Οι κολλητοί είναι αυτοί που γνώρισες την πρώτη- πρώτη μέρα στο σχολείο, που μοιράστηκες μαζί τους μυστικά και κρυφές επιθυμίες στην εφηβεία. Παίξατε μαζί, γελάσατε μαζί, περάσατε ώρες ατέλειωτες αναλύοντας σχέσεις, συναισθήματα, οικογενειακά δράματα. Ο άνθρωπος που άφησες να σε μάθει όσο λίγοι κι ίσως ο μόνος που εμπιστεύτηκες τόσο. Διασχίσατε μαζί δρόμους δύσκολους, ανηφόρες μεγάλες, αλλά είχατε ο ένας τον άλλον και καταφέρνατε πάντα να γελάτε στη διαδρομή κι έτσι να την κάνετε πιο σύντομη και σίγουρα λιγότερο επίπονη.
Καθένας έχει έναν τέτοιο φίλο, παιδικό, κολλητό που αμέσως θα τον σκέφτηκες στις παραπάνω γραμμές. Ή μήπως όχι; Κι αν ναι, για πόσο; Τα χρόνια παίρνουν από πάνω μας αλλάζοντάς μας κι εξωτερικά αλλά ακόμα περισσότερο εσωτερικά. Ωραία κι ευχάριστα τα παραμύθια για παντοτινές φιλίες, αλλά ποιος μπορεί να τα διηγηθεί και να τα πιστέψει πριν φθάσει στο τέρμα;
Κι αν θεωρείς τα λόγια αυτά λίγο πιο κυνικά από ό,τι θα έπρεπε, προτείνω να σκεφτείς το εξής: Πώς θα σου φαινόταν αν μια ωραία πρωία, ανυποψίαστος συναντήσεις το κολλητάρι σου για καφέ κι ανάμεσα στα άλλα, ακούσεις το πολύτιμο διαμάντι της ζωής σου να ζητά από σένα να αραιώσεις λίγο, να μη γίνεσαι πια στενός κορσές ή πιο χύμα, να μωρέ, πως δεν είναι ανάγκη να είστε και «κώλος και βρακί», όχι πια! Είναι που περνάει μια φάση ανανέωσης, είναι που δε νοιάζεται πια για όσα έχεις έδωσες μέχρι τώρα, είναι που βαρέθηκε να κάνει τα ίδια και τα ίδια και δε θέλει πια οι καινούριες εμπειρίες να βρουν εσένα για συνοδοιπόρο.
Ο κόσμος άλλαξε, χωρίς εσύ να αντιληφθείς κάτι, το ίδιο κι οι προτεραιότητες του άλλοτε κολλητού σου, θέλει απλά να δοκιμάσει και να δοκιμαστεί με άλλους ανθρώπους και προφανώς πια δε θεωρείστε κολλητοί.
Κάποιοι πιστεύουν πως η προδοσία από ένα μεγάλο έρωτα ή πάθος είναι που πονάει, όμως πόσο περισσότερο πληγώνει ο χωρισμός από έναν άνθρωπο που μεγαλώσατε μαζί κι ήταν κομμάτι της καθημερινότητάς σου από τότε που σε θυμάσαι; Πόσο άσχημα αισθάνεσαι όταν χάνεις ένα απ’ τα βασικά σου στηρίγματα, όταν μικραίνει κι άλλο ο κύκλος με τους ανθρώπους που εμπιστεύεσαι; Αν μπροστά σου είχες δυο φωτογραφίες, μια με τον πρώην έρωτα αγκαλιά με τον νυν κι η δεύτερη με το πρώην κολλητάρι σου, παρέα με νέους φίλους, ποια εικόνα θα σε πλήγωνε περισσότερο;
Σίγουρα το «σε κάνω πέρα για να ψάξω κάτι άλλο» ενοχλεί και τραυματίζει σε κάθε περίπτωση. Πρώτα απ’ όλα χτυπά τον εγωισμό, έπειτα ενοχλεί τα συναισθήματα κι ύστερα φέρνει στην επιφάνεια το θυμό και την οργή. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να θίξει την αφοσίωση και την πραγματική φιλία. Αν κάποιος επιλέγει ν’ αποκτήσει θέση στη ζωή σου, όχι στο πλάι σου αλλά δίπλα στο σωρό, άσε τον να το κάνει ελεύθερα, χωρίς να φέρεις εμπόδια κι αντιστάσεις. Κάποια στιγμή στο μέλλον, θα θελήσει πίσω τη θέση του και τότε εσύ θα κρίνεις και θα κληθείς να αποφασίσεις πόσο μετράς αυτή τη φιλία και πόσο σημαντική ήταν κι είναι για σένα.
ΥΓ. Η αλλαγή πλεύσης ή πορείας δεν είναι ποτέ και σε καμία περίπτωση καταστροφική, όσο ρίσκο κι αν εμπεριέχει κι όσο φόβο κι αν χωρά μέσα της.
Οι αλλαγές πάντα θα μας τραβάνε μπροστά και θα μας δίνουν καινούριες ευκαιρίες.
Επιμέλεια Κειμένου Ματίνας Στυλίδου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ματίνα Στυλίδου
