Υπάρχουν πολλές αμήχανες στιγμές στη ζωή ενός ανθρώπου. Η στιγμή που σωριάζεσαι φαρδιά πλατιά στη μέση μιας γεμάτης πλατείας, η στιγμή που σου πέφτει ο δίσκος στη λέσχη κι ο χώρος σείεται από χειροκροτήματα, καθώς και η ώρα που η μάνα σου ανακαλύπτει προφυλακτικά και τσοντοπεριοδικά στο δωμάτιό σου είναι μερικές απ’ αυτές.
Υπάρχει όμως, μια αμήχανη στιγμή που ξεπερνά όλες τις παραπάνω. Μια στιγμή που το μυαλό σου στροφάρει επικίνδυνα γρήγορα και σκανάρει κάθε πιθανό σενάριο ή λανθασμένη κίνηση από μεριάς σου. Κι εξηγούμαι, για να μην παρεξηγούμαι.
Ένα μήνα τώρα το ψήνεις το μωράκι. Και να σου τα μπλα μπλα μέχρι το χάραμα, και τα «πού θα είσαι το βράδυ να περάσω» και σούξου μούξου μανταλάκια καθημερινά. Είσαι παντελώς σίγουρος ότι έχει πέσει στα δίχτυα της γοητείας σου και μέρες τώρα κατηγορείς τη μάνα σου που σ’ έκανε ωραίο παιδί.
Ένα ακόμη βράδυ που μιλάς με το μελλοντικό μωράκι σου λοπόν, κι ενώ σκέφτεσαι πως σίγουρα έχεις μέλι ο άτιμος, γιατί δεν εξηγείται αλλιώς αυτό που συμβαίνει, σου λέει το άτομο καληνύχτα. Κάτι για δουλειές την επόμενη μέρα σου λέει, κάτι για μάθημα που δίνει λόγω εξεταστικής, κάτι ότι πρέπει να βγάλει βόλτα το χρυσόψαρο, πείθεσαι κι εσύ και στέλνεις το μωρό στην αγκαλιά του Μορφέα. «Καληνύχτα κι όνειρα γλυκά, σαν εμένα», λες ο γκρικ λάβερ, κι απορείς πώς αντιστέκεται ακόμη.
Έλα όμως, που δυο ώρες μετά, την ώρα που εσύ ακούς καψουροτράγουδα για το πρόσωπο, εκείνο είναι ακόμη στο φατσοβίβλιο και σουλατσάρει ανενόχλητα, κάνοντας ξεδιάντροπα λάικ παντού.
Κάτσε ρε παιδί μου, καληνύχτα δεν είπαμε; Όνειρα γλυκά σαν εμένα, δεν είπαμε; Γιατί βλέπω δύο ώρες μετά αυτήν την πράσινη βουλίτσα δίπλα στ΄όνομά σου και θέλω να πετάξω το λάπτοπ απ’ το παράθυρο;
Φυσικά, άλλο να συμβεί αυτό μια φορά κι άλλο ν’ ακολουθείς τη συγκεκριμένη τακτική κατ’ επανάληψη. Το δεύτερο βροντοφωνάζει αδυναμία αντιμετώπισης καταστάσεων, ανωριμότητα και νοοτροπία δημοτικού στη διαχείριση προβλημάτων. Είναι χίλιες φορές πιο ειλικρινές να παραδεχτείς ότι δεν έχεις όρεξη, ότι βαριέσαι, ότι δε γουστάρεις στην τελική, απ’ το να ξεφορτωθείς τον άλλον με μια καληνύχτα για να καβλαντίσεις στο fb.
Άσε που είναι και μεγάλη αγένεια η συγκεκριμένη συμπεριφορά, γιατί κοροϊδεύεις τον άλλον μπροστά στα μάτια του. Δυστυχώς ή ευτυχώς, είναι μεγάλος ρουφιάνος το fb και φήμες λένε ότι μεγάλη μερίδα του πληθυσμού απαιτεί τροποποίηση της γνωστής λαικής ρήσης σε «θέλει η ιερόδουλη να κρυφτεί και το fb δεν την αφήνει» για ευνόητους λόγους.
Όσοι λοιπόν, βρίσκετε τους εαυτούς σας στο παραπάνω κείμενο από τη μεριά του καληνυχτάκια κι ακολουθείτε κατά κόρον αυτήν την τακτική, να σας ενημερώσω ότι ο κόσμος έχει μάτια και βλέπει. Αν νομίζετε πως οι υπόλοιποι δεν καταλαβαίνουν, αλλά και να καταλαβαίνουν δε σας νοιάζει ιδιαίτερα, είστε απλώς μια μίξη κουτοπόνηρου και σταρχιδιστή. Μεγάλη επιτυχία αυτό το υβρίδιο και δυστυχώς εξαπλώνεται με ταχύτατους ρυθμούς.
Αν πάλι είστε απ’ αυτούς που ακόμη προσπαθούν να εξηγήσουν εκείνη την ανούσια καληνύχτα, τσάμπα χαλάτε φαιά ουσία κι αναρωτιέστε τι κάνατε λάθος. Αφήστε τους υπόλοιπους να πράττουν όπως νομίζουν εκείνοι καλύτερα και χαρίστε τις δικές σας καληνύχτες εκεί που αξίζει.
Συντάκτης: Σοφία Καλπαζίδου
