Όταν οι φίλοι προσπαθούν να σας τα βρουν

Κάποιες φορές, προκειμένου, να δέσει το γλυκό, να πετύχει η συνταγή, χρειάζεται κάτι περισσότερο, από αμοιβαίο ενδιαφέρον κι ερωτισμό ανάμεσα σε δυο άτομα. Τα τεχνητά ή φυσικά εμπόδια, που μπορεί να συναντήσει το ειδύλλιο αυτό, ο εγωισμός του ενός που θα θελήσει να υπερκαλύψει τον εγωισμό του άλλου κι οι μισές κουβέντες που ξεστομίζονται, κρατάνε την κατάσταση πίσω και δεν οδηγούν πουθενά.

Τότε είναι που χρειάζεται να έχουμε δίπλα μας ανθρώπους έτοιμους να αναλάβουν δράση. Όταν φτάνεις σε αδιέξοδο και βλέπεις πως μόνος σου δεν μπορείς να κάνεις την κίνηση, που επιθυμείς, έχεις ανάγκη απ’ το «χέρι του Θεού», κάποιον δηλαδή, να παρέμβει και να ισιώσει για λογαριασμό σου, ό,τι στράβωσε στην πορεία.

Συνήθως, τα άτομα αυτά είναι τα πιο κοντινά μας πρόσωπα. Είναι εκείνοι, οι οποίοι απ’ την πρώτη στιγμή αντιλήφθηκαν πώς νιώθουμε και μας έκαναν χάζι, κάθε φορά που οι λέξεις έβγαινα διστακτικά ή μπερδεμένες απ’ το στόμα μας. Αυτό, εξάλλου, ήταν που τους έκανε να επέμβουν. Η αλλαγή στη συμπεριφορά μας, ο διαφορετικός, ο φοβητσιάρης εαυτός, τον οποίο φανερώνουμε στο αντικείμενο του πόθου μας, προδίδοντας άθελά μας και το βαθμό των συναισθημάτων μας.

Έτσι, λοιπόν, σε συνδυασμό με τις αμέτρητες ώρες που έχουμε σπαταλήσει συζητώντας το, το στρατηγικό σχεδιασμό και τις κατ΄εξακολούθηση αποτυχημένες απόπειρες προσέγγισης, ο ρόλος των φίλων έγινε πρωταγωνιστικός και ζωτικής σημασίας.

Με τη δική τους χαλαρότητα κι απ’ τη δική τους οπτική, τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Εάν αποφασίσουν να επέμβουν, για να σώσουν ό,τι σώζεται, σημαίνει, πως τα περιθώρια έχουν στενέψει επικίνδυνα. Τότε, χωρίς να μας αποκαλύψουν τίποτα, για να μη φρικάρουμε και τρέξουμε μακριά, θα παραταχθούν στην πρώτη γραμμή και κοιτώντας στα μάτια τον αντίπαλο, θα ρίξουν τα βέλη τους.

Τα όπλα τους φυσικά, δεν είναι τίποτα άλλο, από σπόντες και παζάρια. Οδηγούν την κουβέντα εκεί ακριβώς που θέλουν κι αν η απέναντι πλευρά ενδιαφέρεται θα πιάσει το υπονοούμενο και θα απαντήσει σωστά. Έτσι, θα ξεκινήσουν ένα αλισβερίσι με έπαθλο τον καλύτερό τους φίλο. Θα αρχίσουν να μας κοροϊδεύουν, να βγάζουν στη φόρα τα προτερήματα και τα μειονεκτήματά μας και να μοιράζουν προικιά και σπίτια. Εμείς, απλά θα στεκόμαστε εκεί, η χαρά μας δε θα μας αφήνει να πούμε λέξη, απλά θα χαμογελάμε κι ίσως, να κάνουμε πως θιγόμαστε, γιατί ο φίλος μας προτίμησε να αλλάξει στρατόπεδο και να μας αφήσει.

Άλλοτε αν κι αυτό δεν προχωρήσει τα πράγματα κι η κατάσταση δεν αλλάξει, ίσως ο φίλος μας να επιλέξει να παρέμβει με πιο δραστικά μέτρα. Ας είναι καλά η τεχνολογία κι οι συζητήσεις, οι οποίες μας αφορούν, μπορούν άνετα να γίνουν κι εν αγνοία μας. Εκεί στο τελευταίο σημείο βοήθειας, τα χαρτιά θα πρέπει να ανοίξουν. Όσα εμείς δεν τολμήσαμε να παραδεχθούμε ή όσα λάθη έχουμε κάνει μέχρι τώρα, θα φροντίσει ο φίλος μας να τα δικαιολογήσει ή να τα καλύψει.

Εννοείται πως κι η απέναντι πλευρά δε θα ξεφύγει απ’ την κριτική. Σαν άλλος δικαστής, που έχει αναλάβει την υπόθεση, θα απαγγείλει κατηγορίες και θα προσπαθήσει να διεξάγει μια δίκαιη δίκη, πάντα, όμως, με όφελος τη σύμπραξη των δυο πλευρών. Στη συζήτηση αυτή, που ενδεχομένως να μη μαθευτεί και ποτέ, θα ειπωθούν αλήθειες, θα ανοιχτούν χαρτιά και θα αποκαλυφθούν σκέψεις και συναισθήματα.

Η παρέμβαση αυτή είναι ζωτικής σημασίας, καθώς, θα ορίσει τη μορφή της σχέσης με το πρόσωπο αυτό, αλλά και το αν θα υπάρξει οποιαδήποτε συσχέτιση μαζί του στο παρόν και στο μέλλον.

ΥΓ. Οι φίλοι, οι αληθινοί, θα σε βοηθήσουν, θα παρέμβουν, ακόμα κι αν πιστεύουν πως οι πιθανότητες να βγεις κερδισμένος είναι ελάχιστες. Όχι μόνο, γιατί πιστεύουν σε εσένα ή κατανοούν όσα αισθάνεσαι, αλλά και γιατί με τον τρόπο αυτό θα σε απαλλάξουν απ’ το μαρτύριό σου, αν ο έρως που ένιωσες δεν είναι τελικά αμοιβαίος.