Υπάρχουν κάποιοι που χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς τους είναι να μη λένε όχι σε ό,τι κι αν τους ζητηθεί. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που η συμπεριφορά τους χαρακτηρίζεται από το άτυπο σύνδρομο του «καλού παιδιού». Κύριο στοιχείο τους είναι η διαθεσιμότητά τους 24/7, ώστε να ικανοποιούν κάθε επιθυμία των άλλων -όποιοι κι αν είναι αυτοί οι άλλοι-, ενώ παράλληλα θέτουν στο περιθώριο τις δικές τους ανάγκες.
Ουσιαστικά η στάση του «είμαι εδώ για ό,τι θες, όποτε θες» είναι ένας φαύλος κύκλος που δύσκολα μπορεί ν’ αλλάξει. Ο άνθρωπος αυτός από την παιδική ηλικία κυνηγά μανιωδώς την αποδοχή των γονιών του, καθώς θεωρεί ότι αν αρνηθεί να συμμορφωθεί στους κανόνες και στις επιθυμίες τους θα δείξει κακή συμπεριφορά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να κάνει το συγκεκριμένο μοτίβο συνήθεια και σε όλη του τη ζωή να δυσκολεύεται να πει όχι. Φυσικά, συχνά για να έχει του άλλους ευχαριστημένους, χρειάζεται να καταπιέσει τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τα όνειρά του. Άτομα που συμπεριφέρονται κατ’ αυτόν τον τρόπο συνήθως φτάνουν σε σημείο να αναλογίζονται ότι η ικανοποίηση των δικών τους αναγκών έρχεται δεύτερη, αφού και μόνο στη σκέψη να δυσαρεστήσουν τον άλλο επειδή έβαλαν πάνω απ’ όλα τον εαυτό τους νιώθουν αφόρητες τύψεις.
Κι εδώ έρχεται το δύσκολο κομμάτι που καλείται να διαχειριστεί εκείνος που νιώθει τύψεις όταν δεν είναι διαθέσιμος. Πρέπει να καταφέρει ν’ αλλάξει στοιχεία που τον καθορίζουν από την παιδική ηλικία. Αυτό είναι φυσικά δύσκολο και θέλει προσεκτικούς χειρισμούς. Δεδομένου ότι η αλλαγή στάσης μπορεί να επηρεάσει όλες τις κοινωνικές του σχέσεις, χρειάζεται ο ίδιος πρώτα να αναγνωρίσει το «πρόβλημα» και να τολμήσει την αλλαγή, η οποία μπορεί να επιτευχθεί με το να βάλει στη σκηνή της ζωής του τον ίδιο του τον εαυτό, αναγνωρίζοντας τις πραγματικές του επιθυμίες και τις δικές του απαιτήσεις. Η διαχείριση των τύψεων που νιώθει κανείς όταν δυσαρεστεί τους άλλους λόγω έλλειψης διαθεσιμότητας είναι ίσως ένα από τα πιο περίπλοκα σημεία της αλλαγής. Πώς να αντιμετωπίσουν τα άτομα αυτά τη λέξη «όχι» που τόσα χρόνια τους ήταν απαγορευτική; Πώς θα νιώσει ο άλλος όταν το ακούσει;
Αρχικά, πρέπει να διευκρινίσουμε ότι όταν ένας άνθρωπος ζητάει συνεχώς χάρες από κάποιον που δείχνει καλοσύνη και δε χαλάει χατίρια -χωρίς αυτός να είναι μονίμως διαθέσιμος και να προσφέρει εξίσου- συνήθως εκδηλώνει εγωιστικές τάσεις. Επίσης, το να δυσαρεστείται κάποιος από τη συμπεριφορά σου, δεν είναι απαραίτητα κακό. Ίσα-ίσα, εσύ επαναπροσδιορίζεις τα όριά σου, ενώ ο άλλος νοιάζεται για σένα, δε θα θυμώσει, αλλά θα προσπαθήσει να δείξει κατανόηση. Πολλές φορές η αλλαγή στάσης σου δεν ικανοποιεί τους άλλους, γιατί τους βόλευε να είσαι συνέχεια εκεί, ενώ τώρα προσπαθούν να καταλάβουν τι φταίει και ξαφνικά δηλώνεις μη διαθέσιμος.
Με το να πεις -ή ακόμα να βροντοφωνάξεις- «όχι» πολλές φορές κάνεις καλό πρωτίστως στον εαυτό σου. Όταν το πρόσωπο που είναι μονίμως διαθέσιμο αποφασίσει ν’ αλλάξει τακτική, πρέπει να κάνει στην άκρη τύψεις κι ενοχές και να βγάλει μπροστά τον εσωτερικό του κόσμο που τόσο καιρό καταπιεζόταν και λειτουργούσε μονίμως προς όφελος άλλων. Μπορεί στους άλλους το όχι ενός ανθρώπου που ήταν για όλα εκεί να φαίνεται περίεργο, όμως είναι απαραίτητο. Σκέψου πώς είναι να ‘ναι κάποιος πρωταγωνιστής στους τίτλους ζωής του και να παίζει μόνο από τα παρασκήνια…
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Κέλλυ Ιακωβίδου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
