Τα παγόνια φουντώνουν, τα πουλιά κελαηδούν, οι γάτες τσακώνονται φωνάζοντας «μαοοοοο-μαοοοο» στα κεραμίδια, και οι άνθρωποι κάνουν ασυναρτησίες. Κάθε είδος έχει το δικό του τρόπο να προσελκύει το ταίρι που έχει επιλέξει, με τον άνθρωπο να είναι το μοναδικό που δεν έχει μια τυποποιημένη έκφραση του ερωτικού του οίστρου. Ο έρωτας κατά γενική ομολογία αυξάνει την ήδη υπάρχουσα ηλιθιότητά μας, και αυτό πολλές φορές αποβαίνει μοιραίο στη διεκδίκηση, αλλά άλλες τόσες, αποδεικνύεται σωτήριο.
Βασικό συστατικό του έρωτα, είναι η οικειότητα. Μπορείς να θαυμάζεις όσο θες κάτι απόμακρο ή άπιαστο, αλλά ποτέ δε θα το ερωτευτείς όσο και να σου αρέσει, και φυσικά δε θα σε ερωτευτεί ούτε αυτό. Πολλοί δε συνδέουν καν τον έρωτα με πρόσωπα, αλλά με βιώματα. Θαυμάζεις με τις ώρες ένα ρούχο σε κάποια βιτρίνα του Μιλάνου, αλλά και μόνο που σκέφτεσαι ότι κοστίζει όσο οι μισθοί ενός έτους, δε θα μπεις ποτέ να το δοκιμάσεις, ούτε καν θα το αγγίξεις. Αντίθετα, ένα άλλο που θα δεις σε μια βιτρίνα της γειτονιάς σου, είναι πολύ πιθανότερο να το αποκτήσεις και κάποια στιγμή να γίνει το αγαπημένο σου. Αυτό έχει τη μυρωδιά σου, κι εσύ λίγες ή πολλές αναμνήσεις φορώντας το. Φυσικά και οι άνθρωποι δεν είναι ούτε ρούχα ούτε σώβρακα και η καρδιά δεν είναι ντουλάπα, αλλά έχουν κοινό χαρακτηριστικό ότι και τα δύο θα μας κινήσουν το ενδιαφέρον αρχικά ερεθίζοντας το μάτι.
Ο άνθρωπος έλκεται από την εικόνα κι ερωτεύεται από τη συμπεριφορά. Παστεριωμένες συμπεριφορές για να «μη γκρεμιστεί ο μύθος», πιο πιθανό είναι να δημιουργήσουν ανασφάλειες και άμυνες παρά έρωτα. Φυσικά είναι αστείες κι εκείνες οι εμετικές φαντασιώσεις που διαδίδονται για έρωτες που προέκυψαν βλέποντας το φλερτ σου να λερώνεται χαριτωμένα με τις σάλτσες και να γεμίζει η ατμόσφαιρα χαμόγελα και καρδούλες. Αν πρέπει να φορέσω σαλιάρα στο ραντεβού μου για να μη γίνω λες κι έχασα σε αγώνα paintball από τις χυμένες σάλτσες, τα φτιάχνω και με τη γιαγιά στο απέναντι διαμέρισμα. Το αποτέλεσμα θα είναι ακριβώς το ίδιο, μιας και η κακομοίρα μετά από τρία εγκεφαλικά χύνει το μισό της φαγητό στη ρόμπα προσπαθώντας να φάει κι έχει και τρία διαμερίσματα στο όνομά της.
Ο έρωτας θα έρθει με τη φυσική παρουσία και συμπεριφορά. Αν εσφαλμένα έρθει από προσποίηση και «χτίσιμο εικόνας», πολύ γρήγορα θα ισοπεδωθεί. Ο άνθρωπος με τον οποίο θέλουμε να ζήσουμε πάνω από μια εβδομάδα, πρέπει να λάβει γνώση για την πραγματική μας εικόνα, τα χούγια μας, τα βίτσια μας, τα κόμπλεξ και τις παραξενιές μας. Αν παρ’ όλα αυτά μας ερωτευτεί, έχουμε να ζήσουμε πολλά μαζί του. Όντας οι εαυτοί μας, θα είμαστε αυτό που επέλεξε. Και αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί μεγάλοι έρωτες προήλθαν ακόμα και μετά από μακροσκελείς φιλίες.
Δεν υπάρχει απάντηση στο ερώτημα «Πώς θα με ερωτευτεί;». Βασικά δεν υπάρχει καν αυτό το ερώτημα, είναι λάθος ως προς τα συστατικά του μέρη, αφού δεν υπάρχει μέθοδος για να σε ερωτευτεί κάποιος. Αν προσπαθήσεις να το μεθοδεύσεις, αυτόματα σημαίνει ότι προσποιείσαι, έστω και λίγο. Κι αυτή η προσποίηση, όταν μοιραία θα έρθετε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα, θα μετατραπεί σε απολογία. Απολογία για το τι άλλαξε και γιατί δεν είσαι αυτό που γνώρισε. Η σωστή ερώτηση, κι εφόσον έχεις τη διακαή περιέργεια, είναι «Θα με ερωτευτεί;», και πρέπει πάντα να έχει τα σωστά δεδομένα για να λάβεις τη σωστή απάντηση. Αλλιώς θα φαντάζεις σαν κάτι φυλλάδια ταχυφαγείων που βλέπεις κάτι υπέροχα πιάτα στις φωτογραφίες, τα παραγγέλνεις, και τελικά σου έρχεται κάτι που θυμίζει μερίδα κατοχικού συσσιτίου.
Εγχειρίδιο τύπου «Έρωτας για αρχάριους» ή «Αποκτήστε τον άνθρωπο που γουστάρετε σε δέκα βήματα», δεν υπάρχει και ούτε και πρόκειται να υπάρξει, ευτυχώς. Γιατί αν κατάφερνε ποτέ ο άνθρωπος να τυποποιήσει τον έρωτα ή έστω να τον απλουστεύσει, αυτό θα αποτελούσε τη Χιροσίμα των ψυχών μας.
Για καλή μας τύχη, ο έρωτας είναι το τελευταίο στεγανό οχυρό της ανθρωπιάς και της διαφορετικότητάς μας, αυτό που μας διαχωρίζει από τα υπόλοιπα ζώα. Και για την άλωση αυτού του οχυρού, πρέπει να κάνουμε λάθη, θυσίες, κοτσάνες, μέχρι τελικά να το κατακτήσουμε. Αν καταφέρουμε να το κατακτήσουμε, πρέπει και να καταφέρουμε να το διατηρήσουμε από όποιον άλλο έρθει να το διεκδικήσει. Αν όχι, να συνεχίσουμε την αναζήτησή μας μέχρι να βρεθεί το δικό μας κάστρο, μαθαίνοντας από τα λάθη μας. Eξάλλου, σε μια πτώση μαθαίνεις πολλά περισσότερα απ’ ότι σε χίλιες νίκες.
Επιμέλεια Κειμένου Αλέξη Φαραντούρη: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Αλέξης Φαραντούρης
