Δεν υπάρχει πιο όμορφος ήχος σ’ ολόκληρο τον κόσμο απ’ τη φωνή των ανθρώπων που αγαπάς. Εκείνη της μητέρας που ακόμη κι απ’ το τηλέφωνο είναι λυτρωτική. Κουβαλάς ένα βάρος μέσα σου, προσπαθείς να το σηκώσεις μόνος, να βρεις λύση χωρίς τη βοήθειά της και μόλις σου μιλήσει, οι λέξεις βγαίνουν σχεδόν από μόνες τους.
Η φωνή του κολλητού ή της κολλητής. Φωνή που θα ξεχώριζες ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες, φωνή που ξέρεις τόσο καλά, ώστε να μπορείς να καταλάβεις διάθεση. Λίγα ντεσιμπέλ παραπάνω είναι ο ενθουσιασμός, λίγα ντεσιμπέλ παρακάτω η απογοήτευση και λίγο πιο τσιριχτή μετά από μεθύσι.
Η φωνή του ανθρώπου σου. Πιθανότατα η πρώτη φωνή που ακούς όταν ξυπνάς και η τελευταία πριν τον ύπνο. Δεν τη χορταίνεις, γι’ αυτό και τα τηλεφωνήματα στη διάρκεια της ημέρας. Ήχος που μπορεί να σε ανακουφίσει μετά από μια δύσκολη μέρα, να παρηγορήσει, να χαϊδέψει αυτιά. Ήχος που στο μυαλό σου είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την αντίστοιχη ανάσα στο αυτί σου και σου προκαλεί ρίγη.
Και το καλύτερο όλων είναι ότι η τεχνολογία μας προσφέρει τρόπους για να φυλακίσουμε τις λέξεις των αγαπημένων μας. Μηνύματα στον τηλεφωνητή που αντικαταστάθηκαν από άλλα στο μέσεντζερ ή και στο σταθερό. Μια προσωπική μουσική, διαφορετική για τον καθένα μας, η οποία μπορεί να παιχτεί σ’ επανάληψη, όποτε εμείς το θελήσουμε. Ντεσιμπέλ και περίεργες χροιές που η σημασία τους διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Μια φωνή που για μένα είναι αδιάφορη ή ακόμα και ψυχρή, για εσένα μπορεί να είναι η πιο ζεστή, η πιο γεμάτη, η πιο αγαπημένη.
Τα ηχογραφημένα μηνύματα σε κρατούν κοντά με ανθρώπους που πλέον μπορεί να σας χωρίζουν χιλιόμετρα, νοοτροπίες ή και ζωές. Ακόμα και η φωνή του κολλητού σου στο μέσεντζερ που ουρλιάζει «που ‘σαι ρε μαλάκα; Πάλι έκατσες μέσα να σαπίσεις;» μέσα στο κλαμπ, σε έκανε να γελάσεις στιγμιαία κι ας μην το παραδέχεσαι. Με το πάτημα ενός κουμπιού διαταράσσεται η σιωπή του χώρου κι εσύ σκέφτεσαι και νιώθεις ταυτόχρονα. Νοσταλγία, θύμησες, μια αίσθηση ρετρό και βίντατζ, όλα από το ερέθισμα μιας χαρακτηριστικής φωνής.
Μηνύματα αγάπης, ενδιαφέροντος ή και απλές καθημερινές χαζοκουβέντες αποθηκευμένες σε ηλεκτρονικές συσκευές, που σου δίνουν τη δυνατότητα να ξαναζήσεις στιγμές. Σαν να μην μπορεί ο χρόνος να κυλήσει για τις φωνές στο ακουστικό σου, σαν να σε λυπήθηκε που περνά τόσο γρήγορα και βάρβαρα και σ’ άφησε να παγώσεις λίγα δευτερόλεπτα. Να κρατήσεις έναν ήχο λάφυρο κι ενθύμιο για γεγονότα που δε θέλεις να καταπιεί η λήθη.
Τίποτα δεν μπορεί ν’ αντικαταστήσει πραγματικά την παρουσία, αλλά το καλύτερο υποκατάστατο είναι σίγουρα μια φωνή. Ένα ηχογραφημένο μήνυμα που θα ακούσεις γυρνώντας απ’ τη δουλειά και θα χαμογελάσεις, ένα άλλο που ακούς κάθε βράδυ πριν κοιμηθείς κι ένα τρίτο για να κρατάς στη μνήμη σου έναν άνθρωπο που δεν είναι πια εδώ. Ήχοι που σε ταξιδεύουν σε στιγμές και δεν τις αφήνουν να ξεθωριάσουν. Η μελωδία της φωνής και η καρδιά σου που αναπηδά κάθε φορά στους συγκεκριμένους ήχους τις κρατούν ζωντανές.
Την επόμενη φορά λοιπόν, που νιώθεις πως η μνήμη σου ξεθωριάζει, την επόμενη φορά που θα συνειδητοποιήσεις τρομαγμένος πως δυσκολεύεσαι να θυμηθείς τις λεπτομέρειες ενός άλλοτε αγαπημένου προσώπου, ψάξε μανιωδώς για ηχητικά ντοκουμέντα. Κασέτες από την εποχή του Νώε, μηνύματα στο σταθερό ή ηχητικά κλιπ στο κινητό. Μόλις τα βρεις, πάτα το πλέι και κλείσε τα μάτια. Όλα θα γίνουν πιο ξεκάθαρα και οι λεπτομέρειες θα εμφανιστούν ξανά, σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Συντάκτης: Σοφία Καλπαζίδου
