Να συγχρονίζεσαι με το κολλητάρι σου στα γούστα

Ανοίγεις την ντουλάπα και βρίσκεις ότι τα μισά πράγματα εκεί μέσα δεν είναι δικά σου, αλλά ανήκουν στο κολλητάρι σου, που κάποια στιγμή στα δάνεισε για πολλούς και διάφορους λόγους. Παίρνεις τη μεγάλη απόφαση να τακτοποιήσεις τα CD σου (ναι, έχεις ακόμα αρκετά) και στο πρόσωπό σου διαγράφεται σαν φωτεινή επιγραφή παραλιακού μπουζουξίδικου η απορία «Μα καλά πότε το αγόρασα εγώ αυτό;». Κι όλα αυτά γιατί είσαι ένα με το κολλητάρι σου κι εκτός από τα προβλήματα και τις ανησυχίες σας, μοιράζεστε και τα συμπράγκαλά σας.

Γιατί είναι ωραίο να ανταλλάσσεις τα ρούχα και τα παπούτσια σου με το κολλητάρι σου; Μα γιατί πολύ απλά έχετε περίπου ίδιο γούστο και γνωρίζετε λίγο-πολύ κι οι δύο τι αρμόζει σε κάθε περίσταση: γάμος, πρώτο ραντεβού, πρώτη φορά στο γήπεδο και ούτω καθεξής. Βοηθάει, βέβαια, που φοράτε και το ίδιο νούμερο. Και το βασικότερο: η ντουλάπα του κολλητού είναι η λύση για τις μέρες κι ώρες που τα μαγαζιά είναι κλειστά ή οι τσέπες άδειες. Πάντα θα βρίσκεις κάτι που θα ταιριάζει στην περίσταση και πάντα θα ξέρει ο κολλητός σου τι χρειάζεσαι και τι σου ταιριάζει.

Εκεί που είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα βρεις αυτό που ψάχνεις είναι στα αξεσουάρ και στα αρώματα. «Αχ να δοκιμάσω κι αυτό για τον λαιμό;», «Να βάλω λίγη απ’ τη δική σου κολόνια, γιατί η δικιά μου αρωματίζει επεισοδιακά το πάτωμα του μπάνιου;» κι άλλες τέτοιες ερωτήσεις –που δεν περιμένουν φυσικά απαντήσεις– είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο.

Όλα αυτά είναι ένα φυσικό επακόλουθο μιας δυνατής φιλικής σχέσης, μιας σχέσης αληθινής και γερά θεμελιωμένης ανάμεσα σε αγάπη, οικειότητα κι εμπιστοσύνη. Το κλασικό ότι οι φίλοι είναι οι συγγενείς που επιλέγουμε να ‘χουμε στη ζωή ισχύει φυσικά κι εδώ. Ειδικά τα παιδιά που δεν έχουν αδέρφια, τείνουν να αναπτύσσουν αδελφικούς δεσμούς με τους κολλητούς τους και μαθαίνουν έτσι να μοιράζονται.

Θα ήταν υπέροχο να τεστάρεις τον εαυτό σου, κάνοντας το ακόλουθο στην ντουλάπα σου: Άνοιξέ την, βγάλε τα όλα έξω και μετά δες ποια είναι δικά σου κομμάτια και ποια δανεικά κι αγύριστα. Τα δανεικά κι αγύριστα χώρισέ τα ανά κολλητάρι και φτιάξε το ράφι του κάθε φίλου σου. Το γέλιο που θα ρίξετε όλοι μαζί, όταν ανακαλύψεις τι μπαταχτσήδες είστε, δεν περιγράφεται. Κάπου εκεί η γκαρνταρόμπα σου (το «σου» παίζεται) θα σου ψιθυρίζει «Τι θα γίνει, ρε τσιφούτη, θα ψωνίσεις και τίποτα δικό σου σήμερα;». Αντίστοιχη κατάσταση συναντάς, βέβαια, και στο σπίτι του φίλου σου. Τα υπάρχοντά σου παρελαύνουν στον χώρο του, σε σημείο που συχνά του λες «Ωραίο αυτό που φοράς» και σου απαντά «Δικό σου είναι, ρε!».

Προσοχή, όμως! Ωραία η κοινοκτημοσύνη αλλά με μερικές εξαιρέσεις. Τα πράγματα μοιράζονται, οι άνθρωποι όχι. Με το κολλητάρι μπορεί να ‘χεις ίδια γούστα στα ρούχα, στα παιχνίδια, στα χόμπι, στα αρώματα αλλά με τις ερωτικές σχέσεις τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο κάθε κανόνας έχει τις εξαιρέσεις του, έτσι κι εδώ. Οι ερωτικές σχέσεις, επειδή κατακλύζονται από ισχυρά συναισθήματα, συχνά θολώνουν το μυαλό και την κρίση κι οι λεπτές ισορροπίες σπάνε, χωρίς να το πάρεις είδηση. Ναι, αν είσαι κολλητός, να πεις τη γνώμη σου για τη σχέση του κολλητού, να το συμβουλέψεις το φιλαράκι σου για αποφάσεις που πρέπει να πάρει, να βγείτε όλοι μαζί παρέα και να διασκεδάσετε αλλά μέχρι εκεί. Ακόμα κι οι πιο δυνατές φιλίες θυσιάστηκαν στον βωμό του έρωτα, γιατί κάποιοι φίλοι ήρθαν σε ρήξη. Το ρούχο μπορεί να χαλάσει και να ξαναραφτεί. Οι σχέσεις όχι.