Το γυναικείο «σε πέντε λεπτά» ισούται με μια αιωνιότητα

Το ξέρουμε όλοι και δεν είναι απλά αλήθεια, είναι αξίωμα. Άντρες και γυναίκες δεν έχουν την ίδια αίσθηση του χρόνου. Για την ακρίβεια, πολλοί θεωρούμε ότι το ρολόι ήταν απλά μια εφεύρεση για να μπορούμε να αποδείξουμε ότι το ένα τέταρτο της ώρας δεν αποτελείται από 55 λεπτά, αλλά από 15. Το παρόν είναι απλά φόρος τιμής σε κείνους τους άντρες των οποίων οι σκελετοί βρέθηκαν έξω από πολυκαταστήματα στα οποία μπήκαν οι γυναίκες τις οποίες συνόδευαν για «μια βόλτα».

Το «τώρα αμέσως» μιας γυναίκας δεν είναι κάποιο χρονικό σημείο που αναμένεται στα επόμενα λεπτά, αλλά μια γυναικεία μονάδα μέτρησης της αιωνιότητας, όπως λέει κι ένας φίλος. Είτε είναι ραντεβού, είτε ψώνια σε κάποιο μαγαζί, είτε απλά ένας καφές. Εξοργιστικό θα πει κάποιος. Όχι. Αυτό είναι απλά εκνευριστικό και κουραστικό. Το εξοργιστικό είναι ότι η ίδια γυναίκα, όταν πρόκειται για την εργασία της ή κάποιο επαγγελματικό ραντεβού δε θα αργήσει ποτέ.

Η περίοδος των Χριστουγέννων κι αυτή των εκπτώσεων για τους άντρες είναι κάτι σαν άσκηση στο στρατό. Θα φάνε κρύο φυλώντας σκοπιά σε κάποια πόρτα, θα κουβαλάνε, θα γνωριστούν με άλλες «σειρούλες» έξω απ’ τα πολυκαταστήματα ανταλλάζοντας τσιγάρα, μετρώντας λεπτό-λεπτό να έρθει η ώρα να τελειώσει κι αυτή η βάρδια. Είναι γνωστή σε όλους άλλωστε η ατάκα ότι οι μεγαλύτερες αντρικές φιλίες ξεκίνησαν στο στρατό και στα παγκάκια έξω απ’ τα πολυκαταστήματα.

Κι η κορύφωση έρχεται στο «σε πέντε λεπτά κατεβαίνω». Αυτά τα γυναικεία «πέντε λεπτά» είναι χρόνος ικανός να μείνεις από βενζίνη περιμένοντας, να σου τελειώσουν τα τσιγάρα, ακόμα και να πάρεις σύνταξη. Αν δε, είσαι πεζός ή σε μηχανή κι είναι χειμώνας, κοίτα να χαρείς το ραντεβού γιατί όλη την υπόλοιπη βδομάδα θα είσαι με μύξες και βήχα, μάγκα μου.

Αν είχε λίγο χιούμορ ο Θεός, στον κήπο της Εδέμ θα έπρεπε να βάλει ένα shopping mall. Θα έμπαινε μέσα η Εύα, κι ακόμη ο Αδάμ θα περίμενε απ’ έξω να πάνε να φάνε ένα γαμάτο πεσκέσι που της έδωσε το φίδι, όταν τελειώσει τα ψώνια της.

«Υπερβολή» θα αναφωνήσει σύσσωμος ο γυναικείος πληθυσμός. Αν είκοσι σειρές κείμενο είναι υπερβολή, το να θέλετε δυο ώρες για να διαλέξετε ένα ζευγάρι παπούτσια σε ένα κατάστημα τι είναι; Το ότι αφού το αγοράσετε και κάθε φορά που θα θέλετε να το φορέσετε θα χρειάζεστε άλλες δυο ώρες για να το επιλέξετε απ’ τα άλλα σας ζευγάρια; Κάπου εδώ είναι που αλλάζει το θέμα συζήτησης και ξεθάβουμε εκείνο το βράδυ που μας είχε πάρει ο ύπνος ενώ είχαμε κανονίσει για ποτό, αλλά τέτοια γουρούνια είμαστε και ούτω καθεξής.

Και για να τελειώνουμε: Αν θέλετε να καταλάβετε τι περνάμε κάθε φορά, μπείτε και διαβάστε για το μαρτύριο της σταγόνας. Το έκαναν οι Κινέζοι στις ανακρίσεις, το κάνετε κι εσείς στα ψώνια και στην προετοιμασία σας. Κι αν σκεφτεί κανείς ότι στην Ελλάδα λέει οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερο μέσο όρο ζωής, σκεφτείτε το κι ανθρωπιστικά. Θα μας θάψετε που θα μας θάψετε, θα έχετε όλο το χρόνο μπροστά σας μετά να οργώνετε τα μαγαζιά με την ησυχία σας. Μέχρι τότε, ας συμφωνήσουμε ότι τα πέντε λεπτά είναι όσα λέει το ρολόι. Κι εμείς θα σταματήσουμε να προσπαθούμε να σας πείσουμε ότι οι 16 πόντοι είναι 20. Υπόσχεση.