Είναι οι άνθρωποι που θα σε δουν να σωριάζεσαι φαρδύς πλατύς κάτω και πρώτα θα ξεκαρδιστούν και μετά θα σε σηκώσουν. Είναι εκείνοι που θυμούνται καλύτερα από σένα τα ρεζιλίκια σου και τα υπενθυμίζουν αμέσως σε όποιον πάει να τα ξεχάσει. Είναι εκείνοι που θα καταλάβουν πριν από σένα την καψούρα που έρχεται και θα σε προειδοποιήσουν γι’ αυτή, την ώρα που εσύ γεμάτος άνεση και χάρη αναφωνείς «Εγώ μ’ αυτήν; Ποτέ!». Εκείνοι που θα σου χαϊδέψουν τ’ αυτιά όταν δεν αντέχεις άλλο κυνισμό, αλλά θα σου πατήσουν και μια σφαλιάρα να συνέλθεις όταν το ‘χεις παρακάνει με το σουρεαλισμό.
Ξέρεις ότι είναι φίλοι ζωής, ότι ήταν πάντα εκεί για σένα και ότι θα εξακολουθούν να είναι δίπλα σου ό,τι κι αν συμβεί. Κι όμως, έρχονται εκείνες οι στιγμές που δεν ξέρεις αν μπορείς να τους τα εμπιστευτείς όλα. Μπορεί να είναι αρκετά συντηρητικοί ή κλειστόμυαλοι. Μπορεί να σε κατακρίνουν ή να σου θυμώσουν, να εκνευριστούν μαζί σου ή να σε απομακρύνουν.
Πώς να εξηγήσεις ότι δε συμπαθείς τη νέα κοπέλα του Παναγιώτη χωρίς να γίνεις αντιπαθής; Κι αν το εκλάβουν ως ζήλια; Πώς να τους δώσεις να καταλάβουν ότι για τις επιπόλαιες επιλογές σου είσαι υπεύθυνος εσύ; Ή ότι ναι, έκανες κάτι απαγορευμένο, κάτι που ηθικά ίσως να μην είναι σωστό, αλλά είχες τους λόγους σου, όσο σημαντικοί ή ασήμαντοι μπορεί να φανούν αυτοί.
Κι όμως, οφείλεις να τα πεις όλα, αν θέλεις να τους θεωρείς πραγματικούς φίλους. Αρχικά, γιατί έτσι θα δεις ποιοι ήρθαν για να μείνουν και ποιοι θα σε απομακρύνουν. Θα κάνεις ένα καλό ξεσκαρτάρισμα και θα δεις ποιοι όντως αξίζουν να είναι δίπλα σου. Θα παρατηρήσεις ποιοι έβαλαν πιο πάνω τον εγωισμό τους από τη δική σου ευτυχία, ποιοι βιάστηκαν να σου κουνήσουν το δάχτυλο και ποιοι δεν έκαναν καμιά προσπάθεια να σε καταλάβουν.
Έπειτα, γιατί οφείλεις να είσαι κι εσύ ειλικρινής αν θέλεις να είσαι σωστός φίλος. Δε νοείται φιλία με σκοτάδια, μυστικά, πράγματα που πρέπει να μείνουν ανείπωτα. Πώς θα απαιτήσεις από τον άλλον ειλικρίνεια, αν εσύ πρώτα δεν είσαι ειλικρινής; Πώς θα ζητήσεις να σου ανοιχτούν, να σε εμπιστευθούν, αν εσύ πρώτος δεν τους θεωρείς άξιους της δικής σου εμπιστοσύνης; Και στην τελική, αν τους μιλήσεις και απομακρυνθούν εκείνοι, εσύ δεν έχεις κάνει τίποτα μεμπτό. Εσύ έκανες την προσπάθειά σου, τους έδειξες μια πλευρά σου κι εκείνοι δεν μπόρεσαν για κάποιο λόγο να την αποδεχτούν.
Πραγματικός φίλος είναι αυτός που έχει δει κάθε πτυχή του εαυτού σου κι έμεινε. Αυτός που σε είδε να κάνεις λάθη, να μη φέρεσαι σωστά, να γίνεσαι επιπόλαιος και παρ’ όλα αυτά δεν το έβαλε στα πόδια. Σου είπε τη γνώμη του, αλλά έκατσε να ακούσει και τη δική σου πλευρά. Σε δικαιολόγησε, σου έδωσε ελαφρυντικά ακόμα κι αν δε σε κατάλαβε πλήρως. Αποφάσισε ότι οι λάθος αποφάσεις σου πιάνουν πολύ λίγο χώρο στη ζυγαριά που έχει και τα υπέρ σου. Και σ’ αγάπησε με όλες τις λάθος αντιλήψεις σου, με όλες τις περίεργες απόψεις σου. Σ’ αγάπησε για όλα όσα σε κακοχαρακτηρίζουν οι άλλοι.
Γι’ αυτό, αν θέλεις να τσεκάρεις τους φίλους σου, μίλα τους. Πες τους όλα τα στραβοπατήματά σου, όλες τις φορές που αδίκησες κάποιον κι όλα εκείνα τα «τελευταία φορά» που παραβιάστηκαν ξανά και ξανά. Κι αφού τα εξιστορήσεις όλα, χαμογέλα σ’ εκείνους που σε χαιρετούν κι αγκάλιασε όσους μένουν.
Συντάκτης: Σοφία Καλπαζίδου
