Κανείς δεν είναι φύσει μονογαμικός, μόνο από επιλογή

Πάμε λοιπόν. Απιστία, also known as «κέρατο», «προδοσία» κι άλλα πολλά. Φόβος και τρόμος κάθε σχέσης, τροφή της ανασφάλειας, αφορμή τσακωμών, ακόμη και φονικών. Τις περισσότερες φορές γίνεται από ατιμία, άλλες από έρωτα. Τις περισσότερες φορές είναι περιστασιακή, άλλες όμως χρόνια. Έχει να κάνει πρώτον με τον χαρακτήρα του ανθρώπου και δεύτερον με τις περιστάσεις. Ναι, και με τις περιστάσεις. Πολλοί έρωτες ξεκίνησαν σαν απιστία, γιατί απλά δυο άνθρωποι είχαν επιλέξει να είναι με δυο άλλους –λάθος– ανθρώπους.

Άτιμο πράμα η προδοσία, αλλά μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας. Αν γνωρίσεις κάτι κι ενθουσιαστείς, το πρώτο που κάνεις είναι να το ψάξεις λίγο παραπάνω. Όσο επεξεργάζεσαι, εξακολουθεί να «τρέχει» το ρολόι της –εντός ολίγου– πρώην σχέσης σου. Από κει και πέρα, στην καλύτερη περίπτωση το λήγεις και προχωράς παρακάτω κι ελπίζεις να σε πιστέψει έστω κι ένας ότι δεν έκανες τίποτε άλλο μέχρι να χωρίσεις. Στη χειρότερη, θα περάσει κάποιος καιρός θα ζεις παράλληλα και τις δύο σχέσεις, για τους τύπους τη μεν, επί της ουσίας τη δε.

Αυτό το τελευταίο είναι και το καταδικαστέο. Όχι μόνο για την προδοσία, αλλά γιατί έτσι μολύνεις τον ίδιο τον έρωτα με την ανασφάλειά σου. Η έξαψη ενός έρωτα είναι το μυστήριο, το ρίσκο, η αναζήτηση, το άγνωστο. Όταν με το ένα χέρι προσπαθείς να ανοίξεις τη μία πόρτα και με το άλλο παλεύεις να κρατήσεις ταυτόχρονα ανοιχτή την πόρτα του δωματίου που ήσουν πριν, πρώτον κινδυνεύεις να κλείσουν κι οι δυο πόρτες και να ξεμείνεις στο διάδρομο και δεύτερον στην πρώτη σου αυτοκριτική θα ανακαλύψεις ότι τελικά και να τις κρατήσεις ανοιχτές, εν τέλει δεν είσαι μέσα σε κανένα απ’ τα δυο δωμάτια, αλλά μπροστά τους και τα κοιτάς απ’ έξω. Α και το κυριότερο, εμποδίζεις όποιον άλλο θέλει να μπει εκεί μέσα και να ζήσει. Αυτό το τελευταίο συνήθως πληρώνεται πολύ ακριβά.

Στην απέναντι πλευρά του ποταμιού τώρα. Άνθρωποι υστερικοί, εξίσου ανασφαλείς, που δεν ξέρουν να χάνουν. Έχουν πετάξει μέσα στην ίδια κατσαρόλα τη μονογαμία, την εντιμότητα, την ειλικρίνεια, τον έρωτα, νομίζοντας ότι το απόσταγμα θα είναι το μπέρμπον «τέλεια σχέση» ξέρω ‘γω. Να το καταστήσουμε σαφές κάποια στιγμή ότι ο άνθρωπος δεν είναι φύσει μονογαμικός, αλλά από επιλογή.

Μονογαμικός είναι ο κάστορας, ο γύπας, ο αετός, ο κύκνος, ο γερανός, το κογιότ και κάποια άλλα ζωάκια, αλλά όχι ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος αποφασίζει να γίνεται μονογαμικός όταν ανταμώσουν όλες εκείνες οι προϋποθέσεις που έχει βάλει σαν κανόνα ο καθένας για τον εαυτό του. Επίσης εντιμότητα είναι και το «βαρέθηκα» και το «δεν αντέχω άλλο» και το «υπάρχει άλλος άνθρωπος στη ζωή μου», γιατί υπάρχει μια τάση να θεωρείται εντιμότητα το να μη φτάσεις ποτέ στο σημείο να σου αρέσει κάποιος άλλος, λες κι ελέγχεται από εμάς τους ίδιους ας πούμε.

Έρωτας δεν είναι το κοινωνικό συμβόλαιο που τους θέλει μαζί επειδή έφαγαν γαλοπούλα στο πατρικό του και κοκορέτσι στο πατρικό της ή το αντίστροφο. Όσο οι μεν ισοπεδώνουν τον έρωτα με την αδιαφορία τους, άλλο τόσο τον ισοπεδώνουν κι αυτοί με την αμάθειά και την κτητικότητά τους.

Κάποιοι θα προσπαθήσουν να σε πείσουν ότι με κάποιο μαγικό τρόπο αν έρθει η «κατραπακιά» ενώ είσαι κάπου, απαλλάσεσαι της «ποινικής» ευθύνης αν το μυριστείς την ίδια στιγμή σαν Γάλλος ιχνηλάτης και λάβεις τα μέτρα σου το ίδιο δευτερόλεπτο. Κρατικές υπηρεσίες πληροφοριών αντιλαμβάνονται τρομοκράτες μόνο αφού έχουν κάνει ήδη τρομοκρατική ενέργεια, αλλά εσύ πρέπει να διαισθανθείς ότι έχεις να κάνεις με έρωτα πριν καν ερωτευτείς.

«Εγώ όταν είμαι σε σχέση, δεν προδίδω. Αν θέλω κάτι άλλο, πρώτα χωρίζω και μετά προχωρώ». Αν είσαι πάνω από δεκαπέντε ετών, μπορείς πανεύκολα να αντιληφθείς την αντίφαση και την υποκρισία αυτής της φράσης. Πού ξέρεις ότι θες κάτι αν πρώτα δεν το έχεις φλερτάρει, αν δε σε έχει πείσει ότι πρέπει να το δοκιμάσεις;

Οι ίδιοι θα επιμένουν ότι αν είσαι καλά εκεί που βρίσκεσαι, δε θα δώσεις χώρο σε κανέναν άλλο. Κι εν μέρει θα έχουν δίκιο, αλλά αυτό δε θα συμβεί αν είσαι απλά «καλά», μα μόνο όταν είσαι κάτι πολύ παραπάνω από καλά. Κι αυτοί που είναι τόσο ευτυχισμένοι όντως δε θα δώσουν χώρο σε κανέναν άλλο, αλλά κάπου εδώ τίθεται και το ερώτημα: «Και τι σχέση έχει αυτό;». Θα απολογηθείς που δεν ήσουν πλήρης, ή μήπως τρέχουν οι βρύσες πετυχημένες σχέσεις και πρέπει να απολογηθείς που ίσως είχες βολευτεί σε ημίμετρα;

Πόσοι πια ζείτε εκεί έξω τις τέλειες σχέσεις; Κι από εσάς που επιλέγετε να είστε μόνοι σας μέχρι να τη βρείτε, πόσοι είστε όντως μόνοι και δε διαολοσκορπίζεστε σε fuckbuddyλίκια και λοιπά ανεμομαζώματα; Αν είχες βολευτεί εσύ, άλλο τόσο είχε βολευτεί κι ο άνθρωπος με τον οποίο βρισκόσουν σε σχέση. Αν το ότι βρίσκεις κάτι καλύτερο για σένα και κάνεις μια νέα αρχή είναι έγκλημα, τότε κάθε ναυαγός που πηδάει σε μια λέμβο να σωθεί είναι εγκληματίας αν πνιγεί κάποιος άλλος που δεν πρόλαβε να μπει στη λέμβο. Δείτε με γειτόνοι, ψαράκια τηγανίζω δηλαδή.

Θα μπορούσαν να ακολουθήσουν σελίδες ολόκληρες με μνείες ανθρώπινης υποκρισίας κι αντιφάσεων, αλλά σε ένα κόσμο ανθρώπων που ενώ ουρλιάζουν για ηθικούς κώδικες κι ακεραιότητα, ψάχνουν τις ζωές αυτών που υποτίθεται ότι έχουν ξεγράψει μέσα από πλαστά προφίλ και κουτσομπολιό, είναι μάλλον περιττό.

Η ανάγκη μας για αποδοχή, είτε αυτή περιορίζεται μόνο στο στενό μας κύκλο, είτε φτάνει στα όρια της ματαιοδοξίας, μας κάνει να σκεφτόμαστε αδιάκοπα το «τι θα πει ο κόσμος». Και τις περισσότερες φορές φθάνουμε σε αρκετά μεγάλη ηλικία μέχρι να ανακαλύψουμε ότι ο κόσμος θα βρει κάτι να πει κι αν δεν το κάνει δε θα είναι επειδή θα σε σέβεται, αλλά επειδή θα σε φοβάται

Στην ιεραρχία της βεβαιότητας, οι θεωρίες είναι στη μέση, πάνω απ’ τις απλές υποθέσεις, αλλά κάτω από τους νόμους. Αυτά που θα πουν για σένα δεν είναι τίποτε άλλο από θεωρίες ή υποθέσεις. Είναι όμως νόμος το ότι αν δεν κρατάς εσύ το τιμόνι της ζωής σου, δε ζεις ζωή, αλλά σύμπτωση.

Κι όλο αυτό το παραπάνω σεντονάκι δεν απευθύνεται σε σένα που ζεις ευτυχισμένος ή έχεις επιλέξει να ζεις δυστυχισμένος χωρίς να επιβαρύνεις κανένα. Δεν απευθύνεται ούτε και σε σένα που κουνάς το δάχτυλο στους άλλους νομίζοντας ότι κάποιος σε έχει διορίσει δικαστή. Απευθύνεται σε σένα που ξέρεις τι να κάνεις αλλά φοβάσαι, σε σένα που νομίζεις ότι είσαι βολεμένος, αλλά δεν είσαι ούτε καν αυτό. Σε σένα που η ζωή σου περνά, έχεις την ευστροφία να δεις ότι έχεις κάνει λάθος, αλλά νιώθεις ανήμπορος να το διορθώσεις. Ξύπνα.