Μπορεί τα μάλλινα, τα τζάκετ και τα κασκόλ να ετοιμάζονται για αγκαλίτσες στις σκοτεινές ντουλάπες με τη ναφθαλίνη, μπορεί τα κοντομάνικα κι οι σαγιονάρες να ετοιμάζονται να μοστράρουν για ένα ακόμα καλοκαιράκι, και το μοναδικό μας άγχος να είναι αν θα μας χωράνε τα περσινά ή θα τρέχουμε να αγοράζουμε καινούρια. Πριν δέκα χρόνια θα λέγαμε ότι μόνο το βρακί θα φοριέται σίγουρα χειμώνα-καλοκαίρι, τώρα πια δεν μπορούμε ούτε αυτό να πούμε με βεβαιότητα. Περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα, δεν είναι άλλωστε η στιλιστική παράμετρος που πραγματεύεται το εν θέματι κείμενο.
Είναι σύνηθες φαινόμενο όταν ζεσταίνει ο καιρός κάθε χρόνο, εκτός από τα βαριά μπουφάν και τα γάντια, να αρχίζουν να εκλείπουν και τα φορεμένα κράνη που βλέπεις στο δρόμο, λες και το κράνος ας πούμε εφευρέθηκε για να σε προστατέψει από το κρύο ή τη βροχή. Από το κεφάλι για το οποίο είναι και προορισμένα, αρχίζεις και τα βλέπεις κρεμασμένα στα χέρια ή κρυμμένα σε μπαγκαζιέρες, ή ακόμα χειρότερα, δεν τα βλέπεις καν γιατί δεν τα έχουν πάρει μαζί. Πουκαμισιά, σαγιονάρα και ανεμελιά ο easy rider να κάνει σφήνες ξεκράνωτος στις παραλιακές καθ’οδόν προς τον απογευματινό του καφεδάκο, πολλάκις με επιβάτιδα αναλόγως «ντυμένη», με τα μπουτάκια έκθετα στο ξυράφι που λέγεται άσφαλτος.
Η οδηγική παιδεία στην Ελλάδα είναι ανάλογη του κωλοχανίου στο οποίο ζούμε. Ειδικότερα στο χώρο της μοτοσυκλέτας, έχεις εκτός των κατά συνείδηση μοτοσυκλετιστών που αγαπούν τη μηχανή αλλά πολύ περισσότερο την ακεραιότητα και τη ζωή τους κι εκείνους που απλά τους βγαίνει φθηνότερα η μετάβαση κι αγοράζουν ένα σκούτερ για να πηγαινοέρχονται στις δουλειές τους. Υπάρχουν πιτσιρικάδες χωρίς δίπλωμα που μαθαίνουν σούζες στις πλατείες κι αν δημιουργήσουν ένα ατύχημα διώκονται οι γονείς τους που μπορεί να μην έχουν καν ιδέα ότι τα παιδιά τους πήγαν κι αγόρασαν με 200 ευρώ ένα χρέπι παπί εν αγνοία τους κι αλωνίζουν, όπως και κάποιοι άλλοι που πήγαν κι αγόρασαν μηχανή επειδή κάπου άκουσαν ότι έτσι θα «φορτώσουν».
Από το σύνολο όλων των παραπάνω, κάθε φέτος από τον Απρίλη και μέχρι τον Οκτώβρη, το 75% θα βγάλει από πάνω του εκτός του λοιπού εξοπλισμού ασφαλείας όπως το μπουφάν και τα γάντια, το κράνος. Η κίνηση λόγω καλοκαιρίας θα ανέβει, και μαζί με αυτή και τα ατυχήματα, το θέμα είναι στατιστικό. Το να μετατραπεί όμως σε κρανιοεγκεφαλικές μια χαζότουμπα που θα έπρεπε να είναι λίγες αμυχές κι ένα φθαρμένο κράνος, δεν είναι στατιστικό αλλά εγκληματικό.
Δε θα μπούμε σε πολλές λεπτομέρειες για το τι παθαίνει το κεφάλι όταν πέφτει ξεκράνωτο στην άσφαλτο ή τα κράσπεδα. Αν έχεις περιέργεια, μπες στο ίντερνετ και δες τα χιλιάδες βίντεο που έχουν βγάλει οι καμπάνιες υπέρ της ασφαλούς οδήγησης. Αν έχεις κι άντερα, πήγαινε στα επείγοντα του ΚΑΤ ένα σαββατοκύριακο και δες τα κι από κοντά.
Θα έχεις αναρωτηθεί για ποιο λόγο ο νόμος είναι τόσο αυστηρός με το θέμα του κράνους, «δικό μου κεφάλι είναι, ό,τι θέλω το κάνω» θα έχεις σκεφτεί. Δε φυλάσσει εσένα ο νόμος, λεβέντη μου. Εσένα αν ο εγκέφαλός σου βρίσκει λογικό να κυκλοφορείς χωρίς κράνος, δεν είναι δα και τόσο πολύτιμος που να πρέπει να διαφυλαχθεί. Φορώντας κράνος όμως, δε θα βάλεις φυλακή για εξ΄αμελείας ανθρωποκτονία έναν άλλο οδηγό που κατά λάθος σε ακούμπησε κι εσύ σκοτώθηκες, και πέραν του ποινικού μητρώου, τον φορτώνεις και με τύψεις για όλη του τη ζωή. Φορώντας κράνος δε θα κάνεις τη μάνα σου να σε κλάψει. Φορώντας κράνος, το κωλομυγάκι δε θα φτάσει μέχρι το μάτι σου ρίχνοντάς σε κάτω κι εσένα κι όποιον έχεις πίσω σου σαν επιβάτη, παίρνοντας κι αυτόν μαζί σου.
Ένας μοτοσυκλετιστής για κάθε ενάμιση χιλιόμετρο οδήγησης, φλερτάρει 16 φορές περισσότερες από τον οδηγό οποιουδήποτε άλλου οχήματος με το θάνατο ή την αναπηρία. Όταν φορά κράνος, αυτό το ποσοστό μειώνεται στο 1/3, σύμφωνα με έρευνα του υπουργείου μεταφορών. Και πέραν των στατιστικών, δεν υπάρχει πιο ηλίθιος λόγος για να σακατευτείς και να παραλύσεις, όχι για όλη σου τη ζωή, αλλά ούτε για μια μέρα, από το να σου συμβεί κάτι τέτοιο γιατί δεν ήθελες να χαλάσει η φράντζα «τώρα με την κωλόζεστη».
Κι εσύ κοντέσα που καμαρώνεις στο πίσω μέρος της σέλας με τα δεκαπεντάποντα και το σορτσάκι, δε θες ούτε να φανταστείς το μπουτάκι σου με εκδορές και εγκαύματα που θα σου δωρίσει η άσφαλτος αν συρθείς έστω για πέντε μέτρα, σε ένα λάθος που μπορεί να μην κάνει ο δικός σου, αλλά οποιοσδήποτε άλλος από τα δεκάδες οχήματα που θα συναντήσετε όσο πηγαίνετε τη ρομαντική σας βολτούλα. Για το κεφαλάκι δε, είναι περιττό να επαναλαμβανόμαστε, τα ‘παμε πιο πάνω.
Από τις πέντε αισθήσεις, οι τέσσερις συλλαμβάνονται από όργανα τα οποία βρίσκονται στο κεφάλι. Αν αυτό δεν το καθιστά ως το πολυτιμότερο σημείο του σώματός μας, τότε αρκεί και μόνο να σκεφτείς ότι σε αντίθεση με οποιοδήποτε άλλο όργανο, ένας τραυματισμός στο κεφάλι, μπορεί να επιφέρει την ανικανότητα ενός άλλου οργάνου το οποίο δεν έχει την παραμικρή γρατζουνιά ή ακόμα και ολόκληρου του σώματος.
Η φύση για κάποιο λόγο του έδωσε ένα τόσο σημαντικό ρόλο, μην το αντιμετωπίζεις σαν να είναι γόνατο, που και να ματώσει λίγο, θα γιάνει. Όχι μόνο για σένα, αλλά και για όσους σε αγαπούν και περιμένουν να ακούσουν τις εξατμίσεις σου κάτω από το σπίτι και τη γκαραζόπορτα ν’ ανοίγει. Το μοναδικό τίμημα για την κάβλα της μότας πρέπει να είναι τα σέρβις και οι βενζίνες της. Τίποτα παραπάνω.
Επιμέλεια Κειμένου Αλέξη Φαραντούρη: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Αλέξης Φαραντούρης
