«Αν μ’ αγαπάς, θα το κάνεις», φωνάζεις για μια ακόμη φορά κι εκνευρίζομαι.
Δεν μπορώ μωρό μου, να σου αποδεικνύω την αγάπη μου κάθε μέρα. Ειδικά όταν το ζητάς κατ’ αυτόν τον τρόπο. Δε γίνεται, αλλά ακόμα και να γινόταν δεν είμαι διατεθειμένη να το κάνω γιατί μια τέτοια κατάσταση είναι αρρωστημένη.
Ξέρεις τι χρειάζεται απόδειξη; Μια μαθηματική πρόταση για να δείξεις ότι είναι σωστή. Απόδειξη χρειάζεται ο καφές που πήρες πηγαίνοντας στη δουλειά για να φανεί ότι το μαγαζί στον πούλησε. Απoδείξεις χρειάζεται η αστυνομία για να μπουζουριάσει τον ένοχο. Η απόδειξη είναι επικύρωση, επιβεβαίωση ότι κάτι ορθώς γίνεται.
Η δική μου αγάπη δε χρειάζεται καθημερινή επικύρωση. Δε χρειάζεται καμιά βούλα και καμιά σφραγίδα για να κερδίσει αξία, να είναι αναγνωρίσιμη. Τι θέλεις να επιβεβαιώσεις, ότι δε σου λέω ψέματα; Και για να είσαι εσύ σίγουρος , πρέπει εγώ καθημερινά να περνάω από εξέταση γι’ αυτό που νιώθω;
Καταρχάς και μόνο η λέξη επιβεβαίωση, όταν αφορά συναισθήματα είναι αρκετά εκνευριστική. Γιατί υποδηλώνει ότι υπάρχει αμφιβολία. Αμφιβάλλεις, για να ζητάς αποδείξεις. Αν υπάρχει αμφιβολία, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη. Απλά είναι τα πράγματα, ένα κι ένα κάνουν δύο. Δε θα έπρεπε να έχεις ανάγκη καμιά πράξη μου για να ξέρεις αυτά που νιώθω.
Όσο λοιπόν, δεν εμπιστεύεσαι αυτά που σου λέω, δεν έχω κανένα λόγο να σου αποδείξω τίποτα. Με προσβάλλει αυτή η καχυποψία σου. Άσε που αυτή η διαδικασία μόνιμης επιβεβαίωσης είναι κουραστική και χρειάζεται πάρα πολλή ενέργεια. Δε σου λέω πως αν χρειαστείς κάτι δε θα είμαι εκεί, ούτε ότι δε θα σε νοιάζομαι.
Δεν πρόκειται όμως να σου λέω εκατό φορές τη μέρα πόσο σ’ αγαπώ, ούτε να σου κάνω εκπλήξεις καθημερινά. Δεν είναι καν ρεαλιστικό αυτό το πλάνο, καμία σχέση δεν μπορεί ν’ ανταπεξέλθει στην τόση καθημερινή δυσπιστία. Αν χρειάζεσαι τόση επιβεβαίωση έχουμε σοβαρό πρόβλημα.
Η αγάπη είναι αξίωμα, δε χρειάζεται αποδείξεις. Όταν βροντοφωνάζεις ότι είμαι ο άνθρωπός σου, δεν μπορείς ν’ αμφιβάλλεις για τις προθέσεις μου και γι’ αυτά που αισθάνομαι. Υποτίθεται ότι μου έχεις τυφλή εμπιστοσύνη και δέχεσαι αυτά που λέω χωρίς να χρειάζεται να τα περνάς από κόσκινο, χωρίς να κρατάς πισινές, χωρίς να φυλάγεσαι από μένα.
Οι αποδείξεις είναι σανίδα σωτηρίας από την οποία αρπάζεσαι όταν είσαι απελπισμένος. Όταν νιώθεις ότι αυτό που έχεις ξεφτίζει, όταν νιώθεις τον άλλον ν’ απομακρύνεται, τότε του τρίβεις χαιρέκακα στη μούρη τις αποδείξεις αγάπης που κάποτε σου παρείχε. Να τον βγάλεις ψεύτη, ν’ απαλύνεις τον πόνο μέσα σου και να κοροϊδέψεις τον εαυτό σου πως τάχα μου δεν άξιζε.
Δεν μπορείς να δεχτείς ότι όντως ο άνθρωπός αυτός σ’ αγαπά, αλλά δεν έφτανε μόνο αυτό. Σε συμφέρει να πιστέψεις ότι δε σ’ αγάπησε ποτέ, το κατανοείς πιο εύκολα. Μπορεί ακόμη και να τον μισήσεις για τα δήθεν ψέματά του, κι όλα αυτά για να βοηθήσεις τον εαυτό σου να πάει παραπέρα. Μηχανισμός άμυνας είναι κι αυτό, μόνο που είναι μάταιο να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου.
«Μα μου είπες ότι δεν έχεις νιώσει έτσι γι’ άλλον, τι εννοείς δε νιώθεις όπως παλιά;», «Ήσουν δίπλα μου κάθε φορά που σε χρειαζόμουν και σου στάθηκα σε όλα, πώς κουράστηκες;»
Γι’ αυτό μου τις ζητάς τις αποδείξεις κατά βάθος. Για να νιώθεις ασφάλεια, να θεωρείς πως έχεις από κάπου να πιαστείς αν κάποτε τελειώσουμε. Στην ουσία δε θέλεις την αγάπη μου, θέλεις εγγύηση. Εγγύηση με γραπτή υπογραφή ότι το προϊόν θ’ αντέξει, θα παραμείνει ανέπαφο ακόμα και μετά τη χρήση. Εγγύηση επιστροφής συναισθημάτων, σε περίπτωση που λήξει νωρίτερα απ’ ότι περίμενες, σε περίπτωση που πολυχρησιμοποιηθεί και ξεφτίσει.
Εγγυήσεις μάνα μου στα συναισθήματα δε δίνονται, λυπάμαι. Τουλάχιστον όχι απ’ το συγκεκριμένο μαγαζί. Αν σου αρκεί ο λόγος μου, καλώς. Αν όχι, ίσως παρέχουν εγγυήσεις σ’ άλλα μαγαζιά.
Συντάκτης: Σοφία Καλπαζίδου
