμμα. Με τον καιρό σού δίνεται η δυνατότητα να καταλάβεις τι πραγματικά θες, να είσαι ο εαυτός σου και να αδιαφορείς γι’ αυτούς τους άγραφους κανόνες. Τα συναισθήματα και οι επιθυμίες καλό είναι να μη γνωρίζουν όρια και εμείς να μην προσπαθούμε να περιοριστούμε, ειδικά στη φάση που γνωρίζουμε έναν άνθρωπο και θέλουμε να τον αφήσουμε να καταλάβει ποιοι πραγματικά είμαστε.