Η φιλία θέλει καθημερινή επαφή για να αντέξει

Ύστερα από αμέτρητες θεωρίες κι απόψεις κι άλλα τόσα άρθρα που υμνούν τις σχέσεις -φιλικές ή μη- από απόσταση, θα ακουστεί επιτέλους και μια διαφορετική άποψη. Φυσικά, κάπου εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι όση απόσταση κι αν τους χωρίζει, ο δεσμός που έχουν αναπτύξει είναι τόσο μεγάλος, με αποτέλεσμα να τη μηδενίζουν. Οι άνθρωποι όμως αυτοί κι οι περιπτώσεις τους είναι οι εξαιρέσεις, που έρχονται να επιβεβαιώσουν έναν απλό κανόνα: «η φιλία χρειάζεται αμείωτη προσπάθεια κι αμοιβαίο ενδιαφέρον».

Όλες οι σχέσεις για να κρατήσουν και να αντέξουν χρειάζονται αποδείξεις ενδιαφέροντος. Σίγουρα, η ρουτίνα κι η καθημερινότητα αποξενώνουν τους ανθρώπους. Όπως ακόμα, εννοείται, πως τα προβλήματα της εποχής είναι πολλά, συνεχή και κατά έναν περίεργο τρόπο, αμείωτα.

Ίσως, γι’ αυτό να έχουν ανάγκη οι άνθρωποι ο ένας τον άλλον, ίσως για αυτό να χρειάζεται να σηκώνεις το τηλέφωνο ή να στέλνεις μήνυμα, για να δείξεις ότι χρειάζεσαι κάποιον, για να μοιραστείς το φορτίο του άλλου και για να δώσεις λίγο απ’ το δικό σου. Βέβαια, για να τα κάνεις όλα αυτά πρέπει να είσαι διατεθειμένος για ένα συνεχές αλισβερίσι κι αν είσαι λίγο εγωιστής παραπάνω, δεν ξέρω αν θα μπορέσεις να αντέξει στην πίεση.

Απ’ τη στιγμή, που η καθημερινή επικοινωνία μειώνεται κι οι έξοδοι περιορίζονται, αρχίζει να φαίνεται, πως κάτι δεν πάει καλά, πως κάτι έχει αλλάξει ανάμεσά σας και τα πράγματα έχουν πάρει άλλη τροπή. Μερικές φορές μάλιστα δε χρειάζεται να τσακωθείς με κάποιον, η ηρεμία στις σχέσεις γίνεται ο πιο ύπουλος εχθρός.

Ας ειπωθούν, λοιπόν τα πράγματα, όπως, ακριβώς είναι χωρίς ωραιοποιημένες εικόνες, αν περάσουν δύο, τρεις ημέρες ή και περισσότερες και δε νιώσεις την ανάγκη να επικοινωνήσεις με τον κατά τα άλλα φίλο ή κολλητό σου, τότε δεν μπορείς να μιλάς για μεγάλες φιλίες κι αναλλοίωτες στο χρόνο σχέσεις.

Κάπου εκεί είναι που κουράστηκες να ακούς για την αποτυχημένη ή επιτυχημένη σχέση του φίλου σου, βαρέθηκες να τον ακούς να γκρινιάζει για προβλήματα, τα οποία όλοι πάνω-κάτω βιώνουμε και δε θες να απαντήσεις στο ρημάδι το τηλέφωνο, γιατί για πρώτη ίσως φορά, δεν έχεις τι άλλο να του πεις.  Ανέλυσες ερωτικά σας, είπες όλα τα αστεία που ξέρεις, μοιράστηκες μυστικά και φόβους κι όσο κι αν αγαπάς τον άνθρωπο αυτό δεν έχεις κάτι άλλο να συζητήσεις μαζί του.

Ο χρόνος πέρασε από πάνω σας, σας ακούμπησε, σας κούρασε και σας έφθειρε και πιθανόν, κάπου μέσα σας, να νιώθετε κι οι δυο την ανάγκη να αλλάξετε. Η αλλαγή αυτή μπορεί να είναι εσωτερική, μπορεί όμως να αναφέρεται και σε κάτι καινούριο, κάτι άγνωστο που θα σας μάθει και θα το μάθετε απ’ την αρχή.

Όλες οι σχέσεις είναι ένας αγώνας δρόμου, αν σταματήσεις να τρέχεις, αν σταματήσεις να προσπαθείς, τότε φυσικά κι επόμενα, θα μείνεις πίσω. Άλλοι πιο γρήγοροι από σένα θα έρθουν, θα σε προσπεράσου και θα νικήσουν. Κανένας δε θα σκεφτεί σε πόσους αγώνες έτρεξες και νίκησες, αφού στο συγκεκριμένο θα έχεις χάσει.

ΥΓ. Δεν είναι κακό να απομακρύνεσαι απ’ τον άλλον, να αναζητάς λίγο χρόνο για σένα, να δοκιμάζεις τα όρια και τις αντοχές του. Αν όμως, με τον ίδιο τρόπο σκεφτεί κι ο άλλος, αν απομακρυνθεί και δε σ’ αναζητήσει, αν φιγουράρει σε άλλες φωτογραφίες με ξένα πρόσωπα, δεν ξέρω με πόση άνεση θα μπορέσεις να πεις πως η φιλία σας κρατάει κι ας πέρασαν μέρες χωρίς να μιλήσετε.