Ατάκα σπιτονοικοκυράς όταν πήγα να της δώσω το νοίκι: «Γράψε ρε Αλέξη μου εσύ που γράφεις στα ίντερνετς να προσέχουν πώς φέρονται στα κορίτσια. Άντε και στις δικές μας εποχές ο κόσμος ήταν αγράμματος, άξεστος. Αλλά εσείς που σπουδάσατε, που γίνατε μορφωμένα παιδιά, είναι δυνατόν να συμπεριφέρεστε στις κοπέλες έτσι;»
Από τη μια ρε κυρά Ντίνα μου, ποιος είμαι εγώ να κάνω υπόδειξη στους άλλους. Αλίμονο αν τα αγόρια έπαιρναν παράδειγμα από έναν τριανταεξάχρονο εργένη που ζει με τη γάτα του κι αναζητά στο google «κοτέτσι σε μπαλκόνι επιτρέπεται;». Από την άλλη, δεν κατάλαβα ποτέ ότι είναι θέμα μόρφωσης ή παιδείας ο σεβασμός στον συνάνθρωπο, είτε αυτός είναι το wannabe ταίρι, είτε ένας συνάδελφος στη δουλειά, είτε ένας άγνωστος που τρακάραμε στο δρόμο. Δεν είχα καταλάβει ότι πρέπει να έχεις πτυχίο για να μην πετάς την ξερή σου έξω και να την κάνεις παρέλαση στους δρόμους λες κι είναι το λάβαρο της επανάστασης. Άλλωστε και κάτι άλλοι που μάθαμε τα καμώματά τους πριν λίγους μήνες κι αυτοί μορφωμένοι ήταν και μάλιστα μερικοί εξ’ αυτών θεσμικά όργανα του πολιτισμού της χώρας μας. Τρομάρα μας.
Δεν μπορούμε να τυποποιήσουμε το τι θέλει μια γυναίκα. Χωρίς την παραμικρή δόση σεξισμού, αλλά με πλήρη παραδοχή της πραγματικότητας, ακόμα κι η ίδια η γυναίκα δεν μπορεί να γίνει απόλυτα ακριβής στο τι θέλει, καθώς το μυαλό -όλων μας εδώ που τα λέμε- λειτουργεί με τρόπο τέτοιο που τις παραδοχές που κάνει, επιστρέφει κατά καιρούς και τις επαναξιολογεί. Αυτό που θεωρούμε παράνοια συχνά είναι απλή επικαιροποίηση κι επαναξιολόγηση. Στο τι δε θέλει πάλι, η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική.
1. Δε θέλει εισβολείς στον προσωπικό της χώρο
Ναι καρντάση μου για να φας ψάρι θα βρέξεις κώλο, αλλά αυτό κράτα το για το ψάρι. Η γυναίκα χρειάζεται πάντα εκείνη την απόσταση η οποία θα της επιτρέπει ανά πάσα στιγμή να σε αποφύγει. Μεταφορικά και κυριολεκτικά. Ακόμα και η προσέγγιση στην παρέα της για γνωριμία (που σιγά μη γίνονται τέτοια τώρα πια, απλά μιλά ο δεινόσαυρος μέσα μου), αυτή η ασφυκτική εγγύτητα που δεν της επιτρέπει να σε αποφύγει, κάνει τις πιθανότητές να γίνει κάτι παραπάνω από το «χαίρω πολύ» ισόποσες με αυτές του να πάρει το Champions League ο Λεβαδειακός.
2. Δε θέλει χειρονομίες οποιασδήποτε μορφής από αγνώστους
Πολλές φορές ακόμα κι από γνωστούς. Παλιά ίσως ήταν αποδεκτή απλώς η χειραψία, τώρα πια με covid στη μέση, είναι η τέλεια δικαιολογία για να την καταργήσουν κι αυτή. Έχω δεκάδες αναμνήσεις από τις «προ social» εποχές, τότε που το καμάκι γινόταν μόνο δια ζώσης, με κοπέλες να δέχονται γυπαετική επίθεση από φίλους, που ενώ έδειχναν ενδιαφέρον, η έκφρασή τους άλλαξε σαν να τους έβρισες όλη την οικογένεια όταν ο βλαμμένος άπλωσε την ιδρωμένη από το άγχος κουλάδα του και τους άγγιξε το μαλλί. Αδερφέ, σκέψου τον εαυτό σου να σου γλείφει το κεφάλι ιπποπόταμος που έχει φάει προηγουμένως βρύα και καλάμια από το βάλτο δίπλα του. Κάπως έτσι νιώθει και μια άγνωστη γυναίκα όταν απλώνεις πάνω της το ξερό σου, άσχετα με το αν το κάνεις για να αναπτύξεις εγγύτητα.
3. Δε θέλει αυθάδεια ή χυδαιότητα
Και μην την μπερδεύουμε με την ευθύτητα όποτε μας βολεύει, γιατί τα μεταξύ τους όρια είναι πολύ σαφή. Ναι, συμφωνώ ότι μια γυναίκα μπορεί εν τέλει να αποδειχθεί πιο χυδαία ή πρόστυχη από τον άντρα, με τη μικρή λεπτομέρεια στην αρχή της πρότασης να κάνει όλη τη διαφορά. «Εν τέλει». Δε θα το κάνει αν δε νιώσει ασφάλεια, δε θα το κάνει ακόμα κι αν είσαι ο υπερκούκλος, δε θα το κάνει ακόμα κι αν σε έχει καψούρα και σε γούσταρε από την προηγούμενη ζωή της αν δε νιώσει άνετα μαζί σου. Κι αν το κάνει, είναι ένα τεράστιο ρίσκο που παίρνει, αν τελικά αποδειχθείς παπάρι και προδώσεις την εμπιστοσύνη που σου έδειξε.
4. Δε θέλει δουλοπρέπεια
Με εξαίρεση κάποιες χρήζουσες ψυχανάλυσης περιπτώσεις ατόμων με σύνδρομα εξουσίας, ο υγιής μέσος όρος δε θέλει γλίτσες κι ανδρείκελα. Αν μη τι άλλο, άνθρωπος που παρακαλά χωρίς ψήγμα αξιοπρέπειας προκειμένου να «ρίξει» γκομενάκι, είναι ο ορισμός του ντεκαβλέ. Κι άμα δεν υπάρχει ακεραιότητα, δεν υπάρχει θαυμασμός. Κι αν δεν υπάρχει θαυμασμός, δεν υπάρχει και περίπτωση. Το πολύ πολύ να γίνεις το revenge νταραβέρι κάποιας κακής βραδιάς της με αυτόν που όντως γουστάρει και την επόμενη μέρα να σε σκουπίσει σαν σουσάμια από την ψωμιέρα. Μπορεί να τη γουστάρεις όσο θες, να το ξέρει, να μη σταματάς να της το λες και να τρως τα μούτρα σου κάθε φορά, αλλά ευθέως. Οι παλιοί λέγανε ένα ρητό για το παρακαλετό και το ξινό, το οποίο αποτελείται από δυο και μόνο συστατικά: σεξισμό κι αλήθεια. Δεν το αναπαράγουμε γιατί είναι σεξιστικό, το ενστερνιζόμαστε όμως γιατί είναι αληθινό.
5. Δε θέλει καρμιριά
Εδώ οι παρανοήσεις είναι τεράστιες, καθώς πολλοί επίδοξοι μύστες παραπονιούνται για περιστατικά gold digger κορασίων που ήθελαν να τους φάνε την προίκα και το μουστάκι τους. Αδερφέ τα εν λόγω κοράσια –τα οποία όντως υπάρχουν, δεν ανακαλύψαμε σήμερα τον τροχό– δεν το κρύβουν. Άσε που το φύλο δεν παίζει ρόλο αν θέλεις να φας τα λεφτά του άλλου. Οι απόψεις, οι απαιτήσεις και τα social τους βρίθουν από την ανάγκη τους να ζήσουν όχι απλώς σε άνεση, αλλά σε χλιδή. Αν εσύ λοιπόν αδερφέ μου είσαι μπατιράκι σαν εμένα και θέτεις στόχο έναν άνθρωπο που έχει σκοπό να ζήσει βασιλικά, ανεξάρτητα με το αν θα ερωτευτεί αυτόν που θα συνδράμει σε αυτό ή όχι, ε καλός μαλάκας είσαι κι εσύ.
Σε ό,τι αφορά όλες τις άλλες, αν βγει μαζί σου, κάτι την ενδιαφέρει. Δε σημαίνει ούτε ότι η επόμενη στάση θα είναι σπίτι σου, ούτε ότι θα χαμουρευτείτε, ούτε καν ότι θα ξαναβγείτε. Τα πρώτα ραντεβού, είναι πάντα διαγνωστικά. Σαν το στοίχημα που ρίχνεις ελπίζοντας ότι θα πας ταμείο κι όχι κουβά, δίνοντας όμως το αντίτιμο για την κατάθεση του δελτίου. Η διαφορά στο ραντεβού, είναι ότι αν κάνεις cash out γιατί πάει κατά διαόλου, τρως ban από το συγκεκριμένο πρακτορείο.
Το φλερτ αδερφέ δεν ήταν ποτέ επιστήμη κι ούτε θα γίνει τώρα επειδή ο κόσμος αποφάσισε να ζει ακόμα και τον έρωτα από την οθόνη. Είναι απλά πράγματα, είναι προσέγγιση κι αλληλεπίδραση που κρατά όσο κρατά το ενδιαφέρον, αν αυτό υπάρχει εξαρχής. Δεν είναι κατάλοιπο της πατριαρχίας ο μαλάκας που νομίζει ότι με καφρίλα και χυδαιότητα θα επιβάλλει την όρεξή του για καβλάντισμα. Είναι μια εγγενώς τραυματική πολιτισμική προσδοκία ότι αν ο άντρας είναι ευγενής, τρυφερός ή ευάλωτος, δεν είναι αρκετά άντρας. Δεν έχει να κάνει με τις γυναίκες αυτό το πρόβλημα, καθώς οι άντρες που το κάνουν στις γυναίκες, το κάνουν και στους άλλους άντρες του περιβάλλοντός τους.
Όσο κι αν αλλάξουν οι εποχές, όσο κι αν απελευθερωθεί ο κόσμος, τα υφιστάμενα όρια θα πρέπει να είναι απαράβατο σύνορο. Και δε μιλάμε για τα όρια που θέτει ο νόμος κι αν τα ξεπεράσεις πας φυλακή, μιλάμε για τα όρια του καθενός, που προσδιορίζουν το δικαίωμά μας στην αξιοπρέπεια και το σεβασμό και –υποθετικά– μας καθιστούν ανώτερους πνευματικά από τα υπόλοιπα ζώα.
Ο Μανωλιός απλά δεν κάνει τις παραπάνω πέντε μαλακίες κι επειδή δεν τις κάνει, κανείς δε λέει το Μανωλιό κάφρο, γλίτσα, ανώμαλο και λοιπά συναφή. Ο Μανωλιός ζει στον 21ο αιώνα και φέρεται ανάλογα. Ο Μανωλιός είναι έξυπνος. Γίνε κι εσύ σαν τον Μανωλίο.
To be continued…
Συντάκτης: Αλέξης Φαραντούρης
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
