Υπάρχει μια μόδα μεγαλύτερη και πιο αποκρουστική από τη μόδα του άθλιου χοντρού φρυδιού. Μια μόδα που αφορά όλες τις ηλικιακές ομάδες από τα δεκαπέντε και πάνω και ενώ δεν έχει να κάνει με την εμφάνιση, έχει να κάνει με το «φαίνεσθαι». Η μόδα του να είσαι σε σχέση.
Ο κόσμος είναι σε σχέση για να λέει ότι είναι σε σχέση. Ο κόσμος θέλει ένα ταίρι για να βγαίνει τις απαραίτητες σέλφι αγκαλιά και να τις ποστάρει στο facebook, instagram και λοιπά μέσα κοινωνικής δικτύωσης με καρδούλες και ψαγμένο quote αγάπης από πάνω. Για να κάνει τσεκ ιν όπου σταθεί κι όπου βρεθεί με το μωρό και να ενημερώνει τον κόσμο ότι είναι σε σχέση και περνάει καλά.
Ο κόσμος θέλει ταίρι γιατί είναι απελπισμένος και προσπαθεί να ρουφήξει ρομάντζο απ’ όπου βρει. Γιατί προσπαθεί να εκβιάσει τον έρωτα, να τον πιέσει να βγει. Γιατί θέλει σώνει και ντε να ζήσει διακοπές σε σχέση και παίρνει τα βουνά και τα λαγκάδια με κάποιον που δεν ξέρει ούτε για δυο μήνες. Με κάποιον που καλά-καλά δεν έχει γνωρίσει και κατά βάθος ξέρει ότι δεν κολλάνε. Ξέρει ότι είναι σε μια σχέση της σειράς. Μόνο αγγελία «ζητείται σύντροφος για τριήμερο το καλοκαίρι σε ρομαντικό νησάκι» δεν έχω δει ακόμα.
Θα σου φανεί τραγικό, και όντως είναι, αλλά υπάρχουν άνθρωποι –και κυρίως γυναίκες, γνωστές drama queens– που πάντα ήθελαν να πρωταγωνιστήσουν σε αισθηματική ταινία· που θέλουν να έχουν κάποιον έτσι ώστε όταν χωρίσουν να μπορούν να κλαίνε αγκαλιά με τις φίλες τους και να «δίνουν πόνο» στα ελληνάδικα για τον και καλά έρωτα της ζωής τους που χώρισαν. Το χρειάζονται το δράμα, το ζουν, θέλουν να νιώθουν πως η ζωή τους δεν είναι φλατ, μα έχει καλά σκηνοθετημένες κακουχίες και πλασματικές συναισθηματικές καταστροφές. Θέλουν να πονέσουν γιατί είναι μόδα. Η πιο ηλίθια μόδα της εποχής.
Κι εσύ, άντρα αναγνώστη που βιάστηκες να γελάσεις με αυτήν την μανία των γυναικών, σκέψου μήπως έχεις κάποιον φίλο που κάθε που χωρίζει από σχέση τριών ετών ή ξεπέτα δυο εβδομάδων έρχεται και σας ζητά να βγείτε αντροπαρέα για να πιει και να ξεχάσει το τρομερό κακό που τονε βρήκε. Οι άντρες οι βαρείς κι ασήκωτοι έτσι τα ξεπερνάνε όλα άλλωστε. Με ουίσκι, πάγο και τη μαστίχα «είναι όλες πουτάνες» στο στόμα.
Ο κόσμος θέλει να έχει σχέση για να έχει μια ιστορία να διηγηθεί. Για να πει στην παρέα ένα λαβ στόρι με σκηνικά τραβηγμένα και ν’ αποδείξει πόσα έχει ζήσει. Να φανεί ότι αγαπήθηκε ή ότι τουλάχιστον προκάλεσε κάποτε ένα μεθύσι, κάποιον πόνο κι ένα δήθεν εξομολογητικό τηλεφώνημα. Αρπάζεται από εφήμερες ιστοριούλες με σεξουαλική χημεία και τις μεγαλοποιεί, μπερδεύει έννοιες στο μυαλό του και τις βαφτίζει καταχραστικά έρωτες ή αγάπες και παραμυθιάζεται πως έδωσε και δόθηκε σ’ αυτή τη ζωή.
Και κάπως έτσι δημιουργούνται δήθεν σχέσεις που εξυψώνουν το ίματζ του ενός και καλύπτουν επιφανειακά τις ανασφάλειες του άλλου. Σχέσεις της μόδας, εξυπηρέτησης και ποζεριάς. Σχέσεις που προκύπτουν από τη μεγάλη ανάγκη του «εγώ» σου για ανάδειξη και στην ουσιαστική ανάγκη δε θα είναι εκεί.
Κι αν ακόμη αναρωτιέσαι για ποιο πράγμα μιλάω, κάνε ένα σκρολ ντάουν στην αρχική σου και μέτρα τσεκ ιν με καρδούλες. Θα καταλάβεις τι εννοώ.
Συντάκτης: Σοφία Καλπαζίδου
