Δημιουργήθηκε για να σε διευκολύνει για να κρατήσεις μια σημείωση χωρίς να χρειάζεται να γράφεις. Σε άλλα τηλέφωνα πατάς το ένα κουμπάκι, σε άλλα πατάς το άλλο και σε κάτι καινούρια απλά χαιρετάς την οθόνη. Ακούγεται εκείνο το χαρακτηριστικό κλικ της κάμερας, και το στιγμιότυπο οθόνης περνά στην αιωνιότητα.
Τελικά, περισσότερο χρησίμευσε για να κλέβεις φωτογραφίες από το Instagram και να τις ποστάρεις για δικές σου. Αλλά η υπέρτατη χρήση του, η κύρια αρμοδιότητα αυτής της διευκόλυνσης, είναι να κάνει το ρουφιάνο. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος χαφιές από την αποτύπωση στιγμιότυπου μιας συνομιλίας και το ανέβασμά της στην αρχική του facebook. Ό,τι και να κάνεις κατόπιν από την πλευρά σου, είτε σβήσεις μηνύματα, είτε κάνεις block το συνομιλητή, είτε μαύρη μαγεία, είτε τάμα στην Παναγιά τη Βρεβοκρατούσα, το snapshot θα σε στοιχειώνει εσαεί.
Βάρβαρη τιμωρία και άμεση δίκη για τον ανωμαλάρα που ψάχνεται να προκαλέσει και στέλνει φωτογραφίες της ξερής του στα μέσα δικτύωσης, αφού με ένα snapshot γίνεται περίγελος παντού και τον κάνουν και προληπτικά block άλλα ενδεχόμενα μελλοντικά «θύματα». Παλαιότερα κάτι τέτοιους τύπους τους πετύχαινες στα μέσα μαζικής μεταφοράς ή περιφερόμενους με το παλαμάρι τους έξω. Τώρα πια δοκιμάζουν την τύχη τους ηλεκτρονικά, αλλά δυστυχώς με ένα στιγμιότυπο η σταδιοδρομία τους λαμβάνει τέλος. Με το ίδιο προφίλ τουλάχιστον.
Επίσης wall of fame και ηρώο της κάθε κομπλεξικής ανέραστης που θέλει να ουρλιάξει δικτυακά ότι τυγχάνει αποδοχής και επιβεβαίωσης από τα λιγούρια που λυμαίνονται τις ξεβράκωτες φωτό της. Δε νοείται συμπλεγματική χαζογκόμενα χωρίς τακτά ποστ υποψήφιων γαμπρών που προσπαθούν να της πιάσουν συζήτηση, κι αυτή τραβάει snapshot τη συνομιλία και τους κάνει ρεντίκολο στην ομήγυρη.
Και φυσικά, μην ξεχνάμε ότι είναι βασικό ενοχοποιητικό στοιχείο για το κάθε πονηρούλικο καθαρματάκι που ενώ έχει σχέση, επιδίδεται σε ένοχα καβλαντίσματα από δω κι από κει. Ένα ωραίο snapshot αν το τραβά ο οργανισμός του και προώθηση στη σχέση. Ζέσταμα ποπ-κορν και απόλαυση.
Μια επίσης εξαιρετική χρήση των στιγμιότυπων είναι αυτή της έκθεσης της κάθε κωλοτούμπας πολιτικών και γενικά κοσμικών προσώπων. Το ατυχές status στο facebook ή το twitter, όσο γρήγορα κι αν σβηστεί, όλο και κάποιος από τους χιλιάδες followers θα έχει προλάβει και θα το έχει αποτυπώσει, καθιστώντας ανέφικτο το «μάζεμα», ακόμα κι αν έχει διαγραφεί σε δευτερόλεπτα από την ανάρτησή του. Ακόμα όμως κι αν δεν έχει διαγραφεί, είναι εξαιρετικά διασκεδαστικό, αν όχι εξοργιστικό, ν’ απολαμβάνεις την απόκλιση των tweet ενός πολιτικού πριν εκλεγεί, με αυτά που αναρτά αφού καταφέρει να πιάσει πολυθρόνα. Παλαιότερα έπρεπε να ψάχνεις και να ανατρέχεις σε αποκόμματα εφημερίδων, ενώ σήμερα το εν λόγω «ξεβράκωμα» είναι υπόθεση λεπτών.
Και φυσικά, δε θα μπορούσε να ξεχάσει κανείς ότι είναι η εκτόνωση του λαϊκού παιδιού, η κραυγή του για την αδικία που υφίσταται από την κάργια που τον γειώνει για τον μπλου λέημπελ σκαρπινόφλωρο, ενώ αυτός μοχθεί για να καταφέρει να κόψει ένα ρημάδι δελτίο φορτωτικής στο αγορασμένο με ιδρώτα και αίμα κλαρκ του.
Παλιά, η πιστοποίηση της ταυτότητας ενός αποστολέα ήταν ολόκληρη μανούρα. Μέχρι και γραφολόγους ξεσήκωνες για να πιστοποιήσεις τη γνησιότητα ενός εγγράφου. Ακόμα πιο παλιά, βουλοκέρια, δαχτυλίδια και δε συμμαζεύεται. Τώρα πια τα αστεία τελείωσαν. Ο εγκέφαλος πιστεύει όσα βλέπει το μάτι και μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Κι αν πρόκειται και για συνομιλία του «άπιστου», εκατοντάδες χιλιάδες λέξεις. Γι’ αυτό το νου σας, ένα «home button + power» αρκεί για να φέρει την καταστροφή.
Επιμέλεια Κειμένου Αλέξη Φαραντούρη: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Αλέξης Φαραντούρης
