Για να υπάρξει όντως νέα αρχή πρέπει να ξεκουνηθείς και λίγο

Πάει ο παλιός ο χρόνος, το γιορτάσαμε παιδιά και του χωρισμού ο πόνος κοιμήθηκε στην καρδιά, για λίγο όμως. Δυο–τρεις μέρες μετά τα ευχολόγια και τις δηλώσεις αγάπης, όλα τείνουν να γυρίσουν σ’ αυτό που κάποιοι ονομάζουν «κανονικότητα». Και τι εστί κανονικότητα πρακτικά;

Διχόνοια, πονηριά κι ο καθένας την πάρτη του; Αν εννοούσαμε έστω και λίγο αυτά που πριν λίγες μέρες ευχόμασταν, καλό θα είναι τώρα που είναι αρχή να επαναπροσδιορίσουμε αυτήν την «κανονικότητα», ειδικά αν θέλουμε όντως να κάνουμε κάτι καλύτερο για εμάς και τους γύρω μας. Αν πάλι τα “New Year, New Me” είναι μόνο για story στο Instagram, ή επειδή κέρδισες το φλουρί στη βασιλόπιτα νομίζεις ότι όλα δια μαγείας θα πάνε κατ’ ευχήν, τότε μην περιμένεις να βελτιωθούν και πολλά.

Θα πρέπει να αλλάξουμε τη νοοτροπία με την οποία γαλουχηθήκαμε που περιμένουμε το τέλος του χρόνου κι όσα δεν κάναμε ούτε φέτος για να ευχηθούμε να τα κάνουμε του χρόνου, αλλά με την ελπίδα αυτά να γίνουν μόνα τους και χωρίς να μοχθήσουμε να τα καταφέρουμε.

Θα σου πω κάτι για την ελπίδα, φίλε. Η ελπίδα μπορεί να σημαίνει δυο πράγματα. Πρώτον ότι είσαι σε τέλμα, χωρίς επιλογές, χωρίς καμία εξουσία στις καταστάσεις που αντιμετωπίζεις κι έχεις εναποθέσει την εξέλιξη σ’ αυτό που κάποιοι λένε Θεό, κάποιοι τύχη και κάποιοι άλλοι μοίρα.

Αν πάλι δεν είσαι απελπισμένος, αλλά μιλάς για ελπίδα, τότε είσαι απλώς τεμπέλης. Τόσο τεμπέλης, που περισσότερο κι από αυτό σου ταιριάζει ο χαρακτηρισμός «ρεμπεσκές», που χρησιμοποιούσαν οι παλιότεροι για να χλευάσουν κάποιον που ενώ μπορεί να κάνει κάτι για τον εαυτό του και τους άλλους, τα φόρτωνε στον κόκορα και περίμενε να γίνουν όλα μόνα τους.

Η ζωή είναι ένας στίβος από πιθανότητες. Κάθε επιλογή σου αλλάζει αμέτρητες συνιστώσες του τι συμβαίνει γύρω σου, τις περισσότερες από τις οποίες δεν αντιλαμβανόμαστε καν εκείνη τη στιγμή. Κάποιος άργησε να ξεκινήσει για το αεροδρόμιο, έχασε την πτήση (όχι μη βιάζεσαι, δεν έπεσε το αεροσκάφος) και περιμένοντας την επόμενη αναχώρηση γνώρισε τον άνθρωπο της ζωής του στο lounge. Αυτή η καθυστέρηση άλλαξε την ημέρα του ταξιτζή που τον πήγε αεροδρόμιο, ο οποίος δε θα τον είχε εξυπηρετήσει αν είχε ήδη φύγει στην ώρα του την ώρα που πέρασε μπροστά από το σπίτι του κι έλαβε την κούρσα, κάποιος που πήρε τη θέση του no show επιβάτη έφτασε απρόσμενα νωρίτερα στον προορισμό του και δυο άνθρωποι που δε θα γνωρίζονταν ποτέ γνωρίστηκαν και συμπορεύτηκαν για το υπόλοιπο της ζωής τους.

«Και πού κολλάει το love story με τα περί ελπίδας;» θα ρωτήσεις. Ο κάθε χαρακτήρας αυτής της ιστορίας, φρόντισε να προσαρμοστεί στις καταστάσεις, φρόντισε να ενεργήσει άσχετα με το αν η ζωή δεν του τα έφερε έτοιμα, φρόντισε να έχει τακτική.

Ο ταξιτζής δεν κάθισε στην πιάτσα με την ελπίδα να του έρθει ο πελάτης έτοιμος, αλλά βγήκε να βρει μεροκάματο. Ο φίλος μας δεν έκατσε σπίτι να κλάψει τη μοίρα του που έχασε το αεροπλάνο με την ελπίδα να τον συγχωρέσει αυτός που τον περίμενε. Η αεροπορική δεν περίμενε με την ελπίδα να εμφανιστεί ο αργοπορημένος επιβάτης αλλά φρόντισε να εξυπηρετήσει τον επιβάτη που ανέμενε κάποια ακύρωση.

Η καθημερινότητα φίλε θα συνεχίσει να είναι εκείνο το αδιάκοπο πήδημα που ήταν και πέρσι και πρόπερσι και πάντα. Και για να γίνεις εσύ καλύτερος και ν’ ανταποκριθείς στις απογοητεύσεις που σου επιφυλάσσει, χρειάζεται τακτική. Κι η ελπίδα δεν είναι τακτική.

Είναι στη φύση του ανθρώπου η διεκδίκηση, η κατάκτηση, η εξερεύνηση. Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα ζώα που πρώτα οριοθετούν το χώρο τους και μετά απλά τον προστατεύουν, ο άνθρωπος κατέκτησε την ξηρά, τις θάλασσες, τον αέρα, και τώρα κυνηγά τα αστέρια.

Μην αρχίσουμε τη φλυαρία ότι όλοι κοιτούν τον εαυτό τους. Γιατί όπως αποδεικνύεται πρακτικά, εν τέλει στα ίδια σκατά κολυμπάνε, αφού εκεί τους οδηγούν οι επιλογές λάθος ανθρώπων, αλλά κι οι λάθος συμπεριφορές στους σωστούς ανθρώπους. Δεν υπάρχουν μαλακομαγνήτες. Μόνο λάθος επιλογές υπάρχουν. Και φρόντισε όταν το παραδεχτείς να μην έχεις γίνει το φάντασμα του ανθρώπου που νόμιζες ότι είσαι.

Αν κάποιοι κατάφεραν κάτι, είναι γιατί τόλμησαν, γιατί απλά ξεπέρασαν τις φοβίες τους κι έκαναν ένα βήμα -έστω και δειλό- προς τα εμπρός. Όσοι κάθισαν αφήνοντας άλλους να καθορίσουν το μέλλον τους, είναι ή τα θύματα των επιλογών που δεν έκαναν, ή οι αιχμάλωτοι των καταστάσεων στις οποίες βρέθηκαν επειδή την κατάλληλη ώρα ήταν παθητικοί και άβουλοι.

Μη φοβηθείς να αποτύχεις, αλλά να φοβάσαι το ενδεχόμενο του χρόνου τέτοια μέρα να μην έχεις ακόμη καταφέρει τίποτα που να έχεις να θυμάσαι στα γεράματά σου κι ακόμα χειρότερα, να είσαι στο ίδιο σημείο που είσαι σήμερα λέγοντας τις ίδιες μαλακίες κι ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο που θα έρθει μόνο του.

Καλή Χρονιά με υγεία.