Όταν το άτομο που γουστάρεις θέλει τον κολλητό σου

Ας υποθέσουμε, πως κάπου υπάρχει ένα παράλληλο σύμπαν. Σ’ αυτό, οι άλλοι μας εαυτοί δρουν και νιώθουν, ακριβώς, αντίθετα απ’ ό,τι εμείς. Στους άλλους μας εαυτούς λοιπόν, συμβαίνει να ποθήσουν, να γουστάρουν, να ερωτευτούν κάποιο πρόσωπο. Οι συναντήσεις τους γίνονται πάντα σε κοινή παρέα κι αυτό εν μέρει τους βολεύει, καθώς για όσα συμβαίνουν μπορούν να πάρουν κι άλλες γνώμες.

Ο παράλληλος εαυτός μας, ποθεί πολύ αυτό το άτομο και στις δυο τρεις συναντήσεις τους, έχει ενθουσιαστεί και με το χαρακτήρα του. Οι συγκυρίες όλες είναι με το μέρος του, γιατί όσες ανασφάλειες έχει, αυτές τις λύνουν οι φίλοι του, οι οποίοι τυγχάνουν μάρτυρες της κατάστασης άρα και αντικειμενικοί κριτές της. Τον ωθούν να συνεχίσει την προσπάθεια, βλέπουν, όπως κι αυτός, πως έχεις ελπίδες και πως το ενδιαφέρον είναι αμοιβαίο.

Με περίσσια αυτοπεποίθηση στην επόμενη συνάντηση κανονίζει να σταθούν όλοι γύρω από ένα τραπέζι κι επιτέλους να πουν αλήθειες. Όταν το πρόσωπο, που τον ενδιαφέρει παίρνει το λόγο, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Εκείνο εξομολογείται πως η παρουσία του στην παρέα κι η δημιουργία αυτής οφείλεται σ’ ένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Ο εαυτός μας, ανασκουμπώνεται, περιμένοντας ν’ ακούσει το όνομά του. Αντ’ αυτού όμως, ακούει το όνομα του πιο κοντινού του, μέχρι τότε, ανθρώπου.

Κι ίσως η ιστορία αυτή να φαίνεται παρατραβηγμένη ή βγαλμένη όντως από άλλο κόσμο. Είναι όμως άκρως ρεαλιστική κι εμείς χωρίς παράλληλες ενέργειες ή εαυτούς καλούμαστε να την αντιμετωπίσουμε. Το συμβάν αυτό δείχνει πως κάποιες φορές η δική μας απόρριψη είναι η ευκαιρία που ο καλύτερός μας φίλος έψαχνε.

Στην αρχή, το σοκ είναι μεγάλο, όχι μόνο έχεις απορριφθεί, αλλά η «χυλόπιτα» που δέχεσαι σου δίνεται, για χάρη ενός δικού σου ανθρώπου. Έχεις, λοιπόν να διαχειριστείς δυο διαφορετικές καταστάσεις. Αν όντως αγαπάς το φίλο σου, τότε αυτομάτως θα σταματήσεις να τρέφεις αισθήματα για το τρίτο πρόσωπο. Εξάλλου, τίποτα δε σε δένει μ’ αυτό κι απ’ τη στιγμή που επέλεξε κάποιον άλλον παύει και να σε αφορά.

Αυτό όμως, το ασήμαντο για κάποιους γεγονός, δημιουργεί ρωγμές στα θεμέλια της δικής σας φιλίας. Η πρώτη σκέψη που θα κάνεις, θα είναι να κατηγορήσεις το φίλο σου, ότι λειτούργησε σαν ένα ύπουλο φίδι, το οποίο παρασκηνιακά φλέρταρε και διεκδικούσε τον ίδιο άνθρωπο, για τον οποίο σε διαβεβαίωνε, ότι σε θέλει.

Μείνε για λίγο μόνος και σκέψου. Φέρε και πάλι τις κοινές σας συναντήσεις στο μυαλό. Αναλογίσου ποιες εικόνες και ποια σημάδια αγνόησες, πού παρασύρθηκες και χάζευες, όταν την ίδια ώρα ένα ερωτικό παιχνίδι συνέβαινε.

Σίγουρα, το τρίτο πρόσωπο της ιστορίας δεν εκδηλώθηκε από μόνο του, χωρίς να υπάρχει κάτι. Έστω κι από ένστικτο ακόμα, όλοι μας μπορούμε ν’ αντιληφθούμε, πότε κάποιος μας φλερτάρει και πότε είναι φιλικός απέναντί μας.

Ο διάλογος και το ξεκαθάρισμα είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να κάνεις, έπειτα από μια τέτοια κατάσταση. Σκέψου πως η δοκιμασία αυτή θα δείξει, αν η φιλία σας αντέχει κι αν αξίζει να υπάρχει. Επιλέγοντας το δρόμο της φιλίας, οι δυο σας θα συνεχίσετε τη διαδρομή σας, αφήνοντάς το όλο αυτό πίσω σας. Για εσάς θα είναι ένα ακόμα εμπόδιο, που ξεπεράστηκε. Αν όμως, ο εγωισμός κάνει καλά τη δουλειά του, θα θελήσετε να τον διεκδικήσετε μέχρις εσχάτων, πληγώνοντας ο ένας τον άλλον, για κάποιον που ίσως δεν το αξίζει.

ΥΓ. Οι ανθρώπινες σχέσεις διασχίζουν δρόμους με πολλά εμπόδια. Κάποια τα τσαλαπατάς ή τα αγνοείς και συνεχίζεις τη διαδρομή σου. Κάποια άλλα όμως, τοποθετούνται με τέτοιο τρόπο, που μόνο κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου μπορούν να ξεπεραστούν.