Μην περιμένεις πάντα απ' τους άλλους να σε ψάξουν

Άλλη μια ώρα να περάσει και συμπληρώνονται δυο ολόκληρες μέρες, που το κινητό σου δε χτύπησε ούτε μια φορά. Κανονικά δε θα σε πείραζε, αλλά σήμερα νιώθεις κάπως ευάλωτος. Δεν είναι η πρώτη φορά, εξάλλου, που εξαφανίζεσαι από παντού, που δε δίνεις σημεία ζωής στους γύρω σου κι ανακαλύπτεις ότι κανείς δε σε ψάχνει.

Αυτός είναι κι ένας αρκετά σοβαρός λόγος για να σε πάρει από κάτω, για να νιώσεις, πως η μοναξιά βρίσκεται στο κατώφλι σου και σκουπίζει τα πόδια της στο χαλάκι της εξώπορτάς σου. Όλο αυτό σε συνδυασμό με τις μηδενικές ειδοποιήσεις σε όλα τα ενεργά προφίλ σου στο διαδίκτυο κι έχεις αρχίσει πλέον να κάνεις σοβαρές σκέψεις.

Πού έχουν πάει όλοι, μήπως έγινε κάτι και δεν πήρες χαμπάρι; Γιατί κανείς δε σήκωσε το ρημάδι το χέρι του, δεν κούνησε ούτε το μικρό του δαχτυλάκι για να πληκτρολογήσει τον αριθμό σου; Που είναι οι φίλοι, οι συγγενείς, οι έρωτες , οι οποίοι από κοντά υπόσχονται πολλά, αλλά όταν η ώρα έρθει ξεχνάνε;

Τώρα έχεις αρχίσει να ανησυχείς πραγματικά, τα ερωτήματα πολλά, τα συναισθήματα περισσότερα και παραξενεύεσαι που τα νιώθεις, που σου συμβαίνουν. Μπορεί να είσαι κοινωνικός τύπος, η ψυχή της παρέας, εκείνος που ξεσηκώνει τους πάντες, αυτός που οργανώνει συγκεντρώσεις και πάρτι. Ή απ’ την άλλη, να χαρακτηρίζεσαι ως ο ακρογωνιαίος λίθος, αυτός που κάθεται ήρεμος στη θέση του και με αφοπλιστική ηρεμία συμβουλεύει τους άλλους. Σε όποια κατηγορία ανθρώπου κι αν ανήκεις, όποιο μέγεθος κι αν έχει ο κοινωνικός σου κύκλος ή ο τηλεφωνικός σου κατάλογος, στην παρούσα φάση, τη δεδομένη στιγμή νιώθεις μόνος.

Δυο μέρες χωμένος στη φωλιά σου κι ήταν αρκετές για να αποδείξεις τις προθέσεις τους. Βέβαια, στην αρχή, εσύ ήθελες να απομακρυνθείς για λίγο. Ίσως, επειδή πιέζεσαι τώρα παραπάνω στη δουλειά κι αυτή τη βδομάδα οι ώρες εργασίας σου αυξήθηκαν. Πιθανόν, γιατί έτρεχες όλες αυτές τις μέρες και τώρα θέλεις να κάτσεις στα ζεστά του σπιτιού σου και να ηρεμήσεις. Ήθελες για μια μέρα να μη μιλήσεις σε άνθρωπο. Έβαλες το κινητό στο αθόρυβο κι έβλεπες όλη μέρα σειρές.

Πήρες το χρόνο σου, επανήλθες στα φυσιολογικά σου και τώρα υποστηρίζοντας το ανθρώπινο είδος σου, αποζητάς την κοινωνικοποίηση και τη συντροφικότητα. Αμ δε. Σήμερα, κάποιος άλλος νιώθει την ανάγκη της απομόνωσης, την οποία εσύ επιθυμούσες χθες. Κι αν αυτό δεν ισχύει απόλυτα, ίσως σέβεται την κίνησή σου να εξαφανιστείς για λίγο και δεν ενημερώθηκε εγκαίρως για την αλλαγή στη διάθεσή σου. Ξέρεις, ότι έχει περάσει καιρός από τότε που οι άνθρωποι μύριζαν τα νύχια τους, για να καταλάβουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες των άλλων.

Μπορεί όμως και κάποιος από όλους αυτούς που προσθέτεις στη μαύρη σου λίστα, όση ώρα διαβάζεις το άρθρο, να έχει την ίδια άποψη με εσένα, να βιώνει την ίδια κατάσταση και να αισθάνεται παραμελημένος και ξεχασμένος από σένα. Γιατί, για να είμαστε ειλικρινείς, ούτε εσύ έπιασες το κινητό στα χέρια για να ψάξεις κάποιον ούτε εσύ έστειλες μήνυμα για έναν καφέ, ένα ποτό ή μια απλή βόλτα.

Είναι όμως, βλέπεις, κακή συνήθεια όλων μας, να προϊδεάζουμε καταστάσεις, να εξαιρούμε τους εαυτούς μας από ενέργειες και να αποδίδουμε ευθύνες σε άλλους, για όσα ούτε εμείς τολμήσαμε ποτέ να κάνουμε. Μοναξιά μπορείς να νιώσεις είτε είσαι μόνος είτε περιτριγυρίζεσαι από πολλούς. Στην πρώτη περίπτωση είσαι πιο τυχερός από όσο πιστεύεις, καθώς οι επιλογές σου είναι πολλές κι απαιτούν απλά από εσένα να ρίξεις μια στάθμη τον εγωισμό σου. Στη δεύτερη τα πράγματα γίνονται λίγο πιο ζόρικα, γιατί οδηγούνται σε ριζική αλλαγή προσώπων και σχέσεων.

ΥΓ. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα αισθανθείς αποκομμένος, ξεχασμένος, μόνος, σκέψου ποιον άνθρωπο θες πιο πολύ να δεις, με ποιον θέλεις να μιλήσεις, να επικοινωνήσεις και στείλε του ένα απλό μήνυμα.