Να με συγχωρείτε όλοι οι Ευρωπαίοι εδώ πέρα αλλά άπαξ και κάτι μου κάτσει στραβά πρέπει να βγάλω χολή άμεσα, ειδάλλως θα τρώγομαι με τα ρούχα μου.
Επειδή λοιπόν η βλακεία θα έπρεπε να πονάει αλλά δυστυχώς είναι ανώδυνη, έχω να δηλώσω τα εξής.
Πίσσα, πούπουλα, ξύρισμα κεφαλιού και περιφορά στην πλατεία του χωριού για παραδειγματισμό σε όσους χωρίζουν και ξεκατινιάζονται σαν τις θείες από τα Κάτω Κρεμαστά στα social media. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη από τις θείες στα Κάτω Κρεμαστά. Ιδιαίτερα για τους παντρεμένους, πρέπει να ακολουθεί τριήμερο στα καζάνια της Κολάσεως όπου θα σιγοβράζουν σε χαμηλή φωτιά και μετωπική σύγκρουση με υπερμεγέθη νταλίκα.
Με το φτωχό μου μυαλουδάκι συλλογίζομαι ότι οι χωρισμοί θα έπρεπε να είναι υπόθεση δυο ατόμων ρε παιδιά. Υποτίθεται πως τον άνθρωπο που είχες δίπλα σου τον επέλεξες ανάμεσα σε άλλους γιατί είχε κάτι το διαφορετικό.
Τον σεβάστηκες, τον αγάπησες ή τουλάχιστον τον ερωτεύτηκες, τον εμπιστεύτηκες, στηρίχτηκες πάνω του. Σε ποιον κόσμο μετά το χωρισμό όλα αυτά μεταφράζονται σε «Καριόλα Κυρία Τάδε, με έχεις κάνει τάρανδο» γραμμένο στον τοίχο του facebook, στο twitter, στο instagram, δεν ξέρω.
Στην τελική αφού σε έχει κάνει τάρανδο και θέλεις να τη μειώσεις σαν άνθρωπο, βρεθείτε οι δυο σας και κάν’ την με τις λέξεις σου σκουπίδι. Γιατί πρέπει να μάθει τα ξεφτιλίκια σας όλος ο διαδικτυακός και ο τηλεοπτικός κόσμος, δεν καταλαβαίνω.
Μέσο έκφρασης σου λέει το facebook. Από που κι ως που; Γιατί χρειάζεσαι το facebook και το twitter για να εκφραστείς καλέ μου; Σε βολεύει η σχετική απροσωπία;
Μη μιλάς για έκφραση τότε. Η έκφραση θέλει πρόσωπο, όνομα, επώνυμο και υπογραφή.
Το ότι προκύπτει η ανάγκη για ανάλυση όλων των παραπάνω δε, αδιανόητο. Ειδικά για αυτούς που αποφάσισαν να παντρευτούν κιόλας. Δεν ξέρω πώς έχετε το γάμο στο μυαλό σας, αλλά στο δικό μου το μυαλό συνοδεύεται από κάποια υπευθυνότητα και κάποια σοβαρότητα. Άγνωστες λέξεις απ’ ότι έχω καταλάβει για τους απανταχού παντρεμένους που ενημερώνουν ασταμάτητα τα social media για την αχαΐρευτη που δε μαζεύει ούτε βρακί και τον παλιομαλάκα που λιγουρεύεται τα εικοσάχρονα.
Και κάπου εδώ είναι που αρχίζεις να συμφωνείς με τον αρθρογράφο και να κουνάς συγκαταβατικά το κεφάλι και να γελάς ειρωνικά μ’ αυτούς τους απαίδευτους, ανασφαλείς και το λιγότερο επιπόλαιους τύπους που βγάζουν τα προσωπικά τους στη φόρα.
Αγαπητέ αναγνώστη, κάθισε αναπαυτικά στην καρεκλίτσα σου, αφαίρεσε αυτό το επικριτικό ύφος από τη φάτσα σου κι ετοιμάσου να ταυτιστείς κι εσύ.
Σύμφωνοι, δεν ξεφτίλισες λεκτικά το άλλοτε έτερον ήμισυ και δεν προέβης σε βαρύγδουπες εκφράσεις και τσουχτερούς χαρακτηρισμούς μπροστά στα ηλεκτρονικά μάτια χιλιάδων άλλων προσώπων. Ωραία μέχρι εδώ. Για θυμήσου την τελευταία φορά που η αισθηματική σου ζωή πήρε τον κατήφορο και πες μου. Εκείνο το διακριτικό τραγουδάκι στο facebook «Tι σε πιάνει και με ψάχνεις και τρελαίνεσαι» για ποιον τ’ ανέβασες; Πες μας τώρα ότι δε φρόντισες να τσεκάρεις κιόλας αν αυτός ο κάποιος είναι online να τρελαθούμε όλοι εδώ μέσα.
Ή εκείνη την ωραία φωτογραφία «Θα με ψάχνεις παντού αλλά καμιά δε θα ‘ναι εγώ» ; Κι αυτό συμπτωματικό ε; Μάλιστα.
Φιλική συμβουλή: Μάθε να κρατάς τις δικές σου, σημαντικές στιγμές μόνο για σένα. Κράτα κάτι προσωπικό, ολόδικό σου. Όσο κοινοποιείς καταστάσεις και πρόσωπα της ζωής σου τα υποβιβάζεις, τα ξεφτιλίζεις και ξεφτιλίζεσαι κι εσύ. Γιατί άλλο να πεις τα γκομενικά σου και την καψούρα σου στους κολλητούς σου κι άλλο να ενημερώνεις όλο τον κόσμο του facebook για το διαζύγιό σου και πόσο δύσκολα περνάς.
Ό, τι βλέπουν τα μάτια των πολλών, χάνει την αξία του, να ξέρεις.
Οι λίγοι που πρέπει να ξέρουν πώς είσαι, δε χρειάζονται καμιά οθόνη να τους πληροφορήσει. Αυτοί οι λίγοι σε έχουν μυριστεί πριν καταλάβεις εσύ ο ίδιος πώς είσαι.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα σου περάσει από το μυαλό να ρίξεις τον εαυτό σου τόσο χαμηλά και να ξεκατινιαστείς δημοσίως, ζήτα από αυτούς τους λίγους να σου βάλουν μυαλό.
Αν δεν τα καταφέρουν ούτε αυτοί, πάρε φόρα και χτύπα το κεφάλι σου στον τοίχο μπας και σου περάσει. Και τράβα κάνα βίντεο να γελάσουμε κι οι υπόλοιποι.
Συντάκτης: Σοφία Καλπαζίδου
