Υπάρχουν κάποια παιδιά που δε μεγαλώνουν, ή μάλλον καλύτερα, υπάρχουν κάποιοι μεγάλοι που μένουν για πάντα παιδιά. Πώς αλλιώς, εξάλλου, θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει τους ανθρώπους εκείνους, οι οποίοι, όταν επιθυμούν κάτι πεισμώνουν και δεν το κουνάνε ρούπι, αν δε γίνει το δικό τους, αυτοί που ό,τι θέλουν, το θέλουν τώρα και δεν μπορούν ούτε στιγμή να περιμένουν.
Αναφέρομαι στους ανθρώπους εκείνους, που όχι απλώς, θέλουν να κλέψουν το γλυκό μέσα από το βάζο, αλλά πολύ περισσότερο, θέλουν αυτό να γίνει την ώρα που το επιθυμούν, με τον τρόπο που το θέλουν και φυσικά, κανείς να μην τους κακιώσει για αυτό. Στους ανθρώπους, που η συμπεριφορά τους ταιριάζει καλύτερα με το πείσμα και τη συμπεριφορά ενός πεντάχρονου νηπίου, το οποίο κάνει μούτρα και βάζει τα κλάματα, γιατί η μαμά του δεν το αφήνει να κάνει αυτό που διακαώς επιθυμεί.
Όλοι έχουμε στις παρέες μας τέτοιους ανθρώπους κι ίσως, να ανήκουμε κι οι ίδιοι στην ομάδα των ατόμων εκείνων που εκνευρίζονται όταν τα πράγματα δεν πάνε με το ρυθμό που τα θέλουν. Γιατί να μην νευριάσουν άλλωστε;
Πιθανόν κάποιοι κακόβουλοι να τους αποκαλέσουν με προσωνύμια όπως: κακομαθημένοι, εγωιστές, συμφεροντολόγοι. Άλλοι πάλι μπορεί να απορήσουν με την αλλόκοτη για αυτούς συμπεριφορά και κάποιο τρίτοι να νευριάσουν που απορρίπτεται, χωρίς δεύτερη σκέψη απ’ τα άτομα αυτά, όποια πρόταση κι ιδέα δε συνάδει με τη δική τους ή περιλαμβάνει το τρίπτυχο: χρόνος, υπομονή κι επιμονή.
Κακομαθημένοι ή απαιτητικοί, δεν έχει σημασία. Ό,τι απ’ τα παραπάνω και να ισχύει, σίγουρα δεν τους επηρεάζει, καθώς τα άτομα αυτά, οι ανυπόμονοι και βιαστικοί αυτοί τύποι, ξέρουν πολύ καλά πώς να διεκδικούν ό,τι τους ανήκει, ή ό,τι πιστεύουν πως τους ανήκει. Χαράζουν μια πορεία, θέτουν ένα στόχο κι έπειτα, κάνουν τα πάντα προκειμένου να τον κατακτήσουν.
Φυσικό λοιπόν, να είναι ανυπόμονοι, η επιθυμία κι η λαχτάρα τους είναι μεγάλη κι ο χρόνος γι’ αυτούς, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα εμπόδιο που πρέπει να προσπεράσουν. Θέλουν κάτι πολύ και το θέλουν τώρα, γιατί αύριο ίσως και να είναι αργά, γιατί οι ευκαιρίες περνάνε και κανείς δε μας διασφαλίζει ότι αυτές θα περάσουν ξανά απ’ το δικό μας δρόμο.
Αρνούνται πεισματικά να περιμένουν γιατί η ιστορία τους απέδειξε πανηγυρικά και κατ’ εξακολούθηση πως η αναμονή συχνά περνιέται για παραίτηση κι εκείνοι δεν είναι πρόθυμοι να παραιτηθούν αν δεν πάρουν αυτό που επιθυμούν.
Για όλα αυτά που αναφέρθηκαν κι άλλα τόσα, μην τους κακιώνετε και να τους αγαπάτε, λίγο παραπάνω από πριν, γιατί η ανυπομονησία τους αυτή, δεν μπορεί, παρά να θεωρηθεί μια χαριτωμένη νότα, ένα ευχάριστο διάλειμμα στη μουντή καθημερινότητα όλων μας. Πεισματάρικα και ρομαντικά παιδιά που δεν ξέρουν τη λέξη «όχι» και μισούν την άρνηση. Εξάλλου τίποτα δεν είναι αδύνατο αν το θες πολύ και το διεκδικείς δυνατά.
ΥΓ. Στην πορεία της ζωής θα συναντήσεις ανθρώπους που θα διαφέρουν σε κάτι από εσένα, που θα συμπληρώνουν κάτι σε εσένα, με αποτέλεσμα ο κατά τ’ άλλα λευκός πίνακάς σου να προσθέτει χρώμα και να αλλάζει, μέχρι να θυμίσει το ουράνιο τόξο που πάντα επιθυμούσες.
Επιμέλεια Κειμένου Ματίνας Στυλίδου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ματίνα Στυλίδου
