Τα βιβλία δεν είναι για να σκονίζονται αλλά να δωρίζονται

Μια ακόμη ζεστή μέρα στη Θεσσαλονίκη κι η βόλτα στην Έκθεση Βιβλίου, στην παραλία, είναι μια συνήθεια του Ιούνη που δεν κόβεται. Μέσα στους άπειρους θησαυρούς ιστοριών, ανακαλύπτεις αυτό που σκαλίζει κάτι μέσα σου κι επειδή είναι δύσκολο να επιλέξεις, γυρίζεις στο σπίτι με 4-5 σακούλες, γεμάτες με βιβλία Ελλήνων και ξένων συγγραφέων. Το καλοκαίρι θα σου κρατήσουν συντροφιά στην παραλία και τον Σεπτέμβρη θα κάνουν παρέα μαζί με άλλα στο ράφι. Γιατί, όμως, να μένουν στοιβαγμένα σε μια βιβλιοθήκη αναξιοποίητα; Και πόσες φορές έχεις σκεφτεί ότι αυτό το βιβλίο θα έπρεπε να το διάβαζε ο τάδε φίλος ή γνωστός σου; Πως θα του άρεσε ή (και) θα τον βοηθούσε;

Καμιά φορά, οι απαντήσεις έρχονται στα πιο απίθανα σημεία. Για παράδειγμα, σε μια διαδρομή με το τρένο, στο διπλανό κάθισμα, υπήρχε ένα βιβλίο αφημένο, με ένα κόκκινο αυτοκόλλητο στην κάτω δεξιά άκρη του εξώφυλλου. Το αυτοκόλλητο έλεγε: «Φίλε συνεπιβάτη αυτού του τρένου, αυτό το βιβλίο έχει σκοπό να ταξιδέψει. Όταν τελειώσεις με την ανάγνωσή του, άφησε το κι εσύ με τη σειρά σου στην επόμενη διαδρομή σου με το τρένο, για να βρει τον επόμενο αναγνώστη του». Ίσως είναι μια καταπληκτική ιδέα, για να αξιοποιηθούν όλα αυτά που στέκονται, εκεί, στο ράφι μας, απλά κι όμορφα.

Ακόμα κι αν δεν εμπιστεύεσαι αυτό το ταξίδι του τρένου για τα βιβλία (ή τις αντίστοιχες ελεύθερες βιβλιοθήκες που υπάρχουν σε γειτονιές, καφετέριες και παραλίες), υπάρχει κι άλλη μια λύση: Πριν ξεκινήσεις την ανάγνωση ενός βιβλίου, βάλε ως στόχο, εκτός απ’ το να το τελειώσεις, να σκεφτείς κατά τη διάρκεια του διαβάσματος, σε ποιον άνθρωπο απ’ τον κύκλο σου θα το χάριζες. Ποιος είναι αυτός ο φίλος που θα του ταίριαζε να το διαβάσει; Ποιον μπορεί να βοηθούσε αυτό το βιβλίο και γιατί;

Ξέρουμε κάποιους που στα ζόρια τους δε δέχονται εύκολα συμβουλές. Υπάρχουν, επίσης, κι αυτοί οι φίλοι, που ενώ βλέπεις τη λύση στο πρόβλημά τους, δε βρίσκεις το σωστό timing για να τους βοηθήσεις. Ακόμα κι όταν βλέπεις μια αλήθεια που δεν μπορείς να ξεστομίσεις εύκολα, ένα βιβλίο μπορεί να σε βοηθήσει να βρεις τον τρόπο να πεις αυτά που δεν μπορείς με δικές σου λέξεις να εκφράσεις.

Αυτό το βιβλίο που διάβασες και σε βοήθησε, μπορεί να βοηθήσει και κάποιον άλλο, που έχει να αντιμετωπίσει τον ίδιο δαίμονα με εσένα ή μπορεί να τον εμπνεύσει, όπως αφύπνισε εσένα. Δε χρειάζεται να ‘ναι, απαραίτητα, κάποιο βιβλίο ψυχολογίας ή από εκείνα με την ταμπέλα «αυτοβοήθεια» και τους χτυπητούς τίτλους. «Κάνε αυτό που θέλεις!», «Συμβουλές για μια καλύτερη ζωή!» και τα συναφή.

Μια απλή ιστορία που ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να βγει απ’ τον προσωπικό του λαβύρινθο μπορεί να ‘ναι η λύση που ψάχνεις ή έστω η ώθηση για να βρεις τη δική σου. Το βιβλίο είναι κάτι που σε χαλαρώνει, σε απελευθερώνει. Κατά την ανάγνωσή του το μυαλό σου είναι ανοικτό να δεχτεί κάθε κρυφό ή ξεκάθαρο μήνυμα που δίνει η πλοκή.

Γι’ αυτό, χωρίς δεύτερη σκέψη, μόλις το τελειώσεις, δώρισε το βιβλίο, που αλλιώς θα το φάει η σκόνη στο ράφι σου, σε αυτόν που χρειάζεται λίγη έμπνευση, μια ώθηση κι ένα ερέθισμα για να δει κάποια πράγματα αλλιώς. Δώσε το βιβλίο αλλά μην αναφέρεις τον λόγο. Ζήτησε απ’ το φιλαράκι σου να το διαβάσει όσο πιο σύντομα γίνεται, κλείνοντάς του το μάτι. Και να θυμάσαι ότι πολλές φορές ένα βιβλίο δείχνει τον δρόμο, όταν εμείς έχουμε χάσει την πυξίδα.