Είναι συνήθως συνδεδεμένα με πράξεις κι επαφή. Τα προκαταρκτικά, χωρίς να είναι απαραίτητα, είναι εξίσου σημαντικά με την πράξη. Σαν ένα έγκλημα, που η προετοιμασία εξιτάρει τον αυτουργό περισσότερο κι απ’ την τέλεσή του. Από μασάζ και φιλιά μέχρι σουτζουκάκια με πουρέ για τον κυρ Ανέστη που είναι το αγαπημένο του φαγητό κι όποτε του τα φτιάχνει η κυρά του λαμβάνει το ερωτικό μήνυμα.
Αν ακούγοντας τη λέξη «προκαταρκτικό», το μυαλό σου πάει σε κάτι πρόστυχο κι όχι σε Ποινική προδικασία, πρώτες τάξεις Αγγλικών σε φροντιστήριο ή εξετάσεις για την Ευελπίδων, τότε σίγουρα έχεις σεξουαλικά υγιή εγκέφαλο. Αν έχεις και καλή χημεία με τον άνθρωπο που θα επιλέξεις, το πράμα ενδέχεται να είναι ακόμα καλύτερο.
Κάπου το πήρε το μάτι μου, «ενσυναίσθηση» το λένε κι είναι εκείνη η κατάσταση κατά την οποία ο ένας έρχεται άκοπα στη θέση του άλλου και χωρίς να το ξέρουν, ταυτίζονται κι αυτό το δέσιμο, γίνεται από μόνο του διεγερτικό. Πότε το καταλαβαίνουν; Απ’ την πρώτη ματιά πολλές φορές. Αν όχι απ’ την πρώτη, ίσως λίγο αργότερα. Όταν όμως έρχεται η ώρα να μιλήσουν τα χέρια κι οι γλώσσες, η «εντολή» έχει ήδη δοθεί από τις ματιές.
Δεν υπάρχει καλύτερο προκαταρκτικό απ’ το βλέμμα. Είναι ο προπομπός όλων όσων θα ακολουθήσουν μετά, είναι η εγκεφαλική εκείνη διέγερση που προκαλεί ο ένας στον άλλο χωρίς καν να μιλήσουν. Είναι εκείνο το μικρό μυστικό που εκτυλίσσεται ακόμα και μπροστά σε τρίτους εν αγνοία τους, ανάμεσα σε αδιάφορες συζητήσεις τις οποίες δεν ακούς καν γιατί τα μάτια σας έχουν προσηλωθεί στο να γδύνουν ο ένας τον άλλο. Σαν εκείνο το παρατεταμένο «μπιπ» που κάνει το μαχητικό αεροσκάφος όταν «κλειδώνει» το στόχο και το μόνο που τον διαχωρίζει απ’ την έκρηξη είναι το πάτημα ενός κουμπιού.
Δε λέμε, ωραία η επαφή, ωραία τα χάδια και τα φιλιά, ωραία τα μασαζάκια. Αλλά αφενός τα λαδόξυδα αφήνουν λεκέδες στα σεντόνια, αφετέρου κάποιοι άνθρωποι είναι μοσχάρια και παίζει να τους πάρει κάνας ύπνος και να μείνεις μπουκάλα. Ωραία τα χεράκια εκεί κάτω, αλλά αυτό το κάνουμε και μόνοι μας. Ωραίες οι μερέντες και τα μέλια, αλλά αν είναι να πάθουμε διαβήτη για να σαγηνεύσουμε τον άλλο, χαιρέτα μας.
Το μάτι που ερωτοτροπεί δίχως την παρεμβολή βιαστικών χεριών που ψάχνουν μανιασμένα να βρουν φερμουάρ και κουμπιά να λύσουν, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, είναι το εισιτήριο για το ταξιδάκι που θα ακολουθήσει μετά. Τα υποσχόμενα βλέμματα κι η πρόκληση θα κάνουν τα ρούχα να πέσουν από μόνα τους, όταν η στιγμή θα είναι η σωστή. Τα μάτια μιλάνε είτε είστε γυμνοί στα πατώματα, είτε είστε ντυμένοι κι απέναντι στο τραπέζι κάποιου εστιατορίου με άλλους εκατό αγνώστους γύρω σας. Κι όσο καλύτερα ξέρεις να τα διαβάζεις, τόσο περισσότερα λένε.
Προκαλούν χωρίς να αγγίζουν, λένε χωρίς να μιλάνε κι εξωθούν στα όρια τη φαντασία. Οι ματιές μπορεί να μην είναι σεξ, όμως το υπαινίσσονται με την ίδια σαφήνεια κι ίσως με ακόμη περισσότερη κι απ’ τη χειρονομία.
Σε στήνουν στον τοίχο σαν να βρίσκεσαι σε εκτελεστικό απόσπασμα και σε γδύνουν. Σε κάνουν να φουντώνεις, αλλά και να ντρέπεσαι ταυτόχρονα, σε ένα παιχνίδι που μπορεί να χαρακτηριστεί κι η τέλεια αποπλάνηση.
Επιμέλεια Κειμένου Αλέξη Φαραντούρη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Αλέξης Φαραντούρης
