Είμαστε δειλοί όταν γουστάρουμε κι άνετοι όταν δε μας νοιάζει

Σε μας τους ανθρώπους αρέσει να διαχωρίζουμε και να ομαδοποιούμε τους άλλους. Δημιουργούμε διάφορες κατηγορίες για αυτούς και τους τοποθετούμε μέσα. Άπαξ και κάποιος θελήσει κάτι περισσότερο από εμάς, πέραν της οπτικής επαφής, τότε αυτομάτως, περνά από ενδελεχή έλεγχο κι αφού φιλτραριστεί κι αναλυθεί, τοποθετείται σε μια απ’ τις παρακάτω κατηγορίες.

Ο πιο βασικός διαχωρισμός που κάνουμε είναι εκείνος του ενδιαφέροντος ή μη. Όσοι μας ενδιαφέρουν, ερωτικά πάντα, μπαίνουν στην πρώτη κατηγορία, στην Α1 του πρωταθλήματός μας. Όσοι πάλι δεν πληρούν τις προδιαγραφές μας, στοιβάζονται στη δεύτερη κατηγορία, περιμένοντας να αγωνιστούν, για να κερδίσουν στο τέλος την άνοδό τους. Απ’ τη μεριά μας, κάθε παίχτης, αντιμετωπίζεται ανάλογα με το πρωτάθλημα στο οποίο συμμετέχει.

Άρρεν ή θήλυ, η συμπεριφορά μας έχει τη δυνατότητα να μετατραπεί από ναζιάρικο γατάκι, σε αγριεμένο αιλουροειδές, έτοιμο να κατασπαράξει το θήραμα, αν αυτό πει έστω και μια κουβέντα παραπάνω.

Έτσι, σε περίπτωση που το άτομο που μας εκδηλώνει το ενδιαφέρον του δε μας συγκινεί στο ελάχιστο, η άνεση που θα επιδείξουμε θα τσακίζει κόκαλα. Στη φάση αυτή δε μας νοιάζει ούτε να κάνουμε εντύπωση ούτε να χαρακτηριστούμε ως γλυκά κι ευχάριστα πλάσματα. Το μυαλό μας θα δουλεύει σαν καλοκουρδισμένο ρολόι κι οι απαντήσεις μας, πέρα από ευδιάκριτο χιούμορ, θα εμπεριέχουν και μεγάλες δόσεις αλήθειας, κακίας, ίσως και λίγου θυμού. Με αυτόν τον τρόπο, πουλάμε μαγκιά και δείχνουμε το πραγματικό μας πρόσωπο, εκείνο το ελαττωματικό, το μουτρωμένο, που δε φοβάται να τσαλακωθεί και να τσαλακώσει.

Απ’ την άλλη μεριά, βέβαια, αν το πρόσωπο που έχουμε απέναντί μας μας γοητεύει έστω και στο ελάχιστο, τότε ένα ναζιάρικο μικρό γατάκι θα εισχωρήσει μέσα μας και θα μας μεταμορφώσει. Ο τόνος της φωνής μας θα αποκτήσει μια γλυκύτητα κι ένα σπάσιμο, το κεφάλι μας θα γύρει λίγο στο πλάι κι οι λέξεις θα βρίσκουν με δυσκολία την έξοδο. Το μυαλό, δε θα στροφάρει πια κι όσο έξυπνοι ή αστείοι κι αν είμαστε, δε θα κατορθώσουμε να το δείξουμε.

Στην περίπτωση αυτή, βλέπουμε μέλλον, ακόμα κι αν αυτό είναι μια ώρα ή μια μέρα μαζί. Δε θέλουμε να τρέψουμε σε φυγή το συνομιλητή μας, οπότε προσπαθούμε να τον καλοπιάσουμε, συμφωνώντας σε όλα όσα λέει και γελώντας αμήχανα, σε όσα δεν ακούσαμε ή δεν καταλάβαμε. Είμαστε δειλοί, γιατί γουστάρουμε κι έτσι προσέχουμε να μην προδώσουμε ούτε ένα αρνητικό στοιχείο του χαρακτήρα ή της εμφάνισής μας.

Πετυχαίνουμε λοιπόν και στις δυο περιπτώσεις το αντίθετο από αυτό που επιδιώκουμε. Δείχνοντας άφοβα τον πραγματικό μας χαρακτήρα, γινόμαστε ακόμα πιο ελκυστικοί στα μάτια του ατόμου που θέλουμε να απομακρύνουμε. Παρουσιαζόμαστε ως άτομα με αυτοπεποίθηση, με λέγειν και τσαμπουκά, τα οποία δε διστάζουν να πουν όσα σκέφτονται κι όσα νιώθουν. Αντίθετα, χάνουμε λίγη απ’ τη γοητεία μας όταν δεν αντιδράμε σε πειράγματα και κολακείες και παίζουμε το παιχνίδι του «Ναι» κι «Όχι» ή της απόλυτης σιωπής, από φόβο μην προδώσουμε τον ευσεβή μας πόθο.

ΥΓ. Κοινότυπο και χιλιοειπωμένο το: «Να είσαι ο εαυτός σου», δεν έχεις πάντα τα κότσια να διεκδικήσεις αυτό που σου αξίζει. Γι’ αυτό, πιες ένα ποτό παραπάνω, ένα σφηνάκι ακόμα, διώξε αναστολές και φόβους, φέρσου όπως θα ήθελες να σου φερθούν και πες ό,τι θα ήθελες να ακούσεις.