Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2024, στάδιο Wembley, Αγγλία.
Η ελληνική Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου Ανδρών βρίσκεται στα αποδυτήρια, έτοιμη να κατεβεί στον αγώνα με την Εθνική Αγγλίας, ένα ποδοσφαιρικό μεγαθήριο. Σε παλαιότερους αγώνες, ο προπονητής θα έδινε τις τελευταίες οδηγίες και οι παίκτες θα ετοιμαζόντουσαν ψυχολογικά και σωματικά για έναν ακόμα αγώνα με το εθνόσημο. Όμως αυτή την ημέρα το κλίμα ήταν διαφορετικό.
Λίγες ώρες πριν τον αγώνα της Εθνικής, έχασε τη ζωή του απροσδόκητα ο 31χρονος George Baldock, Άγγλος ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού με ελληνική καταγωγή. Είχε αγωνιστεί με το ελληνικό εθνόσημο και οι συμπαίκτες τον φώναζαν πλέον Γιώργο. Η μοίρα όμως αποφάσισε σε αυτόν τον αγώνα να μη βρίσκεται και αυτός εκεί. Οι συμπαίκτες του όμως δεν τον ξέχασαν.
Πριν πάρουν θέσεις οι Έλληνες διεθνείς συγκεντρώθηκαν γύρω από τις φανέλες, ένωσαν τα χέρια τους, έγιναν μια γροθιά και άκουσαν τα λόγια του αρχηγού Τάσου Μπακασέτα: «Ξέρουμε πολύ καλά τι ομάδα είμαστε και τι έχουμε καταφέρει για να φτάσουμε μέχρι εδώ. Δεν έχουμε να φοβηθούμε κανέναν και πρέπει να το δείξουμε από το πρώτο λεπτό. Ξέρουμε την ιδιαιτερότητα του παιχνιδιού. Πολλοί από εμάς ξέρουν τι σημαίνει ο George και τι παιδί ήταν. Ο George πάντα ήταν το παράδειγμα για αυτή την ομάδα, γιατί πολλές φορές έδινε και την ψυχή του. Έβαζε πιο πάνω την ομάδα από όλους και θυσίαζε ακόμα και τη σωματική του ακεραιότητα. Και σήμερα μέσα στο παιχνίδι θα είναι το παράδειγμά μας. Ο καθένας από εμάς ας θυσιάσει τον εαυτό του για να τον τιμήσουμε όπως του αξίζει. Να είμαστε όλοι έτοιμοι. Πάμε!».
Τα λόγια αυτά του αρχηγού διήρκησαν μόνο για λίγα δευτερόλεπτα, αλλά η δύναμη τους ήταν αρκετή, για να ενώσει μια ομάδα και κάνει περήφανο ένα έθνος. Σε έναν αγώνα όπου η πλάστιγγα έγερνε κατά πολύ προς τους γηπεδούχους, οι Έλληνες διεθνείς κατάφεραν το ακατόρθωτο: να γκρεμίσουν το απόρθητο φρούριο των Άγγλων. Δίπλα στο εθνόσημο φόρεσαν τα μαύρα περιβραχιόνια και στην αναμνηστική φωτογραφία στην κεντρική θέση ήταν η φανέλα του Baldock με το νούμερο 2. Ενός λεπτού σιγή λίγο πριν το σφύριγμα της έναρξης και οι οθόνες του γηπέδου γέμισαν με την εικόνα του αδικοχαμένου Γιώργου.
Η Εθνική ομάδα –στην κυριολεξία ήταν ομάδα– κατάφερε να πάρει τα ηνία του παιχνιδιού και να πάρει μία ιστορική νίκη, κερδίζοντας με 2-1 σκορ την Εθνική Αγγλίας για πρώτη φορά. Και όταν όλοι οι φίλοι του ποδοσφαίρου υποκλίθηκαν στην ανωτερότητα της Εθνικής Ελλάδος, οι διεθνείς μας κοίταξαν ψηλά στον ουρανό και κάθε γκολ «έφευγε» ψηλά με αφιέρωση στον Γιώργο. Τα λόγια αυτά του αρχηγού και η εμφάνιση της Εθνικής κατάφεραν να φέρουν ρίγη συγκίνησης σε όλους μας και όχι μόνο αυτό. Είναι ένα ακόμη παράδειγμα ότι ο αθλητισμός ενώνει και ότι τα γήπεδα δεν είναι κέντρα βίας και τραμπουκισμού, αλλά τόποι ενότητας και περηφάνιας.
View this post on Instagram
Το βίντεο των λίγων δευτερολέπτων – δε χρειάζεται και παραπάνω- με τον λόγο του αρχηγού θα έπρεπε να διδαχθεί έστω και για λίγη ώρα στα σχολεία. Για να καταλάβουν τα παιδιά ότι οι ομάδες δεν είναι λόγος, για να έρχονται σε αντιπαράθεση. Για να μάθουν οι έφηβοι ότι το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και τα άλλα αθλήματα δεν είναι αιτίες, για να παίξεις ξύλο σε στημένα ραντεβού. Τα σύμβολα όλων των ομάδων πρέπει να ανεμίζουν σε σημαίες, όχι σε tabloids και social media που προπαγανδίζουν τη βία και το μίσος. Και όταν το εθνόσημο είναι παρόν, τα σύμβολα πρέπει να ενώνουν και όχι να διχάζουν.
Οι διεθνείς ένωσαν τις δυνάμεις τους χωρίς να σκέφτονται αν ο διπλανός τους παίζει και σε ποια ομάδα. Αν είναι εχθρός στο γήπεδο ή συμπαίκτης. Ούτε σκέφτηκαν αν ο Γιώργος ήταν από άλλη χώρα ή από άλλη ομάδα. Έγιναν μία ομάδα – με όλη τη σημασία της λέξης- και τίμησαν τον συμπαίκτη τους με τον καλύτερο τρόπο. Και ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι για τον Έλληνα να παραμερίσει το πείσμα του και υπερτερήσει το φιλότιμο και η καρδιά του. Η Εθνική το κατάφερε, γράφοντας ποδοσφαιρική ιστορία. Μέχρι να το καταφέρουμε και οι υπόλοιποι, ας ακούσουμε ξανά και ξανά τα λόγια του Μπακασέτα και ας ξαναδούμε αυτό τον αγώνα στο replay, μήπως και καταφέρουμε μια μέρα να βάλουμε γκολ στην ενότητα.
Συντάκτης: Κέλλυ Ιακωβίδου
