Πίσω από τα φώτα και τη λάμψη των καζίνο κρύβονται και σκιές

Ένας λαμπερός κόσμος πάντα έχει και τις σκιές του. Και τα καζίνο κρύβουν πολλές. Θα μπορούσες να τις χαρακτηρίσεις και μαύρες τρύπες, γιατί όταν πέφτεις, δεν μπορείς να σταματήσεις. Τα φώτα και η ατελείωτη λάμψη είναι εκεί, για να σου δίνουν την ψευδαίσθηση ότι δεν έχεις πέσει στο σκοτάδι.

Τα καζίνο είναι ένας χώρος, που εξαρχής θεωρείται τόπος διασκέδασης. Εκεί μπορείς να παίξεις τυχερά παιχνίδια, πάντοτε ποντάροντας. Αυτό το είδος διασκέδασης έχει τις ρίζες του μερικές χιλιάδες χρόνια πριν, αν και με τη σημερινή τους μορφή έκαναν την εμφάνισή τους, σχεδόν πριν τέσσερις αιώνες, στη Βενετία της Ιταλίας. Σήμερα γνωρίζουμε τα δημοφιλέστερα του κόσμου, γύρω από τα οποία έχουν χτιστεί ολόκληρες πόλεις και συντηρούν την οικονομία των πολιτειών που ανήκουν, όπως στο Las Vegas, στο Monte Carlo και στο θέρετρο Atlantic City στις Η.Π.Α. Οι εικόνες των κτηρίων που κρύβουν μέσα τους ρουλέτες, ζάρια και χαρτιά, ζαλίζουν και εντυπωσιάζουν. Μια πληθώρα φωτεινών επιγραφών, πολύχρωμα μηχανήματα με σχέδια για κάθε γούστο -τα λεγόμενα «φρουτάκια»- άνεση και εξυπηρέτηση για τα πιο τρελά γούστα συνθέτουν μια σχεδόν μαγική εικόνα που θυμίζει κάτι από το φανταστικό κόσμο του Willy Wonka και το απολαυστικό μπισκοτόσπιτο του Χάνσελ και της Γκρέτελ μαζί. Κάτι σαν μια Disneyland αλλά για τους άνω των εικοσιένα.

Και πίσω από τα φώτα που τυφλώνουν τι υπάρχει; Μια μορφή εθισμού, μια αρρώστια που δεν μπορεί εύκολα να ελεγχθεί. Το ατελείωτο παιχνίδι και το ατέρμονο τζογάρισμα αλλάζουν την ψυχοσύνθεση του παίκτη και οδηγούν στην εξάρτηση. Κάποιοι ψυχολόγοι μιλάνε για διαταραχή και κάποιοι για εθισμό, τον παρομοιάζουν μάλιστα με αυτόν των ουσιών. Όσο και αν φαντάζει ευχάριστο ένα περιβάλλον με ευπαρουσίαστα άτομα, δυνατά φώτα, ποτό και χαμόγελα, ο σκοπός τους είναι να σαγηνέψουν τον παίκτη για να μη βάζει όρια, ξοδεύοντας όσα έχει αλλά και όσα δεν έχει. Αυτός ο συνδυασμός είναι που δίνει τον ρυθμό, για να μη σταματήσει το παιχνίδι. Για να αυξηθούν οι παρορμητικές κινήσεις και οι γρήγορες αποφάσεις, από αυτές που δεν κινούνται από σκέψεις και λογικούς συνειρμούς.

Και ο χρόνος, πού είναι; Ο χρόνος δεν υφίσταται μέσα στα καζίνο. Είναι ανοικτά είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Δε θα βρεις σε κανένα τοίχο παράθυρα και ρολόγια. Και κάπως έτσι το παιχνίδι δε σταματάει ποτέ. Για αυτό και εκεί μέσα θα βρεις ανθρώπους να ξενυχτούν, να μη γνωρίζουν αν είναι μέρα ή νύχτα. Να χάνουν επαφή, όχι μόνο με τη θέση του ήλιου, αλλά με την πραγματικότητα. Και πόσο θλιβερό είναι όταν έρχεται η ώρα της αποχώρησης και της συνειδητοποίησης του πόσος χρόνος -και όχι μόνο- ξοδεύτηκε σε ένα απλώς αστραφτερό κτήριο;

Νικητές υπάρχουν μέσα στα Καζίνο; Πιο πολλοί οι παίκτες που κυνηγούν τις ήττες, νομίζοντας ότι κερδίζουν. Ο εκκωφαντικός ήχος της περιστασιακής νίκης σε κάνει να πιστεύεις ότι μπορείς να βγεις με το στέμμα και συνεχίζεις έτσι το παιχνίδι. Και στη σκέψη πως μετά από τις αναρίθμητες ήττες θα έρθει η νίκη, όχι όμως μια απλή, αλλά εκείνη η επική που η τύχη σού επιφυλάσσει και η μοίρα σού χρωστάει, το παιχνίδι δε σταματάει. Ακόμα και όταν όλα έχουν τελειώσει. Μία φορά μπορεί να κερδίσεις αλλά σίγουρα δέκα φορές έχεις χάσει. Και επειδή έχεις χάσει τόσες φορές, αυτό σε κάνει να παίξεις άλλες είκοσι. Καταλήγοντας να ποντάρεις στην ήττα σου και στο τέλος να νιώθεις νικητής.

Σε αυτόν το φανταχτερό κόσμο η διασκέδαση γίνεται κόλλημα. Και αυτό το κόλλημα σε παραμορφώνει. Για αυτό στα καζίνο – μαζί με τα παράθυρα και τα ρολόγια- δε θα βρεις ποτέ ούτε καθρέπτες. Για να μη δεις το πρόσωπό σου και τρομάξεις, συνειδητοποιώντας πόσο έχεις εθιστεί. Η μουσική θα σου δώσει ρυθμό και η κομψότητα των χώρων θα σου δώσει την ψευδαίσθηση της άνεσης. Με αυτά τα τρικ τα καζίνο καλύπτουν τη θλίψη με ένα φανταχτερό πέπλο, τυφλώνοντάς σε με ένα πλήθος φωτεινών και λαμπερών ψευδαισθήσεων. Και κάπως έτσι ξεχνάς ότι η διασκέδαση πρέπει να είναι κάτι που σε ξεκουράζει και σε αναζωογονεί και όχι κάτι που αλλοιώνει τον ψυχολογικό σου κόσμο. Γιατί όσο πιο πολύ κάτι λάμπει, τόσο πιο μεγάλη σκιά κρύβει πίσω του.