Τα πιο περίεργα μουσεία στον κόσμο

Μοιράσου το:

Lights On?

Όταν κάποιος πάει μια βόλτα στην Κολωνία, οι ντόπιοι θα του συστήσουν να επισκεφτεί το εργοστάσιο σοκολάτας, στο οποίο θα μπορεί να γευτεί πολλές διαφορετικές γεύσεις και να δει ακόμα κι ένα τροπικό δάσος με εξωτικά φυτά. Αυτό που λίγοι γνωρίζουν και θα σου το δείξουν, είναι ένα άλλο μουσείο, ακριβώς απέναντι από το Μουσείο Σοκολάτας. Είναι ένα μικρό σπίτι που θυμίζει την παλιά αρχιτεκτονική της γερμανικής υπαίθρου και δε μοιάζει με κανένα άλλο μουσείο, καθώς είναι Μουσείο Μουστάρδας.

Για κάποιον που δε γνωρίζει τη γαστρονομική παράδοση της πόλης στη μουστάρδα μπορεί να φανεί περίεργο. Κι όμως, είναι μέρος της ιστορίας της πόλης. Σε μικρές και μεγάλες πόλεις ανά τον κόσμο, έχουν συσταθεί μουσεία, πραγματικά περίεργα κι ίσως πρωτότυπα, που στηρίχθηκαν σε ιδιωτικές πρωτοβουλίες και προσελκύουν τουρίστες που ενδιαφέρονται για κάτι διαφορετικό. Αν και τα περισσότερα βρίσκονται στις Η.Π.Α., η Ευρώπη δεν πάει πίσω.

Παγκόσμιο Μουσείο UFO, New Mexico, Η.Π.Α.

Ίσως το κατάλληλο μουσείο στην κατάλληλη θέση. Όλοι γνωρίζουν την περιοχή Roswell όπου το 1947 βρέθηκαν κάποια συντρίμμια από αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενο αντικείμενο. Και μετά ακολούθησε το χάος και η παράνοια γύρω από εξωγήινους και ufo, για να φτάσουμε πλέον να μιλάμε για κέντρα ουφολογίας κι έρευνας για τη ζωή έξω από τον πλανήτη Γη. Έτσι, οι κάτοικοι της περιοχής άρχισαν να εμπορεύονται την ιστορία και φτάσαμε στο 1991, όταν κι ένας από τους αυτόπτες μάρτυρες του περιστατικού, ο Glenn Dennis, αποφάσισε να ιδρύσει αυτό το μουσείο. Σήμερα λειτουργεί και σαν μουσείο και σαν κέντρο έρευνας, καθώς διαθέτει μια μεγάλη βιβλιοθήκη και κάθε χρόνο φιλοξενεί εκθέσεις για την εμφάνιση ufo κι εξωγήινων. Έχει πολύ καλές κριτικές στο Tripadvisor και διαθέτει ένα αρκετά ενδιαφέρον gift shop.

Μουσείο Διαλυμένων Σχέσεων, Zagreb, Κροατία

Κανείς δεν περίμενε ότι μια σχέση που έληξε το 2003 και μια μικρή συλλογή εκθεμάτων που ταξίδεψε σε όλον τον κόσμο, θα δημιουργούσαν ένα διαφορετικό μουσείο που πήρε βραβείο πρωτοτυπίας το 2011. Η Ολίνκα Βίστιτσα κι ο Ντράζεν Γκρούμπισιτς έδωσαν ένα τέλος στην 4ετη σχέση τους το 2003 και μεταξύ σοβαρού κι αστείου, έφτιαξαν μια συλλογή με προσωπικά τους αντικείμενα. Στην προσπάθειά τους αυτοί συνέβαλαν κι οι φίλοι τους, δίνοντας αντικείμενα που είχαν κρατήσει μετά από χωρισμό. Το 2006 η συλλογή εκτέθηκε για πρώτη φορά στο Zagreb και μετά σε πολλές πόλεις του κόσμου, όπου συνεχώς δωρητές πρόσθεταν δικά τους αντικείμενα. Το μουσείο σήμερα στεγάζεται στην πρωτεύουσα της Κροατίας και κάτω από κάθε έκθεμα υπάρχει πάντα μια περιγραφή. Ανάμεσα στα εκθέματα είναι κι ένα τσεκούρι, το οποίο χρησιμοποίησε μια Γερμανίδα για να διαλύσει τα έπιπλα του συντρόφου της που τη χώρισε.

Μουσείο Αποτυχίας, Helsingborg, Σουηδία

Ενώ όλοι υπολογίζουν τις επιτυχίες, υπάρχουν κι αυτοί που θέλουν να δείξουν στον κόσμο ότι οι αποτυχίες είναι αυτές που πραγματικά σου μαθαίνουν κάτι. Πάνω σ’ αυτό το σκεπτικό ο Samuel West έφτιαξε αυτό το μουσείο, όπου εκτίθενται προϊόντα, πατέντες και καινοτομίες που απέτυχαν να εκπληρώσουν τους στόχους τους. Η ιδέα αυτή προέκυψε όταν ο West επισκέφτηκε το προαναφερθέν Μουσείο Διαλυμένων σχέσεων στο Ζάγκρεπ. Θέλοντας ν’ αποδείξει ότι η αποτυχία είναι αι αυτή μια μέθοδος καινοτομίας, άρχισε να συλλέγει πράγματα, κυρίως gadgets, που κυκλοφόρησαν για λίγο χρονικό διάστημα και κανένας δεν κατάλαβε για ποιο λόγο βγήκαν στην αγορά εξαρχής. Ανάμεσα στα εκθέματα που βρίσκονται εκεί, τα διασημότερα είναι το επιτραπέζιο παιχνίδι Donald Tramp του 1989 –το οποίο ο ίδιος ο πρώην πρόεδρος προσπαθεί να ξεχάσει- κι η μάσκα χαλάρωσης κι ομορφιάς που παραπέμπει στον Jason Voorhees, από την ταινία «Παρασκευή και 13».

Μουσείο Κακών Τεχνών, Massachusetts, Η.Π.Α.

Ναι, σωστά διαβάσατε. Μιλάμε για το Μουσείο Κακών Τεχνών το οποίο άνοιξε τις πύλες του το 1994 στο Debham της Μασαχουσέτης από τον έμπορο τέχνης Scott Wilson. Δεν έχει διευκρινιστεί ακόμα με ποιο σκεπτικό ξεκίνησε τη λειτουργία του το Museum of Bar Art (ΜΟΒΑ), αλλά σίγουρα οι ιδρυτές στοχεύουν στο να μπορέσει ο κόσμος να εκτιμήσει την καλή τέχνη, φέρνοντάς τον σε επαφή με την κακή. Ο πρώτος πίνακας που εκτέθηκε στη συλλογή ήταν «Η Λούση στον αγρό με τα λουλούδια», τον οποίο βρήκε ο Wilson στα σκουπίδια. Όταν αφαίρεσε την κορνίζα, για την οποία και περισυνέλεξε τον πίνακα, κράτησε το σχέδιο και ζήτησε από φίλους και γνωστούς να του βρουν παρόμοιους πίνακες. Στη συλλογή του μουσείου συμπεριλαμβάνονται πίνακες με πρωτότυπα σχέδια κι ατέλειες. Αρκετοί επισκέπτες σήμερα έχουν αναφέρει ότι όντως το μουσείο αυτό τους έκανε να αναθεωρήσουν τι είναι τέχνη και τι είναι καλή τέχνη.

Μουσείο Μαλλιών, Άβανος, Καππαδοκία, Τουρκία

Πώς γίνεται μια μικρή πόλη που έχει ιστορία στην κεραμική τέχνη να γίνει γνωστή διεθνώς για ένα από τα πιο περίεργα μουσεία στον κόσμο; Κι όμως να που γίνεται. Το Μουσείο Μαλλιών ιδρύθηκε από τον αγγειοπλάστη Galip Körükçü κι η ιδέα βασίζεται σε μια προσωπική του εμπειρία, περίπου 3 δεκαετίες πριν. Συγκεκριμένα, μια καρδιακή του φίλη ετοιμαζόταν να φύγει κι ο Galip της ζήτησε μια τούφα από τα μαλλιά της, για να τη θυμάται. Την κράτησε σε περίοπτη θέση στο εργαστήριό του κι αφηγούνταν την ιστορία σε κάθε πελάτη ή επισκέπτη. Αυτό, είχε σαν αποτέλεσμα πολλές γυναίκες να συγκινηθούν από την ιστορία του και να του αφήσουν κι αυτές μια τούφα από τα μαλλιά τους, μαζί με τα στοιχεία τους. Μέσα σε 30 χρόνια έχει μαζέψει πάνω από 15000 τούφες μαλλιών κι από το 1979 φιλοξενούνται όλα τα εκθέματα σ’ ένα υπόγειο, μαζί με τα στοιχεία και τις φωτογραφίες όσων θέλησαν να συνεισφέρουν. Και φυσικά δε θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε ότι ο Galip κέρδισε επάξια μια θέση στο Βιβλίο των Ρεκορ Γκίνες.

Μουσείο Φαλλού, Reykjavik, Ισλανδία

Αν και στην Ελλάδα έχουμε τη Γιορτή του Φαλλού στον Τύρναβο, η υπόλοιπη Ευρώπη έχει το Icelandic Phallological Museum στην πρωτεύουσα της χώρας. Ιδρύθηκε πριν από 25 χρόνια από τον συνταξιούχο καθηγητή Σέγκιουρουρ Χγιαρταρσον, ο οποίος ξεκίνησε να συλλέγει δείγματα πεών για πλάκα. Αυτή τη στιγμή ο επισκέπτης του μουσείου αυτού μπορεί να δει πάνω από 250 σχετικά εκθέματα από διαφορετικά είδη ζώων και σίγουρα αυτό που τραβάει τα βλέμματα είναι το πέος μιας γαλάζιας φάλαινας με μήκος 1,7 μέτρα, το οποίο χρησιμοποιούνταν για κουπί. Εκτός αυτών, υπάρχει και μια μεγάλη συλλογή εργαλείων που χρησιμοποιήθηκαν για τη μελέτη και εξέταση του πέους, αλλά και πέη ξωτικών, τα οποία όμως ο επισκέπτης δεν μπορεί να τα δει γιατί είναι αόρατα σύμφωνα με την ισλανδική μυθολογία!

Βρετανικό Μουσείο χλοοκοπτικών μηχανημάτων, Southport, Merseyside, UK

Κάποιοι ίσως να δυσκολευτούν να καταλάβουν τι σκοπό έχει ένα τέτοιο μουσείο αλλά ο Brian Radam είχε άλλες σκέψεις. Ξεκίνησε την επιχείρησή του με χλοοκοπτικά και χορτοκοπτικά μηχανήματα το 1945 και κατάφερε να συλλέξει αρκετά vintage κομμάτια, συμπεριλαμβανομένου και του πρώτου χλοοκοπτικού μηχανήματος που φτιάχτηκε από τον άνθρωπο που κατοχύρωσε την πατέντα το 1830, τον Edwin Beard Budding. Στα εκθέματα του μουσείου συμπεριλαμβάνονται τα χλοοκοπτικά μηχανήματα που χρησιμοποιούσαν ο πρίγκιπας Κάρολος κι η πριγκίπισσα Νταϊάνα, καθώς κι αυτά των Brian May, Alan Titchmarsh και άλλων διάσημων.

Μουσείο Καπακιών τουαλέτας του Barney Smith, San Antonio, Texas, Η.Π.Α.

Δεν ξέραμε σε αυτή τη λίστα αν έπρεπε να βάλουμε το Μουσείο Τουαλέτας στο Νέο Δελχί ή το Barney Smith’s Toilet Seat Art Museum στο Τέξας. Καταλήξαμε στο δεύτερο, καθώς πρόκειται για μια ιδιωτική πρωτοβουλία λίγο διαφορετική. Η ιστορία του ιδρυτή του μουσείου, Barney Smith, ξεκίνησε σε μια πτήση το 1992, όταν είδε υπαλλήλους ενός μικρού αεροδρομίου να ετοιμάζονται να πετάξουν 50 καπάκια τουαλέτας. Ο ίδιος, όντας ήδη συνταξιούχος υδραυλικός, τα πήρε στο σπίτι του και στο γκαράζ του άρχισε να τα μετατρέπει σε έργα τέχνης. Ανάμεσα σ’ αυτά τα καπάκια που φιλοτέχνησε υπάρχει ένα με κομμάτι καλωδίου από το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Auschwitz κι ένα με κομμάτι από το τείχος του Βερολίνου. Στις δωρεές του μουσείου συγκαταλέγονται καπάκια τουαλέτας που άνηκαν σε διάσημα πρόσωπα όπως ο Σαντάμ Χουσεΐν κι η Τζάκι Κένεντι. Το 2017 το μουσείο με τα εκθέματά του πουλήθηκε σε δημοπρασία και «μετακόμισε» σε άλλη πόλη. Εκεί βρέθηκε ο ίδιος ο Smith, για να κόψει την κορδέλα των εγκαινίων τον Μάιο του 2019 κι ένα μήνα μετά έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 98 ετών.

Μουσείο Κρυπτοζωολογίας, Portland, Maine, Η.Π.Α.

Κρυπτοwhat; Κι όμως υπάρχει κι αυτό. Η Κρυπτοζωολογία είναι ένας τομέας της Βιολογίας, άγνωστος στον περισσότερο κόσμο, ο οποίος μελετάει ζώα που δεν έχουν επίσημα αναγνωριστεί και μελετηθεί από τον άνθρωπο. Κι αν αυτή η ερμηνεία σάς μπερδεύει, τότε μάθετε ότι πρόκειται για το κομμάτι αυτό της ζωολογίας που μελετάει ζώα όπως η Νέσι κι ο Bigfoot. Οι κρυπτοζωολόγοι είναι αυτοί που προσπαθούν να τεκμηριώσουν επιστημονικά την ύπαρξη ζώων που θεωρούνται μυθικά κι εξωπραγματικά. Και κάπου εκεί βασίστηκε κι ο Loren Coleman, ο ιδρυτής του μουσείου. Η μακροχρόνια έρευνά του τον έκανε να εκθέσει τα ευρήματά του για πρώτη φορά σ’ έναν όροφο του σπιτιού του, αλλά το 2003 η συλλογή του στεγάστηκε επίσημα σε εκθεσιακό χώρο. Με τη βοήθεια εθελοντών το Μουσείο το 2011 θα στεγαστεί σε κεντρικό σημείο της πόλης. Τα εκθέματα πολλαπλασιάζονται με τη συνεισφορά εθελοντών κι επιστημονων κι ανάμεσά τους συμπεριλαμβάνονται δείγματα αποτυπωμάτων του Bigfoot, ομοιώματα γοργόνων Φίτζι, Jackalope κι άλλων μυθικών ή μη ζώων. Απλώς θα πρέπει να περιμένουμε να τ’ ανακαλύψει επίσημα κι ο άνθρωπος.

Μουσείο Αλατιέρας και Πιπεριέρας, Gatlinburg, Tennessee, Η.Π.Α.

Η συλλογή μιας αρχαιολόγου έκανε ίσως το πιο ασυνήθιστο μουσείο. Η Andrea μαζί με το σύζυγό της Rolf και τα παιδιά τους Andrea και Alex, όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του μουσείου, ξεκίνησαν τη συλλογή πριν από 35 χρόνια, όταν ανακάλυψαν ότι δεν είχαν μύλο πιπεριού στο σπίτι. Μέχρι το 2001 είχαν μαζέψει αρκετούς ώστε ν’ ανοίξουν το μουσείο τους στο Tennessee κι αφού τους αρχειοθέτησαν και τους φωτογράφησαν, έκαναν το όνειρό τους πραγματικότητα. Σήμερα, αυτό το διαφορετικό μουσείο έχει πάνω από 20000 ζευγάρια αλατοπιπεριέρας, με κάποια απ’ αυτά να χρονολογούνται από το 1500 μ.χ.

Bonus θέση: Αν η τσέπη ή το πρόγραμμα δεν επιτρέπει μεγάλα και μακρινά ταξίδια, υπάρχει κι ένα ασυνήθιστο μουσείο στην Αθήνα και μάλιστα στο κέντρο της πόλης. Το Εγκληματολογικό Μουσείο Αθηνών ανήκει στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου κι ιδρύθηκε από τον Καθηγητή Ιατροδικαστικής Ιωάννη Γεωργιάδη. Τα εκθέματά του καλύπτουν μεγάλο μέρος της εξέλιξης των εγκλημάτων στην Ελλάδα τον 19^ο και 20^ο αιώνα. Παρ’ όλο που έχει πλέον μεταστεγαστεί σ’ έναν πιο άνετο χώρο, δεν είναι προσβάσιμος καθημερινά από το κοινό αλλά μόνο κατόπιν συνεννόησης. Κι αν αναρωτιέστε τι σπουδαίο μπορεί να έχει ένα τέτοιο μουσείο, να αναφέρουμε ότι εκτός από τα όπλα, τις γκιλοτίνες και τα εργαλεία παραχάραξης και μαγγανείας, υπάρχουν και διατηρούνται μέχρι σήμερα τα κεφάλια μεγάλων λήσταρχων της ελληνικής υπαίθρου όπως ο Φώτης Γιαγκούλας κι ο Δημήτρης Τζάτζας.