Οι επόμενοι γάμοι είναι πιο πετυχημένοι απ' τον πρώτο

Γάμος. Δέσμευση, κοινωνική εκδήλωση, σχέση που γίνεται συγγένεια. Κάποιοι γάμοι καταλήγουν σε σχέσεις ζωής και κάποιοι στο διαζύγιο. Και ενώ τα παλιά χρόνια το διαζύγιο δεν ήταν εύκολη υπόθεση -ούτε καν συζητήσιμη- τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Έχουν γίνει πάρα πολλές έρευνες τα τελευταία χρόνια που δείχνουν ότι το 50% των πρώτων γάμων καταλήγουν σε διαζύγιο ήδη στα πρώτα 7 χρονιά. Και ακολουθεί δεύτερος και κάποιες φορές και τρίτος γάμος.

Στατιστικά ο πρώτος γάμος γίνεται σε νεαρή ηλικία. Και η νεαρή ηλικία προδιαθέτει ότι ο γαμπρός και η νύφη διακατέχονται από απαράμιλλο ενθουσιασμό και δυνατά συναισθήματα, τα οποία πολλές φορές δεν τους αφήνουν να δούνε ποια είναι η πραγματικότητα και τι ευθύνες έχουν. Λίγο η έλλειψη εμπειρίας, λίγο το πάθος που «τυφλώνει», λίγο οι γονείς που αδημονούν να γίνουν παππούδες και το πρώτο στεφάνι μπαίνει. Αμέσως μετά τον μήνα του μέλιτος, αρχίζουν τα πρώτα ζόρια και έρχεται το ζευγάρι προ των ευθυνών του. Και ο χειρισμός αυτών των ευθυνών είναι που περιπλέκει τα πράγματα. Τα λάθη διαδέχονται το ένα το άλλο και πολλές φορές δεν υπάρχει διάθεση για επίλυση των προβλημάτων μεταξύ του ζευγαριού.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα λάθη που κάνει κάποιος στον πρώτο γάμο, αποφεύγει να τα κάνει στο δεύτερο γάμο. Και ποιο είναι το βασικό λάθος που γίνεται; Μα φυσικά προσπαθεί ο ένας να αλλάξει τον άλλο. Και όταν βλέπει ότι δε γίνεται αυτό, επιλέγει τον χωρισμό. Στον δεύτερο γάμο, συνήθως, καθένας που κάνει το δεύτερο βήμα είναι και πιο επιλεκτικός και επιφυλακτικός. Δεν επιλέγει τον πρώτο τυχόντα, αλλά και αυτόν που θα επιλέξει, δε θα προσπαθήσει να τον αλλάξει, όπως και δε θα δεχτεί να αλλάξει και αυτός.

Ο πρώτος γάμος -αν και αποτυχία- είναι ένα κεφάλαιο στη ζωή μας που μας μαθαίνει πολλά και μας κάνει σοφότερους. Σε συνδυασμό με την ωριμότητα της ηλικίας, γνωρίζει κανείς τι εστί γάμος και αναλόγως μπορεί να χειριστεί καταστάσεις. Μπορεί ο πρώτος γάμος να δείξει στο ζευγάρι ότι δεν ήταν αυτό που χρειαζόταν η σχέση τους και έτσι να βρουν αλλού αυτό που πραγματικά ψάχνουν. Οι δεύτεροι γάμοι, σύμφωνα με έρευνες, γίνονται κυρίως μεταξύ ατόμων 40-55 χρονών, μια ηλικία δηλαδή που πλέον η ζωή έχει μπει σε ένα πρόγραμμα και είναι πιο ξεκάθαρο τι ζητάει καθένας από τον εαυτό του και τους άλλους.

Ο παράγοντας «διαζύγιο» παίζει και αυτός τον ρόλο του. Σχεδόν κανένα διαζύγιο δεν είναι ευχάριστο. Και σχεδόν κανένας διαζευγμένος δεν θέλει να ξαναμπεί σε μια τέτοια διαδικασία. Υπάρχουν διαζύγια που κρατάνε χρόνια και η διαδικασία τους είναι επίπονη και κουράζει ψυχικά το ζευγάρι. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι ακόμα και τα πιο απλά και «γρήγορα» διαζύγια είναι μια ευχάριστη στιγμή στη ζωή του καθενός. Τέτοιες ψυχοφθόρες στιγμές δεν ξεχνιούνται, όχι τόσο γιατί διαλύθηκε μια πολλά υποσχόμενη σχέση, αλλά γιατί το διαζύγιο έρχεται να μας πληγώσει τον εγωισμό του ζευγαριού, λέγοντας τους επίσημα ότι έκαναν ένα μεγάλο λάθος στη ζωή τους.

Ο τρίτος γάμος συνήθως έρχεται να επιβεβαιώσει το γεγονός ότι αυτό που δεν πήγε καλά στον πρώτο, το επαναλάβαμε και στο δεύτερο γάμο. Δε μιλάμε βέβαια για περιπτώσεις χηρείας ή άλλες καταστάσεις που επιβάλλουν το διαζύγιο. Συνήθως όμως ο τρίτος γάμος είναι και αυτός που ρίχνει «άγκυρα» ο δις διαζευγμένος. Γιατί εκεί πλέον ξέρει ότι είναι απαγορευτικό να προβεί στα ίδια ατοπήματα. Υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που πιστεύει ότι ο πρώτος γάμος είναι σαν το Bachelor πτυχίο, όπου μαθαίνεις τα βασικά της δουλειάς, ο δεύτερος είναι σαν το Master μεταπτυχιακό που πλέον αποκτάς εξειδίκευση και καλύτερη γνώση και ο τρίτος δε κάνει «Διδάκτωρ», που πλέον ξέρεις κάθε πλευρά της δέσμευσης.

Αν και σήμερα ο γάμος και το διαζύγιο είναι πιο εύκολες διαδικασίες νομικά, στην πραγματικότητα δε θα πρέπει να γίνονται επιπόλαια. Η πρότερη σκέψη και οι ώριμες κινήσεις θα διασφαλίσουν το ομαλό και ευτυχισμένο μέλλον μιας σχέσης μετά το γάμο. Για αυτό κάθε απόφαση θέλει προσοχή και σίγουρα καλή επικοινωνία μεταξύ του ζευγαριού. Όταν η σχέση μεταξύ τους είναι στον σωστό δρόμο, η γνώμη των άλλων απλώς μπαίνει σε δεύτερη μοίρα.