Υπάρχουν πολλές έρευνες, σύμφωνα με τις οποίες, ο χορός έχει ευεργετικές ιδιότητες, όχι μόνο για το ανθρώπινο σώμα, αλλά και για την ψυχολογία του κάθε ατόμου. Γνωρίζουμε ότι ο χορός είναι και μία μέθοδος, με την οποία ο άνθρωπος εκφράζει τα συναισθήματά του, χωρίς να χρησιμοποιήσει τη φωνή του. Εκτός από αυτό είναι και μία άσκηση για το σώμα, η οποία βοηθάει να διατηρηθεί μία καλή φυσική κατάσταση αλλά και να καλλιεργηθούν άλλες δεξιότητες όπως ο ρυθμός, ο συντονισμός των κινήσεων και η καλλιέργεια της ομαδικότητας.
Επειδή όμως η κάθε χώρα έχει και το δικό της είδος χορού, στην Ελλάδα έχουν πραγματοποιηθεί έρευνες που έχουν δείξει ότι οι παραδοσιακοί χοροί, όπως ο Συρτός, ο Ζωναράδικος και ο Μαλεβιζιώτης, έχουν κάποια έξτρα οφέλη για τον άνθρωπο. Σε έρευνα που έγινε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης αποδείχτηκε ότι, εκτός από τα κοινά οφέλη που έχει ο χορός γενικότερα για τον άνθρωπο, οι παραδοσιακοί χοροί προσφέρουν κάτι παραπάνω.
Συγκεκριμένα, σε ανθρώπους προχωρημένης ηλικίας χορεύουν που χορεύουν τους παραδοσιακούς χορούς που έμαθαν από παιδιά και συνεχίζουν να το κάνουν, παρατηρείται ότι πλέον έχουν έναν πιο βελτιωμένο και ποιοτικό τρόπο ζωής τους. Σε ασθενής με καρκίνο αποδείχτηκε ότι οι παραδοσιακοί χοροί βοήθησαν στη μείωση του άγχους και του στρες, όσο και στην καλυτέρευση της ψυχικής τους κατάστασης. Πάλι σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε μετά την εποχή του covid-19, διαπιστώθηκε ότι εκτός από τον ρυθμό και την καλή φυσική κατάσταση, οι παραδοσιακοί χοροί βοηθούνε πάρα πολύ στην ισορροπία, όχι μόνο την ατομική αλλά και την ομαδική, καθώς το ότι κρατάει ο ένας το χέρι του άλλου και είναι όλοι σε μία σειρά δημιουργεί μία αίσθηση ασφαλείας και έτσι αποφεύγονται τα ατυχήματα. Σημειώθηκε επίσης ότι συνεισφέρουν και στην αποφυγή προβλημάτων υγείας στη μυοσκελετική δομή του ανθρώπου.
Επιπλέον, έχει σημειωθεί από ειδικούς ότι οι ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί είναι ουσιαστικά μια αερόβια δραστηριότητα, η οποία βοηθάει πάρα πολύ την καρδιοαναπνευστική λειτουργία του ανθρώπινου σώματος. Σε παρόμοιες σχετικές έρευνες διατυπώθηκε και η άποψη ότι ο χορός – αυτή τη φορά όχι μόνο ο παραδοσιακός- βοηθάει ως ένα βαθμό τα άτομα με ψυχολογικά και ψυχιατρικά προβλήματα. Σε παρόμοια έρευνα που έγινε σε γυναίκες που βρίσκονταν στην απεξάρτηση από ουσίες και αλκοόλ, η συμμετοχή του σε χορευτικές ομάδες παραδοσιακών χωρών τους βοήθησε όχι μόνο να αποδεχτούν τον εαυτό τους, αλλά και να ξανά ενταχθούν σε κάποιο κοινωνικό σύνολο.
Ίσως, σε αυτό το σημείο φαίνεται και η βασική επίδραση που έχουν οι παραδοσιακοί χοροί. Από πολύ παλιά γνωρίζουμε ότι ο κόσμος χόρευε τους τοπικούς χορούς της κάθε περιοχής σε κάποιο πανηγύρι ή σε κάποια γιορτή, που γινόταν πάντα στο κεντρικό σημείο της πόλης, της κωμόπολης, του χωριού. Ήταν εκείνη η εκδήλωση που συνέβαινε λίγες φορές μέσα στο χρόνο και όλοι οι κάτοικοι άφηναν στην άκρη διαμάχες και διαφορές και μέσω των παραδοσιακών χωρών γινόντουσαν όλοι μία ομάδα, μία οικογένεια. Επιπλέον, εκείνη η μεγάλη γιορτή ήτανε πάντα μία σημαντική διέξοδο από όλα τα προβλήματα, που ταλάνιζαν τον κάθε τόπο. Πόσες φορές ακούσαμε σε ταινίες εποχής και διαβάσαμε σε ιστορίες από την παλιά Ελλάδα την έκφραση «Και άρρωστος να είμαι, εγώ θα σηκωθώ και θα χορέψω»; Πολλές είναι η αλήθεια και ακόμα και σήμερα οι ηλικιωμένοι το κάνουν με ευχαρίστηση.
Μέσα σε όλα αυτά τα οφέλη, δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε ίσως και ένα από αυτά, το οποίο ξεχωρίζει τους παραδοσιακούς χορούς από τα υπόλοιπα είδη χορού. Οι παραδοσιακοί χοροί αποτελούνε μέρος της πολιτιστικής και πολιτισμικής ταυτότητας ενός τόπου και η ενασχόληση με αυτούς βοηθάει στη διατήρηση αυτής της ταυτότητας. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι οι περισσότεροι ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί έχουν τις ρίζες τους στην αρχαιότητα και πολλές φορές αντιπροσωπεύουν πτυχές της κάθε τοπικής κοινωνίας. Αυτές οι πτυχές διαμόρφωσαν την εκάστοτε κοινωνία με την πάροδο των αιώνων. Για παράδειγμα, ο χορός Καλυμνιώτικος ή αλλιώς ο «Χορός του μηχανικού» είναι ένας χορός τουλάχιστον 5 δεκαετιών, ο οποίος βασίστηκε σε έναν τοπικό ήρωα που βουτούσε για σφουγγάρια και έπαθε τη «νόσο των δυτών». Ο πρώτος του χορού αυτού χορεύει «τρεμάμενος», μετά πέφτει κάτω και στο τέλος ξανασηκώνεται, δηλώνοντας την περηφάνια και τη γενναιότητα των κατοίκων του νησιού αυτού.
Τα παραδείγματα των παραδοσιακών χορών που κρύβουν κομμάτια της ιστορίας τους μέσα είναι πάρα πολλά. Και οι περισσότεροι παραδοσιακοί χοροί είναι αγνώστου δημιουργού. Αν και αυτό δείχνει ότι είναι ένα είδος χορού χωρίς κάποιον πρωτεύοντα δημιουργό, στην πραγματικότητα αποτελούν την ταυτότητα ενός συνόλου μιας τοπικής κοινωνίας, η οποία τους βοηθάει να ενώσουν το παρελθόν με το παρόν και να το φέρουν στο μέλλον.
Συντάκτης: Κέλλυ Ιακωβίδου
