Έρχεται στη ζωή σου για να ξεχάσεις όσα ήξερες πιο πριν

Είναι πρωτότυπο, αυθεντικό. Αποπροσανατολισμός από τη μαυρίλα και τη μιζέρια. Δεν έχει συγκεκριμένο πρόσωπο, φύλο, θρησκεία, εθνικότητα. Δε διαφοροποιείται ανάλογα με την εκάστοτε κουλτούρα ή πολιτισμό, δεν γνωρίζει τσέπες ή νόμους. Δε ζητά εισιτήριο, ούτε πτυχία κι εχέγγυα για να το κερδίσεις, μπορεί να το έχει όποιος το θέλει κι όποιος το αντέχει.

Έμπνευση που θα έκανε ακόμα κι έναν αναλφάβητο να γράψει ποίηση, ακόμα κι ένα κωφό να συνθέσει μουσική. Παραισθησιογόνο που ξεγελά το μάτι, κάνει κάθε ατέλεια να εξαφανίζεται, και μετατρέπει την ασχήμια σε ομορφιά. Όταν η ψυχολογία νομίζεις ότι καταρρέει, έρχεται και γίνεται θεμέλιό της. Εκεί που το μάτι έχει αρχίσει να συνηθίζει το σκοτάδι, και καταφέρνεις επιτέλους να διακρίνεις έστω και κάποιες λεπτομέρειες του σκοτεινού σου μικρόκοσμου, έρχεται σαν εκτυφλωτικό φως και σαρώνει την παραμικρή πτυχή που ποτέ δεν περίμενες ότι θα αντικρίσεις τόσο καθαρά. Μια υπεροπτική κι αυταρχική ηδονή που σε καταβροχθίζει, χωρίς όμως να σε αναλώνει.

Είναι ο λόγος για να γελάσεις, να κλάψεις, να μεθύσεις, να μαστουρώσεις, να πιάσεις πότε πάτο και πότε ουρανό, να πάρεις μια κλεφτή ματιά από τον παράδεισο ή από την κόλαση, να αγγίξεις την παράνοια ή να νιώσεις την απόγνωση, σε σημείο να σου συνταράξει κάθε ζωτικό σου όργανο.

Έρχεται στη ζωή σου είτε με κρότο που θυμίζει γιαπωνέζικο σεισμό, είτε σιωπηλά, αθόρυβα, και με τον ίδιο τρόπο μπορεί να φύγει από αυτή. Καθαρίζει τα ερείπια όταν έρχεται, κι αφήνει σωρό από δαύτα όταν φεύγει. Δε θρέφεται από τη ζωή σου, αντίθετα τη θρέφει. Ζει μέσα σου, γύρω σου, κάθε στιγμή της ημέρας, ακόμα και την ώρα που κοιμάσαι, και σου χαρίζει φαντασιώσεις, όνειρα από τα οποία δε θες να ξυπνήσεις ή εφιάλτες που σε βρίσκουν όταν ξυπνάς να κολυμπάς στον ιδρώτα σου.

Δε διαγωνίζεται, είναι κάτι απόλυτο. Γεμίζει καρδιές, εγκεφάλους, σελίδες βιβλίων, στίχους τραγουδιών, μηνύματα σε τοίχους, γίνεται αφορμή για επαναστάσεις, πολέμους, αυτοκτονίες. Δεν ελπίζεις να σταθεί αντάξιό σου, αλλά εκλιπαρείς να σταθείς άξιος να το ζήσεις. Σαν ναρκωτικό, δίνει στιγμιαία αίσθηση αθανασίας, χωρίς όμως να σκοτώνει σε υπερβολικές δόσεις, με τα ίδια όμως συμπτώματα στέρησης όταν το γευτείς έστω μια φορά και μετά πάψεις να το χορηγείς στον εαυτό σου.

Δεν εξαρτάται από συνθήκες, ούτε από timing, ούτε από διάθεση. Είτε ζεις σαν βασιλιάς, είτε αργοπεθαίνεις από την πείνα, είτε βρίσκεσαι σε διακοπές σε κάποιο νησί είτε κινδυνεύεις από άμεσο χαμό σε κάποιο πεδίο μάχης, θα καταφέρει και θα τρυπώσει στη ζωή σου, σε όποια φάση κι αν αυτή βρίσκεται. Το πρόσωπο στον καθρέφτη θα πάψει να είναι η σκοτεινή κυνική σου φιγούρα, και κάθε νέα μέρα που θα ξημερώνει θα είναι ένα δώρο.

Αν πεις ότι το έχεις ζήσει πολλές φορές, μάλλον δεν το έχεις ζήσει ακόμα καμία. Δε χωρά σε μια πρόταση, ούτε σε μια παράγραφο, ούτε σε ένα βιβλίο, για τους πιο άτυχους ούτε καν σε μια ολόκληρη ζωή. Ανυπόφορη η αγωνία σου να το βρεις, ανυπόφορη κι η απελπισία σου όταν το χάνεις.

Ίσως είναι η πατρίδα, ίσως ένα λιμάνι, ίσως απλά μια στάση. Είναι όμως η ουτοπία που κυνηγάς σε όλη σου τη ζωή να ανταμώσεις.