Την καλύτερη δίαιτα την κάνει ο χωρισμένος

Πλησιάζει το καλοκαίρι και όλοι μπαίνουμε σε μια σειρά, όσον αφορά τη διατροφή μας και κατ’ επέκταση μας νοιάζει τι κορμάρα θα βγάλουμε φέτος στην παραλία. Δίαιτες διαστημικές, χημικές, χορτοφαγικές και μεταμεσονύκτιες είναι Νο1 θέμα συζήτησης στις παρέες μας. Αλλά σίγουρα την καλύτερη δίαιτα την έκανες -εν αγνοία σου μάλλον- μετά από χωρισμό. Την πρώτη εβδομάδα πέρασες δύσκολα, μετά συνήθισες και στο τέλος κατέληξες άλλος άνθρωπος, σαν να βγήκες από reality show επιβίωσης.

Αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά. Τα στάδια του χωρισμού ακολουθεί και η δίαιτα του χωρισμού. Το πρώτο στάδιο της άρνησης είναι και το πιο σύνηθες: αρνείσαι ότι τελείωσε μια σχέση και μάλιστα φτάνεις σε σημείο να πεις «όχι» ακόμα και σε μια λαχταριστή μακαρονάδα. Η κατάσταση σοβαρεύει, όταν οι φίλοι σου σε καλούν για σουβλάκια και εσύ λες «όχι», περιμένοντας πάνω από την οθόνη του κινητού σου. Αν ξαναγυρίσει ο σύντροφός σου, τότε την τρως τη μακαρονάδα. Αν όχι, προχωράς στο δεύτερο στάδιο.

Στο δεύτερο στάδιο βάζεις τον εαυτό σου σε δεύτερη μοίρα και αρχίζεις τη διαπραγμάτευση. Στέλνεις μηνύματα, τηλεφωνείς νυχθημερόν, βάζεις τα λαγωνικά σου να ξεσκονίσουν τα social media και κάνεις προτάσεις για να τα ξαναβρείτε. Κρατώντας τον εαυτό σου απασχολημένο, ξεχνάς να φας και καταναλώνεις την ενέργεια που σου έχει απομείνει στις έρευνες και στις θεωρίες σου. Κάπου εκεί ο σουβλατζής της γειτονιάς σε αναζητά, γιατί ανησύχησε που χάθηκες.

Το πιο δυνατό στάδιο είναι το τρίτο: θυμώνεις και ξεσπάς. Το πρώτο πράγμα που θα αντιληφθεί το θυμό σου είναι τα πιάτα, με ή χωρίς φαγητό. Φτάνεις σε σημείο να θυμώνεις ακόμη και με τον ντελιβερά, γιατί καθυστέρησε την παραγγελία, την οποία δε θα φας, γιατί τη βρίσκεις κρύα. Ξεσπάς σε φίλους που προσπαθούν να σε συμβουλέψουν και προτιμάς στο τέλος να κάνεις παρέα με τον πόνο σου και με καψουροτράγουδα επιπέδου «λιωμένος στο πάτωμα». Και κάπου εκεί αχνοφαίνεται στο βάθος το τέταρτο και πιο φαρμακερό στάδιο του χωρισμού: η κατάθλιψη. Είναι το σημείο πλέον που βγάζεις το φαγητό σχεδόν εντελώς από τις καθημερινές σου συνήθειες και αποφασίζεις να τραφείς μόνο με αέρα και ύπνο. Αέρα, γιατί νιώθεις να πνίγεσαι και ύπνο, γιατί δε θέλεις να σκέφτεσαι.  Στο στάδιο αυτό, τα κιλά φεύγουν σαν νερό και η όρεξη πάει περίπατο. Όταν το αντιλαμβάνεσαι αρχίζεις να μπαίνεις στο τελικό στάδιο της αποδοχής.

Κοιτώντας την κορμάρα που κατάφερες να κάνεις μέσα στο λίγο αυτό διάστημα, συνεχίζεις και σκέφτεσαι τον άλλον που σε χώρισε -μην ξεχνιόμαστε- αλλά καμαρώνεις συγχρόνως για τον εαυτό σου. Και μπαίνεις στο στάδιο της αποδοχής. Καλός αυτός που έφυγε, αλλά καλύτερος είναι σίγουρα ο επόμενος. Η αίσθηση ότι το σώμα σου έχει πλέον αλλάξει, σε κάνει να δεις τον εαυτό σου αλλιώς και να δεχτείς ότι πρέπει να κάνεις ένα βήμα μπροστά.

Αλλά ας μην είμαστε και πλεονέκτες. Τα κιλά που χάνονται γρήγορα, επανέρχονται -κάποιες φορές στο διπλάσιο- ακόμα πιο γρήγορα. Για αυτό δεν πρέπει να θεωρήσουμε υγιές το γεγονός ότι ο χωρισμός μας αδυνάτισε. Και αυτό γιατί ουσιαστικά μας αποδυνάμωσε και μας εξουθένωσε, βάζοντας σε κίνδυνο όλο το ανοσοποιητικό μας σύστημα.

Γι’ αυτό θέλει προσοχή. Κανείς δεν πρέπει να πληρώσει έναν χωρισμό με την υγεία του. Είναι μια δύσκολη συναισθηματική κατάσταση που όμως δεν πρέπει να μας κάνει να παίζουμε με το σώμα μας και τις αντοχές του. Αντιθέτως είναι μια ευκαιρία να προσέξουμε και να περιποιηθούμε τον εαυτό μας, μιας και πλέον είμαστε μόνοι. Υπάρχουν άνθρωποι που μας νοιάζονται και που μας στηρίζουν: οι φίλοι μας και ο σουβλατζής στη γωνία…