Έχουν γίνει συζητήσεις επί συζητήσεων και διαφωνίες επί διαφωνιών για το σημερινό ζήτημα που με απασχολεί.
Βγήκα τις προάλλες με γνωστή, η οποία εδώ κι ένα εξάμηνο βρίσκεται σε σχέση. «Τι κάνει ο Τάσος;» ρωτάω – όπου Τάσος, η σχέση που λέγαμε. «Κάνουμε διάλειμμα» μου απαντά.
Ομολογώ ότι η συγκεκριμένη φράση κατατάσσεται με επιτυχία στις μεγαλύτερες μαλακίες που έχω ακούσει στη ζωή μου. Τι διάλειμμα; Πώς διάλειμμα; Γιατί διάλειμμα;
Τι είναι η σχέση μάνα μου για να κάνεις διάλειμμα; Διάλειμμα κάνεις από κάτι υποχρεωτικό, όπως η δουλειά σου ή το σχολείο. Υποτίθεται ότι η σχέση σου, ο άνθρωπος που έχεις επιλέξει να βρίσκεται δίπλα σου, δεν είναι κάτι το υποχρεωτικό. Δε σε αναγκάζει σε τίποτα. Αντιθέτως, είναι η ελευθερία σου, η χαλάρωσή σου. Δε σε δεσμεύει, δε σε φυλακίζει, δε σε περιορίζει για να θέλεις να κάνεις διάλειμμα.
Και εν πάσει περπτώσει, αν πλέον δε νιώθεις ελεύθερος ή νιώθεις να πνίγεσαι, χωρίζεις. Δεν υπάρχουν μεσοβέζικες λύσεις σ’ αυτά τα πράγματα. Δεν υπάρχει γκρίζο εδώ, είναι όλα άσπρο ή μαύρο. Ή μου κάνεις ή δε μου κάνεις. Είναι ημίμετρο το διάλειμμα, τι δεν αντιλαμβάνεσαι; Είναι «και θέλω και δε θέλω», «και έτσι και γιουβέτσι» και «να σας παίξω λίγο; Πέγκι Καρρά». Και τα ημίμετρα και τα μη ξεκάθαρα πράγματα δε μας κάνουν, δε μας αξίζουν και το έχουμε χιλιοπεί ή μάλλον χιλιογράψει.
Πέραν τούτου, δεν υπάρχουν ξεκάθαρα όρια σ’ αυτού του είδους τα διαλείμματα, γι’ αυτό και γίνονται παρεξηγήσεις. Κάνεις διάλειμμα και σ’ αυτό το διάστημα μπορείς να χαμουρευτείς λεύτερα σα να μην υπάρχει η (πρώην) σχέση σου; Δεν κάνεις τίποτα γιατί «‘ντάξει μωρέ» δεν έχετε χωρίσει κιόλας;
Στο σημείο αυτό οφείλω να σε προειδοποιήσω ότι, αν κάνεις κάτι και μετά τα ξαναβρείτε, υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να καταλήξεις να φωνάζεις σαν το Ρος από τα Φιλαράκια «We were on a break!». Φήμες λένε επίσης πως πολύ συχνά αυτοί που βρίσκονται σε διάλειμμα ζηλεύουν οικτρά και κάνουν σκηνές ζηλοτυπίας στη σχέση τους, που πια δεν είναι ακριβώς σχέση τους.
Και για να κάνω μια μίνι ανάλυση, αν θέλεις να κάνεις διάλειμμα για να αλλάξεις παραστάσεις και κρεβάτια αλλά να έχεις και τη σχεσούλα σου, είσαι φάουλ και βρίσκεσαι σε μια σχέση που δε θα φτουρίσει, σόρι κιόλας. Αν θέλεις διάλειμμα για να λύσεις τα θέματά σου μόνος, πρώτον, δεν είναι τρόπος επίλυσης προβλημάτων το να παραιτείσαι από μια σχέση και, δεύτερον, αν είναι να λύνεις τα προβλήματά σου έτσι, χώρισε μια και καλή να μην ταλαιπωρείς και τον άλλον.
Φαντάζομαι ότι έχεις υποψιαστεί ως τώρα ότι με τέτοιου είδους διαλείμματα δεν τα πάω και πολύ καλά. Κι έχεις απόλυτο δίκιο. Οφείλω όμως να διευκρινίσω ότι δε θεωρώ καθόλου μεμπτό να θέλεις λίγο χώρο και χρόνο για τον εαυτό σου. Ίσα-ίσα το βρίσκω πολύ λογικό. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι κάθε φορά που θες εσύ να τα πεις με τον εαυτό σου, πρέπει να κλείνεις τον άλλον στην απ’ έξω και να τον δεσμεύεις άτυπα.
Συνεπώς είμαι υπέρ της διακοπής της σχέσης όταν αυτή δεν είναι διάλειμμα, αλλά χωρισμός με τα όλα του. Χωρισμός ήρεμος ή με υστερίες, με κλάματα ή γέλια, με μεθύσια παντού ή νηφάλιος, δε με ενδιαφέρει. Αλλά να είναι χωρισμός, χωρίς αμφιβολίες και οφθαλμοφανή πισωγυρίσματα.
Εσύ λοιπόν που διάβασες όλα τα παραπάνω και είσαι σε φάση διαλείμματος, άσε τα διαλείμματα για τα σχολιαρόπαιδα και τράβα να χωρίσεις σαν άνθρωπος.
Συντάκτης: Σοφία Καλπαζίδου
