Αναγκαία για την επιβίωση του ανθρώπου, ακριβώς μετά την εύρεση τροφής και το νερό, βρίσκεται η στέγαση. Οι πρόγονοί μας κι ας ελπίσουμε κι οι απόγονοι, από την αρχαιότητα ακόμη, χτίζουν, κατασκευάζουν κι ανεγείρουν σπίτια, προκειμένου να προστατευτούν από τις εξωτερικές συνθήκες και τις κλιματολογικές αλλαγές στην περιοχή τους. Έτσι ξεκινάνε όλα, με μια ενστικτώδη αντίδραση, εξάλλου, το τούβλο, το μπετόν, τα ξύλα, τα κεραμίδια κι οι πρόκες δεν είναι τίποτα άλλο από υλικά, αναλώσιμα κι άψυχα.
Για πολλούς ανθρώπους το σπίτι, είχε κι έχει διαφορετική έννοια κι αντιμετώπιση. Είναι το σύμβολο της οικογένειας, ξεπερνά τοίχους και δωμάτια, αλλά μπορεί να γίνει το μέρος που θα μας προστατεύει μόνο αν μέσα του έχει τους σωστούς ανθρώπους. Γιατί, τι να το κάνεις ένα μεγάλο σπίτι, δυο μπάνια κι ευρύχωρα δωμάτια, αν οι παρουσίες των δικών σου ανθρώπων δεν το γεμίζουν;
Ο χώρος που θα σε αγκαλιάσει για να σε προστατεύσει, καλό θα ήταν να αποκτά διττή χρήση και παράλληλα να σε ξεκουράζει, να σου φτιάχνει τη διάθεση. Αν αναρωτιέστε, όχι, δε δίνω σε άψυχα πράγματα περισσότερη αξία από αυτή που έχουν. Ο άνετος γωνιακός καναπές, το μικρό τραπέζι, οι πίνακες στους τοίχους, οι κουρτίνες και τα φώτα, περιμένουν ανυπόμονα τις στιγμές που φίλοι, συγγενείς, ένας έρωτας θα κυκλοφορεί γύρω τους και θα τα αναδεικνύει με την παρουσία του.
Αν τρείς-τέσσερις άνθρωποι σταθούν γύρω απ’ το τραπέζι, με ποτά και φαγητό, τότε εκείνη ακριβώς τη στιγμή θα συμβεί κάτι μοναδικό. Με τα πρώτα γέλια και τις φωνές, απ’ τον πρώτο ως και τον τελευταίο τσακωμό, το σπίτι θα πάρει ζωή! Μεταμορφώνεται σε λίγες στιγμές και γίνεται σπιτικό. Κι αν νομίζετε πως μια μικρή συλλαβή δεν μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά και ν’ αλλάξει το νόημα της λέξης, λυπάμαι αλλά ατυχήσατε.
Όταν ανοίγεις το σπίτι σου, καλείς φίλους, κάνεις τραπέζια και γιορτές γίνεσαι ο ενορχηστρωτής σε μια μουσική βραδιά συναισθημάτων. Στόχος σου, στο τέλος της βραδιάς, να ικανοποιήσεις τους καλεσμένους σου, να τους κάνεις να αισθανθούν όμορφα και να τους προσφέρεις λίγες ώρες μακριά από προβλήματα. Γίνεσαι εσύ ένα με το σπίτι σου, γίνεσαι αυτός που προστατεύει και προφυλάσσει τους ανθρώπους. Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος σου!
Στη δύσκολη εποχή που διανύουμε, όπου όλο και περισσότερο απομονωνόμαστε και επιζητάμε τη μοναξιά, καλό θα ήταν να υπάρξουν κι άνθρωποι εκεί έξω που με μικρά και λιγοστά μέσα θα βοηθήσουν τους δικούς τους, να ξεχάσουν και να ξεχαστούν. Έστω κι αν αυτό είναι για λίγες ώρες, έστω κι αν γίνεται μ’ ένα σουβλάκι στο χέρι και μ’ ένα φλιτζάνι καφέ.
Με κίνδυνο δυστυχώς, να ακουστεί σαν ύμνος στο ψυχόδραμα και το λαϊκισμό και με το φόβο μιας χιλιομασημένης έκφρασης που έχει πια κουράσει, τίποτα πια δε μένει να πω πέρα απ’ ότι ο άνθρωπος, ο απλός, ο καθημερινός κι «ασήμαντος», με τα πενιχρά του μέσα, θα είναι και πάλι αυτός που τελικά θα σώσει την κοινωνία μας από τη μιζέρια και την κατάθλιψη. Ε, λοιπόν, μοιράστε προσκλήσεις και σουλουπώστε λίγο το σπίτι σας, γιατί αυτή την εβδομάδα θα έχετε φιλοξενούμενους!
ΥΓ. Οι σοφοί αρχαίοι ημών πρόγονοι, στα πλαίσια του Ξένιου Δία, πρώτα καλωσόριζαν, φρόντιζαν, τάιζαν και ψυχαγωγούσαν το φιλοξενούμενό τους κι έπειτα τον ρώταγαν την αιτία της επίσκεψής του.
Επιμέλεια Κειμένου Ματίνας Στυλίδου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ματίνα Στυλίδου
