Όταν σε δικαιολογώ σε φίλους και γνωστούς θα ‘θελα να ‘σαι από μια μεριά να με βλέπεις. Να δεις πώς εκθειάζω τα καλά σου, που λες ότι δε σ’ εκτιμώ. Να δεις πώς λάμπω που μ’ αγάπησες και πώς κοιτάζω αλλού, όταν συνειδητοποιώ πως λείπεις. Ίσως τότε καταλάβαινες πόσα πολλά σήμαινες για μένα και πόσο ψηλά σε είχα. Μόνο να μ’ έβλεπες μπροστά σε τρίτους.
Παλεύω κάθε φορά ν’ αποδείξω την αθωότητά σου, να καταλάβουν όλοι ότι άξιζε που σ’ αγάπησα. Προσπαθώ να τους κάνω να καταλάβουν ότι έχεις ευαισθησίες, ότι με λάτρευες και ότι μου φέρθηκες σωστά. Θέλω να τους δείξω ότι δεν είσαι μαλάκας και το γεγονός ότι δεν τα βρήκαμε στην παρούσα φάση ή ότι με πόνεσες, δε σε κάνει έναν απ’ αυτούς.
Μιλάνε άσχημα για σένα μπροστά μου κι εγώ νευριάζω. Δε μας ήξερε κανείς κι ούτε θα μας μάθει ποτέ κανείς. Κανείς δεν ξέρει τι είχαμε, μόνο εσύ κι εγώ. Αφού δε μιλάω άσχημα εγώ για τον άνθρωπο που είχα στη ζωή μου, δεν έχει δικαίωμα να το κάνει κανείς.
Τα σφάλματά σου τα ξέρω πρώτη εγώ και καλύτερα απ’ όλους. Και σε επέλεξα γνωρίζοντας τα λάθη σου και τα στραβά σου, γιατί στη ζυγαριά δεν ήταν αρκετά για να με απομακρύνουν. Εκνευρίζομαι πολύ λοιπόν, όταν μου τρίβουν στη μούρη αυτά που δεν έκανες. Όταν προσπαθούν να μου αποδείξουν ότι με πόνεσες, λες και δεν είχα ιδέα και περίμενα απ’ αυτούς να μου ανοίξουν τα μάτια. Ξέρω τι δεν έκανες και ξέρω πού έκανες λάθος. Δεν περίμενα όμως και ποτέ πως θα είσαι αλάνθαστος. Φυσικά και θα έκανες λάθη, όπως φυσικά έκανα κι εγώ. Το ότι οι φίλοι μου επιμένουν να μη βλέπουν τα δικά μου λάθη, είναι άλλο θέμα.
Κουράστηκα να σε δικαιολογώ σ’ αυτούς που μ’ αγαπάνε. Εξοργίζομαι όταν βλέπω τη στενοχώρια στο βλέμμα τους, σχεδόν με λυπούνται. Έχουν τα δίκια τους κι αυτοί, δεν είναι εύκολο να βλέπεις κάποιον που αγαπάς να υποφέρει. Σχεδόν ακούω τους χαρακτηρισμούς πίσω από την πλάτη μου. Ότι κόλλησα λένε, ότι εθελοτυφλώ λένε. Πουλάκια είναι και λαλούν, πουλάκια είναι κι ας λένε.
Δε θέλω πια να μιλάω για σένα. Θα σε κρατήσω μέσα μου, γιατί μόνο εγώ ξέρω, γιατί κανείς δε θα με νιώσει. Θα επιμένω όσο θεωρώ ότι αξίζει και το πόσο αξίζει δε θα το ορίσει κανείς από τους γύρω. Πώς να καταλάβουν την αξία σου αν δε σ’ έχουν δει να κλαις μαζί μου; Όταν δε σ’ έχουν δει στα σκαλοπάτια μου μεθυσμένο, όταν δεν ξέρουν με πόσους μάλωσες για να ‘ρθεις να με βρεις, όταν δεν έχουν ιδέα για τις υπερβάσεις που έκανες για εμάς;
Άσε να λένε πως σε ξέχασα, άσε να λένε πως μου πέρασες και προχώρησα. Εγώ θα σ΄αγαπώ και μη σε νοιάζει. Κάνε όσα λάθη θες και μη σε νοιάζει. Αρκεί μόνο να σε νοιάζω εγώ.
Συντάκτης: Σοφία Καλπαζίδου
