Έχω συναντήσει πολλούς ανθρώπους με εντυπωσιακό παρουσιαστικό. Πρόσωπα καλοφτιαγμένα, μάτια γαλάζια, σπινθηροβόλα ή γλυκά καφετιά. Χαρακτηριστικά συμμετρικά και σώματα άρτια δομημένα.
Μ’ αρέσει να παρατηρώ τα χαρακτηριστικά του κόσμου, όχι από αδιακρισία ή τάση προς κουτσομπολιό, αλλά από θαυμασμό προς την τέλεια κατασκευή του ανθρώπινου σώματος. Μέσα απ’ αυτήν την ομολογουμένως περίεργη συνήθεια, κατέληξα σ’ ένα συμπέρασμα που όσο περνάνε τα χρόνια ισχυροποιείται. Οι ομορφότεροι άνθρωποι είναι αυτοί που έχουν αγαπηθεί κι έχουν αγαπήσει.
Καλά είναι και τα πράσινα μάτια, δε λέω, αλλά αν δεν αγαπούν κοιτάζουν κάπως αδιάφορα, ψυχρά. Σαρώνουν το χώρο και τα θαυμάζεις, αλλά δε σ’ αιχμαλωτίζουν. Τα μάτια τα ερωτευμένα φωνάζουν από μακριά και το χρώμα τους δεν έχει καμιά σημασία. Τα ερωτευμένα μάτια είναι το ίδιο όμορφα είτε είναι μπλε, είτε καφέ, είτε πορτοκαλί.
Αν δεν το έχεις παρατηρήσει ως τώρα, κοίταξε πιο προσεκτικά. Θα δεις ότι μπορείς να ξεχωρίσεις σχετικά εύκολα αυτούς που ζουν την αγάπη. Έχουν μια ευγένεια στην ψυχή και είναι πλήρεις, γεμάτοι. Δε ζητούν κάτι παραπάνω απ’ τη ζωή τους, πήραν ό,τι καλύτερο είχε να τους δώσει. Γνωρίζουν πόσοι τυχεροί είναι κι απολαμβάνουν την πολυτέλεια του ν΄αγαπάς και ν’ αγαπιέσαι.
Όλα ξεκινούν απ’ τη διάθεση. Σίγουρα έχεις παρατηρήσει ότι κάθε φορά που είσαι ερωτευμένος, δέχεσαι τα περισσότερα κοπλιμέντα. Έχεις άλλον αέρα, όλος ο κόσμος σου ανήκει. Χαμογελάς πολύ και συχνά κι αυτό είναι από τα πιο γοητευτικά χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου. Το βήμα σου είναι σταθερό κι ας μην ξέρεις που πατάς και πού βρίσκεσαι. Ξέρεις πως ό,τι κι αν συμβεί έχεις μια αγκαλιά. Πώς να μην ομορφαίνεις μ’ αυτή τη σκέψη;
Οι άνθρωποι που αγαπιούνται εκπέμπουν μια σιγουριά. Και η σιγουριά αυτή είναι που τους ομορφαίνει εν μέρη. Πώς μπορείς να βγάζεις κάτι άσχημο, όταν έχεις δίπλα σου ανθρώπους που βλέπουν το χαμόγελό σου και χαμογελούν; Πώς να βγάζεις κάτι αντιαισθητικό, όταν σ΄αγαπούν για το έξω και το μέσα σου;
Είναι ευδιάθετοι και θα σου χαμογελάσουν ακόμη κι όταν είχαν μια άσχημη μέρα στη δουλειά. Είναι θετικοί και γοητεύουν μ’ αυτήν την αύρα. Όποιος έχει δεχτεί πολλή αγάπη στη ζωή του έχει γεμάτες τις συναισθηματικές του μπαταρίες και μπορεί να χειριστεί ευκολότερα μια δύσκολη κατάσταση γιατί έχει απόθεμα.
Η αγάπη γλυκαίνει τα χαμόγελα και κάνει τα μάτια να λάμπουν. Είτε τη δίνεις, είτε την παίρνεις η ψυχή σου είναι το ίδιο γεμάτη. Το πρόσωπο καθαρίζει και οι γωνίες του προσώπου φαίνονται πιο ομαλές. Δεν αφήνει γωνίες να εξέχουν η αγάπη.
Οι άνθρωποι αυτοί έχουν λίγο πιο μεγάλη αγκαλιά. Σ’ αγκαλιάζουν κι ακουμπούν την καρδιά σου, γιατί όποιος αγαπά μόνο έτσι αγκαλιάζει. Ξέρουν τον τρόπο να σε κάνουν να νιώθεις ξεχωριστός κι αυτό, γιατί όντως πιστεύουν πως είσαι. Και άνθρωπος που σε κάνει να νιώθεις ιδιαίτερος και σημαντικός δεν μπορεί παρά να βγάζει ομορφιά.
Ό,τι μεγαλώνει στην αγάπη γίνεται όμορφο. Γιατί έχει μια γοητεία που δεν είναι γενετικά προκαθορισμένη, αλλά αποτελεί επίκτητο γνώρισμα. Αυτή η ομορφιά δεν έχει να κάνει με χρώμα ματιών, μαλλιών, κιλά και ύψος. Έχει να κάνει με το μεγαλείο της ψυχής. Κι ακριβώς επειδή δεν μπορείς να τη δημιουργήσεις τεχνητά και καμιά πλαστική δεν μπορεί να στην προσφέρει, είναι και απείρως σημαντικότερη.
Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι ν’ αγαπάς πολύ, δυνατά και να το δείχνεις.
Συντάκτης: Σοφία Καλπαζίδου
